ออโรร่า (Candace Cameron Bure) ไปงานเลี้ยงรุ่นครับ ได้พบเพื่อนเก่ามากมาย แต่ที่เกินคาดหมายของเธอ (แต่อาจไม่เกินคาดหมายของคนดู) คือมีคนตายในงานจนได้ แบบนี้ออโรร่าก็ต้องหาตัวฆาตกรอีกเช่นเคย

ภาคนี้คงไม่ร่ายยาวครับ เป็นอีกภาคที่ดูได้เรื่อยๆ การสืบสวนถือว่าโอเค มีการสับขาหลอก ลวงทิศทางคนดูอยู่บ้าง และเป็นอีกตอนที่ดูมีความจริงจัง ดังนั้นเรื่องของอารมณ์ขันนี่ขอให้ทำใจล่วงหน้าเลยครับ มันไม่ค่อยมีเท่าไรหรอกสำหรับภาคนี้

ส่วนตัวละครขาประจำก็ถือว่ามาค่อนข้างครบ ไม่ว่าจะนิค (Niall Matter) คนรักที่ตอนนี้เป็นคู่หมั่นของออโรร่าไปแล้ว, ไอด้า (Marilu Henner) คุณแม่ของออโรร่า, แซลลี่ (Lexa Doig) นักข่าวสาวเพื่อนสนิทของออโรร่า, เจ้าหน้าที่อาร์เธอร์ (Peter Benson) และเจ้าหน้าที่ลินน์ (Miranda Frigon) คู่รักผู้พิทักษ์สันติราษฏร์, ฟิลลิป (Dylan Sloane) หลานชายของออโรร่า, ลิเลียน (Ellie Harvie) เพื่อนร่วมงานในห้องสมุดของออโรร่า, เทอร์รี่ (Catherine Lough Haggquist) และ เดวิส (Cole Vigue) สมาชิกขาประจำของชมรมนักสืบ

ในแง่ประเด็นชวนคิดนั้น ก็ทำให้ตระหนักครับว่าถ้าคนเราได้เพื่อนที่ดี ก็มีโอกาสที่ชีวิตจะได้รับสิ่งดีๆ แต่หากคนเพื่อนไม่ดีก็มีสิทธิ์ที่จะนำพาชีวิตเราไปสู่ทางอันไม่เหมาะไม่ควรได้

แต่กระนั้นก็มีอีกหนึ่งความจริงที่ว่า คนเราเปลี่ยนได้ตามกาลเวลาครับ คนบางคนอาจนิสัยแบบหนึ่งในช่วงวัยหนึ่ง แต่พอเวลาผ่านไปสัก 10 – 20 ปี ด้วยประสบการณ์ต่างๆ ที่เขาคนนั้นได้พบเจอ มันอาจเปลี่ยนนิสัย เปลี่ยนมุมมอง เปลี่ยน Mindset ของคนผู้นั้นไปก็ได้ – ของมันเปลี่ยนกันได้ครับ ไม่มีอะไรที่แน่นอนยั่งยืน

นี่คือความจริงที่เราต้องตระหนักเอาไว้เสมอ ซึ่งไม่ใช่แค่เพื่อนหรอกครับ ทุกคนรอบตัวเรานั่นแหละ ที่บอกนี่ไม่ใช่ให้ระแวงนะครับ แต่ให้ตระหนักและเข้าใจน่ะครับ เพราะสำหรับบางคนที่ลืมตระหนักเรื่องนี้แล้ว ชีวิตอาจต้องเลี้ยวเข้าสู่ความวุ่นวายก็ได้

ก็ดูมา 14 ตอนแล้วน่ะนะครับ ว่าตามจริงก็ดูได้เรื่อยๆ นะ แต่ใจก็อยากให้รสชาติมันเข้มข้นกว่านี้ และที่ไม่อยากให้จางหายไปคืออารมณ์ขันดีๆ แต่จะว่าไปแล้วสไตล์ของหนังมันก็ต่างจากตอนแรกๆ อยู่เหมือนกันครับ ซึ่งพอมาลองนั่งนึกๆ แล้ว ผมว่าผมโอเคกับอารมณ์ของตอนแรกๆ มากกว่า มันดูกลมกล่อมในแบบของมัน ในขณะที่ตอนหลังๆ นี่มันดูเหมือนจะเป็นแพทเทิร์นสำหรับหนังทีวีมากไปนิด (แม้มันจะเป็นหนังทีวีจริงๆ ก็ตาม 555)

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)