สำหรับผมแล้ว ความสนุกของ Knives Out ไม่ได้อยู่ตรงการเดาตัวฆาตกร (เพราะสารภาพตามตรงว่าพอจะเดาได้ตั้งแต่แรกๆ แล้ว) แต่มันสนุกเพราะหนังมีองค์ประกอบดีๆ มาผสมกันอย่างพอเหมาะ ไม่ว่าจะทีมดารามือดี การเล่าเรื่องที่มีชั้นเชิง มีรายละเอียดและมีอะไรให้ตามอยู่เรื่อยๆ และโทนของเรื่องที่ไม่หนักไม่เบาจนเกินไป ดูแล้วได้อารมณ์หนังสืบสวน แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้เรายิ้มได้เป็นระยะๆ
ไม่รู้ว่าจะได้ดูภาคต่อของฉบับนี้เมื่อไรน่ะนะครับ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะอย่างน้อยภาคแรกนี่ก็ถือว่าทำออกมาได้เข้มข้น นำเสนอเรื่องราวได้ดี และคู่ควรแก่การดูซ้ำอยู่เหมือนกัน
เมื่อผมหยิบหนังเรื่อง The Lake House มาพูดถึง หลายคนคงอดไม่ได้ที่จะนึกถึง IL Mare ขึ้นมา
Hector and the Search for Happiness เป็นหนังที่น่าสนใจดีครับ เรื่องราวว่าด้วยเฮคเตอร์ (Simon Pegg) จิตแพทย์หนุ่มที่น่าจะมีชีวิตอันแสนสุข เพราะงานที่ทำก็ประสบความสำเร็จ มีคนมาให้บำบัดไม่ขาดสาย อีกทั้งยังได้แต่งงานกับสาวสวยสุดเก่งอย่างคลาร่า (Rosamund Pike) อีกด้วย
Danny Collins จัดเป็นเหล้าเก่าในขวดเก่าครับ แต่เผอิญว่าเหล้าที่ว่านี่เป็นเหล้าดี รสอร่อย และเสริมสมุนไพรอีกต่างหาก ผมเลยเพลินในการลองลิ้มเหล้าเก่าที่ว่านี่ไปตั้งแต่ต้นจนจบ
หลังๆ มานี่ผลงานป๋า John Travolta ก็เริ่มเงียบครับ (พอๆ กับพี่ Nicolas Cage นั่นแหละ)
การกลับมาร่วมงานกันเป็นคำรบ 2 ของ Paul Bettany และผู้กำกับ Scott Charles Stewart ที่รอบก่อนแปะมือกันทำหนังสงครามเทวดา Legion ซึ่งผลลัพธ์ก็กลางๆ ดูได้แบบไม่ผิดหวัง
Somewhere in Time เป็นหนังรักกินใจอมตะอีกเรื่องครับ กับเรื่องของ ริชาร์ด (Christopher Reeve ผู้ล่วงลับ) นักเขียนหนุ่มที่จู่ๆ ก็มีหญิงชราเดินมามอบนาฬิกาให้ และบอกว่า “โปรดกลับมาหาฉันนะ”
จำได้ว่าหนังเรื่องนี้นักวิจารณ์และคนดูส่วนใหญ่ไม่ปลื้มจนหนังไม่ได้เข้าโรงในไทยแล้วก็โดนจับลงแผ่นเลย แต่กระผมดันรู้สึกสนุกครับ ซึ่งก็เป็นไปได้ว่าเพราะได้ยินกระแสเสียงในแง่ลบมากๆ เลยพานไม่คาดหวังกับหนังไปโดยปริยาย และส่วนใหญ่ถ้าไม่คาดหวังเราก็จะรู้สึกว่าหนังอร่อยได้เหมือนกัน
หนังแบบนี้ร่ายง่าย เหมาะจะเอามาพูดยามง่วงดีครับ
หมื่นทิพ's Review 