ตอนดูรอบแรกเมื่อสมัยเด็กนี่ มันรู้สึกว่าหนังโคตรมหัศจรรย์เลยนะครับ ในหัวคิดซ้ำๆ ว่า “คนแสดงกับตัวการ์ตูนได้ยังไงอ้ะ” มันเป็นอะไรที่ตื่นตามากๆ และเชื่อว่าคนรุ่นผมที่ได้ดูในโรงก็คงตื่นเต้นไม่แพ้กัน
เมื่อรู้ว่าหนังล่มหนักมากที่อเมริกา ใจก็อยากดูขึ้นมาเลยครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ (รายได้ในอเมริกาน่าจะไปสุดแถว $40 ล้านน่ะครับ ในขณะที่ภาคก่อนๆ ทำเงินหลักร้อยล้านทั้งนั้น)
โดยส่วนตัวแล้วเรื่องนี้น่าดูดีครับ เฮียเฉินหลงมารับบทเชิงดราม่า และบทของเฮียเขาสามารถไปในแนวทาง Taken ได้เลย แล้วก็ทำท่าว่าจะมีเรื่องเชิงการเมืองเป็นแบ็คอีก จริงๆ มันน่าสนใจครับ
การรีเมค Flatliners ออกจะเป็นอะไรที่เสี่ยงอยู่ครับ เพราะการจะทำออกมาให้เด่นเท่าต้นฉบับนั้นค่อนข้างยาก (ยิ่งจะทำให้ออกมา “ดีกว่า” นี่จะยิ่งยากที่สุด) และผลลัพธ์ก็ดูเหมือนจะออกมาแล้วว่าหนังไปได้ไม่ไกลนัก
หนังว่าด้วยวัยรุ่นแล้วก็เกี่ยวกับความตายเข้าโรงพร้อมกัน 2 เรื่อง ก็เป็นอะไรที่น่าสนใจดีครับว่าอีท่าไหนถึงพร้อมใจมาชนกันแบบนี้ และที่น่าสนใจกว่าคือมันจะทำให้เรารู้สึกเพลิดเพลินกับมันได้กี่มากน้อย
หนังไทยเรื่องนี้แปลกตั้งแต่ชื่อแล้วครับ ผีไม้จิ้มฟัน ผมก็คิดไปไกลเลยว่า มันจะมีผีมาสิงที่ไม้จิ้มฟันหรืออย่างไร ประมาณว่ามีคนใช้ไม้จิ้มแล้วแทงเหงือกจนตาย แล้ววิญญาณก็มาสถิตย์ในไม้หรือเปล่า
หนังได้รางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยมไปท่ามกลางความมึนของใครหลายคน ผมเองก็มึนครับ อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้เน้อะว่ามั้ย
ก่อน บ้านผีปอบ 2008 จะทำออกมา ก็มี บ้านผีเปิบ เข้าตัดหน้าก่อนหลายเดือนทีเดียว แต่แม้จะชื่อคนละอย่าง มันก็อีหรอบเดียวกันน่ะครับ ชาวบ้านก็ต้องหนีผีเปิบที่ไล่กินตับไตไส้พุง แล้วหนังก็รวมดาราตลกแบบคับคั่ง ตั้งแต่ จอย ชวนชื่น รับบทอดีตเจ้าแม่ผีฟ้า ที่คอยทำการรักษาคนป่วยในหมู่บ้าน แต่อยู่มาวันหนึ่งคุณเธอกลับรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ไปกินของเซ่นครูอาจารย์เข้า ก็เลยโดนลงทัณฑ์ให้พี่เปิบเข้าสิง
ได้ยินกิตติศัพท์มานานพอตัว ซึ่งที่ได้ยินนั้นก็ไม่ค่อยดีกับหนังสักเท่าไร บางรายก็ว่ากันสาดเสียเทเสียไปเลย ผมเองก็ไม่อาจทราบได้นะครับว่าหนังจะเป็นเช่นไร ของแบบนี้ต้องดูก่อน แล้วผลก็ปรากฏว่า…
แวะมาเล่าหนังไทยบ้างตามระเบียบ
หมื่นทิพ's Review 