ดัลตัน รัสเซลล์ (Clive Owen) กับพวกได้ลงมือปล้นธนาคารแมนฮัตตัน ทรัสต์และจับคนไว้เป็นตัวประกัน ส่งผลให้นักสืบคีธ เฟรเซียร์ (Denzel Washington) ถูกตามมาเพื่อควบคุมสถานการณ์ ซึ่งคีธก็พยายามพลิกตำราหาทางเจรจากับดัลตันเพื่อให้เขาปล่อยตัวประกัน แต่ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไร คีธก็ยิ่งมีสังหรณ์ในใจ คล้ายกับว่าการปล้นครั้งนี้มันเบื้องลึกเบื้องหลังมากกว่าที่เขารู้

หนังไม่เน้นแอ็คชั่นครับ อันนี้บอกไว้เลย พวกความมันส์ฉากต่อสู้ยิงกันนี่แทบไม่มี แต่หนังจะเน้นไปที่ความระทึก ความกดดันที่เหล่าตัวประกันต้องเผชิญ พร้อมทั้งมีปมให้เราติดตามว่าตกลงแล้วดัลตันและพวกต้องการอะไรจากการปล้นกันแน่ ยิ่งการมีของตัวละครอย่าง เมดเดลีน ไวต์ (Jodie Foster) นักแก้ปัญหาเฉพาะกิจที่ถูกส่งมาโดยประธานคณะบริหารของธนาคารที่ชื่อ อาร์เธอร์ เคส (Christopher Plummer) ก็ยิ่งทำให้เราเกิดคำถามมากขึ้นไปอีกว่าอาร์เธอร์มีความลับอะไรซ่อนอยู่

ของดีอย่างแรกคือหนังมาพร้อมพลังดาราสายแข็งครับ ไม่ว่าจะ Washington, Owen, Foster, Plummer แล้วบวกด้วย Willem Dafoe และ Chiwetel Ejiofor อีก แค่ดูพวกเขามาวาดลีลากันก็คุ้มแล้ว แต่ละคนเล่นได้สมบท ทำให้หนังชวนติดตาม และที่ผมชอบคือการแสดงของพวกเขาถือเป็นส่วนผสมที่พอเหมาะระหว่างหนังที่ดู Real กับหนังที่มีความเป็นหนัง (คือแอบโม้นิดๆ ปรุงรสหน่อยๆ เพื่อให้หนังมีรสชาติ – ไม่ดูเป็นหนังสารคดีที่เสนอแต่ความจริงโดยไม่ปรุง)

ส่วนเนื้อเรื่องก็มาพร้อมพล็อตซับซ้อน มีอะไรซ่อนเร้นลวงตา มีการสับขาหลอกตามสไตล์หนังโจรกรรม เพียงแต่ลีลาการนำเสนอจะออกแนวสายเข้มมากกว่าจะเป็นสายบันเทิง หนังจึงไม่ได้มาแนวดูเพลินเพื่อความหฤหรรษ์ แต่จะออกแนวระทึกขวัญ เจือดราม่านิดๆ ผสมด้วยการทิ้งปมให้คนดูคอยตาม ว่าตกลงเรื่องมันจะไปทางไหน และอีกหนึ่งสิ่งที่ถือว่าชูรสให้กับหนังได้อย่างดีคือสารพัดกลยุทธ์ของโจรในการปั่นหัวเจ้าหน้าที่ทั้งหลาย

อีกหนึ่งสิ่งที่น่าจดจำผมยกให้เพลงครับ โดยเฉพาะเพลง Chaiyya Chaiyya – Bollywood Joint ที่โหมโรงให้กับหนังได้อย่างยอดเยี่ยม และที่สำคัญคือสร้างเอกลักษณ์ที่ชวนจดจำให้กับหนังด้วย – เวลาได้ยินเพลงนี้ทีไร ภาพในหนังจะผุดขึ้นมาในหัวทุกทีไป ส่วนงานดนตรีของ Terence Blanchard ก็เสริมอารมณ์มาคุกดดันให้กับหนังได้ไม่เลว และบางช่วงก็ทำให้ฉากนั้นๆ ดูเท่ห์ขึ้นอย่างได้ผล

ถือเป็นผลงานที่เข้าท่าของ Spike Lee (Do the Right Thing และ Malcolm X) ครับ แนวเรื่องอาจไม่ได้สด พล็อตอาจไม่ได้ใหม่ แต่ด้วยลีลาการเล่าสไตล์ Lee ทำให้หนังดูมีกลิ่นอายเฉพาะตัว ดูมีความเป็นหนังตลาด แต่ก็ไม่ได้ตลาดจ๋า ดูมีความระทึกขวัญ แต่ก็ไม่ได้เครียดสุดซอย มันดูกลมกล่อมพอเหมาะในแบบของมันน่ะครับ

เกร็ดเล็กๆ ที่อยากนำมาบอกคือ แรกเริ่มเดิมทีหนังจะกำกับโดย Ron Howard ครับ แต่พอดีตอนนั้น Russell Crowe เดินมาหาเขาพร้อมยื่นบทหนังเรื่อง Cinderella Man ให้เขาดู แล้วในที่สุด Howard ก็เลือกที่จะไปทำเรื่องนั้นกับ Crowe แทน

ส่วนบทเมดเดลีนนั้น มีนักแสดงหญิงหลายท่านอยู่ในรายชื่อครับ ไม่ว่าจะ Rachel Nichols, Kate Hudson, Rachael Leigh Cook, Jennifer Jason Leigh และ Jennifer Connelly แต่ทุกคนก็บอกปัดบทไป รายที่เกือบได้แสดงก็มี Marcia Cross ที่สนใจจะเล่นบทนี้ แต่พอดีเธอติดสัญญากับซีรี่ส์ Desperate Housewives เลยจำต้องบอกปัด แล้วก็มี Jennifer Love Hewitt ที่จำต้องบอกปัดเพราะติดสัญญากับซีรี่ส์ Ghost Whisperer เช่นกัน จนสุดท้ายบทก็ตกเป็นของ Foster ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมมองว่า Foster เหมาะกับบทนี้สุดครับ

ตัวหนังประสบความสำเร็จอย่างดีครับ ทำเงินทั่วโลกไป $186 ล้านจากทุนสร้างเพียง $45 ล้าน กำไรสวยงามอย่างแรงครับ

สรุปว่าถ้าท่านเป็นคอหนังปล้นสายคุณภาพก็จัดเรื่องนี้ได้เลยครับ – ขอแนะเพิ่มอีกนิดว่า การสังเกตรายละเอียดต่างๆ (โดยเฉพาะในส่วนของการจับตัวประกัน) จะเพิ่มรสชาติความสนุกให้กับหนังได้ครับ

สองดาวครึ่งบวกๆ ครับ

(7.5/10)