สนใจตั้งแต่ตอนดูตัวอย่างครับ แต่ก่อนดูก็มีแอบกลัวเหมือนกันว่าหนังจะทำออกมาได้รสดีแค่ไหน มันจะฮาจริงหรือฮาแป๊ก เพราะนับสิบปีที่ผ่านมานี่แทบไม่ได้เจอหนังล้อเลียนที่เข้าท่าเลยครับ (ส่วนใหญ่ถ้าไม่ฮากริบก็เข้ารกเข้าพงไปเลย)
แอนิเมชั่นที่ได้รับการพูดถึงมากอีกเรื่องหนึ่งของปีนี้ครับ ซึ่งพอได้ชมแล้วก็ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงยืนยันว่าของเขาดีจริง สนุกจริง ดูเพลินและเปี่ยมจินตนาการจริง
เป็นหนังเรื่องแรกที่ทางค่าย CVD อดีตค่ายวีดีโอสุดดัง (ที่ตอนนี้แทบจะเลือนไปจากสารบบแล้ว) สมัยนั้นเขาอยากลองแชร์ตลาดหนังโรงครับ เลยจัดแจงตั้ง CVD Films ขึ้นมาเพื่อเอาหนังเข้าฉายโรงโดยเฉพาะ ก็ไม่รู้นึกยังไงเอาหนังแบบนี้มาล่ะครับ แล้วเป็นไงล่ะ ก็พากันล่มน่ะสิโธ่
เบร็นดา สตาร์ (Brooke Shields) เหยี่ยวข่าวสาวผู้ไม่เกรงกลัวต่อภัยร้ายใดๆ แม้จะเสี่ยงแค่ไหนแต่ขอให้ตัวเองได้ข่าวเป็นพอ
มันเอาจนครบไตรภาคน่ะครับ แต่ภาคนี้ตัวเอกไม่ใช่นายแจ๊คแล้วนะครับ เรื่องของนายตำรวจคู่หู (Bryan Genesse และ Frank Zagarino) ที่ต้องออกโรงตีกับนักวิทยาศาสตร์โรคจิตที่มีแผนการจะเอาเด็กนักเรียนไปทำเป็นหุ่นไซบอร์กเพื่อจะได้เอาไปขาย (มาแนวภาคแรกอีกแล้ว)
ผมบอกว่ามีภาคเดียวเหรอครับ … น่าจะไม่ได้บอกนะ มันมีมาสามภาคครับ (แหม มีไตรภาคซะด้วย)
ได้เวลาบอกเล่าหนังเล็กๆ ให้หมดๆ ไปแล้วครับ กับหนังชุดสไตล์คนเหล็กเรื่องนี้ ตัวเอกมีนามว่าแจ๊ค (David Bradley) ที่ได้รับข้อความจากน้องชาย ฟิลลิป (Todd Jensen) ว่าตอนนี้มีนักวิทยาศาสตร์บ้าคลั่งที่ชื่อเคสเซิล (John Rhys-Davies) ทำการทดลอง เปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นหุ่นเหล็กเครื่องจักรสังหาร เพื่อการค้าขาย (ประมาณว่าประดิษฐ์แล้วติดต่อให้พวกผู้ก่อการร้ายซื้อไปใช้ครับ)
ตอนดูรอบแรกเมื่อสมัยเด็กนี่ มันรู้สึกว่าหนังโคตรมหัศจรรย์เลยนะครับ ในหัวคิดซ้ำๆ ว่า “คนแสดงกับตัวการ์ตูนได้ยังไงอ้ะ” มันเป็นอะไรที่ตื่นตามากๆ และเชื่อว่าคนรุ่นผมที่ได้ดูในโรงก็คงตื่นเต้นไม่แพ้กัน
เมื่อรู้ว่าหนังล่มหนักมากที่อเมริกา ใจก็อยากดูขึ้นมาเลยครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ (รายได้ในอเมริกาน่าจะไปสุดแถว $40 ล้านน่ะครับ ในขณะที่ภาคก่อนๆ ทำเงินหลักร้อยล้านทั้งนั้น)
โดยส่วนตัวแล้วเรื่องนี้น่าดูดีครับ เฮียเฉินหลงมารับบทเชิงดราม่า และบทของเฮียเขาสามารถไปในแนวทาง Taken ได้เลย แล้วก็ทำท่าว่าจะมีเรื่องเชิงการเมืองเป็นแบ็คอีก จริงๆ มันน่าสนใจครับ
หมื่นทิพ's Review 