Jack Reacher ภาคแรกนั้น ผมว่าดูได้เพลินๆ ครับ สนุกดี แต่อาจจะไม่ได้มันส์มากมาย ซึ่งสิ่งที่ผมชอบมากๆ ในภาคแรกก็คือคาแรคเตอร์ของพี่แจ็คเขานั่นล่ะครับ
ผมเชื่อว่าคนดูหนังทุกคนจะต้องมีดาราที่เราจดจำได้อย่างรวดเร็วตั้งแต่เห็นครั้งแรก แม้ว่าบทของเขาหรือเธออาจจะไม่ได้เด่นแบบเต็มที่ แต่เราก็รู้สึกว่าถูกชะตาอยู่ลึกๆ แล้วก็อยากเอาใจช่วยให้ดาราคนนั้นๆ ประสบความสำเร็จบนเส้นทางสายนี้
ย้อนเวลาไปเมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว ตอนนั้น Starship Troopers ซึ่งเป็นหนังแอ็กชันไซไฟฟอร์มยักษ์แห่งปีกำลังเป็นที่จับตาของผู้ชม และพระเอกของเรื่องอย่าง Casper Van Dien ก็เป็นที่จับตาของหลายๆ คนเช่นกัน
โครงสร้างของหนังเรื่องนี้ถือว่าเป็นสูตรสำเร็จแบบเดิมๆ แต่ก็เป็นสูตรที่สามารถให้ความบันเทิงกับคนดูได้อย่างดีเลยล่ะครับหากทำดีๆ วางพล็อตให้แน่นๆ แล้วก็กระหน้ำแอ็กชันให้พอเหมาะหน่อยล่ะก็
ตอนดูตัวอย่างก็มองว่านี่จะเป็นหนัง Home Alone เวอร์ชั่นโหดครับ นึกว่าเป็นเรื่องของเด็กที่อยู่บ้านกับพี่เลี้ยงเพียงลำพัง แล้วมีโจรบุกอะไรแบบนั้น แต่พอดูแล้วเนื้อเรื่องมันไม่ใช่แบบนั้นแฮะและไปๆ มาๆ มันก็ดูโหดกว่าที่คาดด้วย
เคยดูหนังสารคดีแล้วน้ำตาซึมด้วยความรู้สึกอิ่มเอม-Touching บ้างไหมครับ… ผมเคยแล้วหลายครั้ง และหนึ่งในนั้นก็คือเรื่องนี้นี่แหละ (ก็ไม่นึกเหมือนกันว่ามันจะมี Part ที่ทำให้เราน้ำตาซึมได้)
ตอนนี้ไม่รู้ว่าผมเริ่มอิ่มตัวกับหนัง Hollywood – เป็นเพราะหนัง Hollywood เองเริ่มย่ำอยู่กับที่ – หรือเพราะมันกำลังเดินไปในทางทิศทางที่เราไม่คุ้น (จนเด็กยุค 90 อย่างผมเริ่มไม่ชินกับมัน) กันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือความรู้สึกเหล่านั้น มันทำให้ผมหันไปหาหนังแนวอื่น สัญชาติอื่น สไตล์อื่นมากขึ้น
