ดัดแปลงจากงานของโกวเล้งครับ แล้วก็กำกับโดย ฉู่หยวน (Chor Yuen) มือเก๋าเก่าแก่ของ Shaw Brothers และต้องบอกก่อนว่าชื่อตัวละครที่ผมลงในรีวิวนี้อ้างอิงตามฉบับพากย์ไทยที่ผมได้ดูครับ ดังนั้นถ้ามันจึงอาจไม่ตรงกับฉบับนิยายแปล แต่ท่านก็น่าจะพอเดาได้แหละครับว่าใครเป็นใคร

ฟุ่หงชิว (ตี้หลุง, Ti Lung) กับเอี้ยนหนานเฟย (หลอลี่, Lo Lieh) นัดหมายประลองกันให้รู้ดำรู้แดง แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเหล่านักฆ่ามาไล่ล่าพวกเขา จากการสืบสวนก็พบว่าผู้อยู่เบื้องหลังน่าจะเป็นไต้เท้าหยู (ถังชิง, Tang Ching) ดังนั้นเพื่อรับมือกองทัพนักฆ่า พวกเขาจึงเดินทางไปยังป้อมนกยูง เพื่อขอยืมอาวุธลับนกยูงมาจากท่านเจ้าบ้านชิว (จิงเหมี่ยว, Ching Miao) จะได้เอามาต่อกรกับนักฆ่า แต่แล้วเหตุการณ์กลับพลิกผันอีกครับ แต่จะเป็นยังไงก็ต้องไปติดตามกัน

ถือเป็นหนังมีฟอร์มอีกเรื่องครับ เพราะดารามากันอย่างเพียบ ไม่ว่าจะ จิงลี่ (Ching Li) ในบท ชิวยู่ชิง ลูกสาวของท่านเจ้าบ้าน, เจียนเซิน (Chan Shen) เป็น กุงซันเช่า พ่อบ้านป้อมนกยูง, เถียนหนี (Tien Ni) เป็น หมิงยู่ชิน, เฉินซู่เจีย (Chen Szu Chia) เป็น หญิงอาภัพเซียวเค่อเหลียนที่หงชิวไปเจอตอนกลางเรื่อง, หวังชิงเหอ (Wong Ching Ho) เป็นพ่อค้าร้านบะหมี่

ส่วนเหล่านักฆ่านี่ก็รวมดาราหน้าคุ้นอย่างเยอะครับ เริ่มจาก ฉีเส้าเฉียน (Norman Chu) ในบทจอมหมากรุก กู้หูชิ, หลี่ลี่ลี่ (Lily Li) เป็นนักฆ่าสาวหยูชิน, กู้กวนจง (Ku Kuan Chung) เป็นบัณฑิตสำอางค์, เซี่ยผิง (Teresa Ha, Ha Ping) เป็นยายแก่ปีศาจ จอมมากเล่ห์, หลิวฮุ่ยหลิง (Liu Hui Ling) เป็นถังชิ นักฆ่าสาวที่ไปรอตัวเอกที่บ้านตระกูลตู้, ฟ่านเหมยเซิง (Fan Mei Sheng) เป็นจิตรกรบ้า หวูฮัว และ กุ๊ฟง (Ku Feng) เซียวเฉียน นักฆ่าต่อเนื่องอำมหิต

ตัวหนังจัดว่ามันส์แบบต่อเนื่องครับ ออกแนวลุยด่าน พอปราบนักฆ่าคนหนึ่งได้ คนต่อไปก็จะตามมา โดยต่ละคนก็จะมีเอกลักษณ์ประจำตัวต่างกันไป อย่างกู้หูชิจะเป็นจอมวางแผนใหากรุก, ยายแก่ปีศาจก็เก่งเรื่องใช้พิษอะไรแบบนี้เป็นต้น หนังเลยไม่น่าเบื่อครับ เพราะตัวละครใหม่จะโผล่มาสู้กับพวกพระเอกทุกๆ 5 นาที แล้วพอตัวละครใหม่มา ฉากก็จะเปลี่ยนด้วยครับ หนังเลยมีอะไรมาดึงความสนใจเราตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ

ฉากต่อสู้คิวบู๊ก็ถือว่าน่าพอใจครับ จัดว่ามันส์ใช้ได้ เช่นเดียวกับเหล่าดาราที่ทุกคนล้วนลื่นไหล ซึ่งคนที่ผมชอบที่สุดก็คงต้องยกให้ เซี่ยผิง ครับ เพราะป้าเขาเล่นได้หลายเหลือ ความร้ายกาจก็หาน้อยไม่ โผล่มาทีไรมันอยากรู้ทุกทีว่าหนนี้นางจะมาไม้ไหนอีก

สาระที่ได้ติดหัวมาจากหนังก็คงหนีไม่พ้นประเด็นที่ว่า คนในยุทธภพล้วนยากที่จะได้เป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริง เพราะมันมักมีสรรพสิ่งมาดึงรั้งผู้คนเอาไว้จนไม่อาจออกไปจากยุทธภพ ซึ่งต่างคนต่างก็จะมีสิ่งดึงรั้งที่ต่างกันไป บางคนถูกดึงรั้งด้วยเงินทองของมีค่า บ้างก็ถูกดึงรั้งด้วยอำนาจหรือลาภยศสรรเสริญ บ้างก็ถูกดึงรั้งด้วยเรื่องความรักความใคร่

และบางคนต่อให้มีอำนาจเหลือล้นมหาศาลแค่ไหน แต่หากใจไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักวาง ไม่เข้าใจถึงการมีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ ก็จะยึดติดอยู่กับหัวโขนทั้งหลาย และพยายามทำทุกทางเพื่อรักษาอำนาจของตนเอาไว้ – แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ยังไงก็ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า สักวันก็ต้องลงไปนอนเป็นอาหารหนอนอยู่ดี

ส่วนใครปล่อยได้วางได้ รู้เท่าทันจิตใจตนเอง ไม่หลงระเริงไปกับสิ่งยั่วยุ ผู้นั้นก็จะมีโอกาสสัมผัสรสชาติของอิสระเสรี แต่จะได้สัมผัสยาวสั้นแค่ไหนก็คงต้องว่ากันอีกที

สรุปได้ว่าเป็นอีกหนึ่งหนังกำลังภายในของ Shaw Brothers ที่ดูสนุกและคุ้มค่าแก่การรับชม

สองดาวครึ่งบวกๆ ครับ

(7.5/10)