สมัยแรกๆ ที่ Brad Pitt เข้าวงการผมรู้สึกว่าพี่ท่านมีลักษณะคล้าย Robert Redford ตอนหนุ่มๆ ทั้งท่าทาง หน้าตาหล่อๆ และเป็นพวกมีความมั่นใจไม่ยอมใคร จนผมจะไม่แปลกใจเลยหากสองคนนี้จะมาเล่นเป็นพ่อลูกกันน่ะ (แต่ก็ไม่เคยได้เห็นสักที)

และ Spy Game ก็เป็นการประกบกันของสองหล่อสองวัยคู่นี้ ซึ่งผมก็จับตามองตั้งแต่ตอนหนังเข้าโรงน่ะครับ

หนังแนะนำให้เรารู้จักกับเนธาน เมียร์ (Redford) CIA เก๋ามือพระกาฬวัยเกษียณที่ทำงานวันนี้เป็นวันสุดท้าย แต่แทนที่เขาจะได้อำลาหน้าที่ไปอย่างสงบแบบคนสูงอายุทั่วๆ ไป กลับเจองานเข้าครับ เมื่อได้ทราบว่า ทอม บิชอป (Pitt) ศิษย์เอกที่เขาฝึกมากับมือโดนจับตัวรอการประหารอยู่ที่เมืองซูโจว ประเทศจีน เนธานเลยต้องงัดทุกความสามารถ ใช้ทุกแหล่งข่าวที่มีในการรับมือกับพวกที่ไม่หวังดีต่อเขาในที่ทำงาน ซ้ำยังต้องช่วยทอมที่กำลังจะโดนยิงเป้าอยู่รอมร่อ แต่การช่วยเหลือนี่ก็ต้องช่วยแบบระยะไกลนับพันไมล์ครับ จะไปจีนก็ไม่ได้ ต้องอยู่สะสางงานที่นี่ แล้วเขาจะจัดการได้อย่างไร คำตอบอยู่ในหนังครับ

ช่วงต้นเรื่องหนังก็ตัดต่อฉับไวฟึ้บฟั้บๆ ตามสไตล์ผู้กำกับ Tony Scott ขานี้ทำหนังทีไรไวและสนุกเร้าใจเสมอครับ แต่จะสนุกมากน้อยต้องแล้วแต่ งานในทำเนียบพี่ท่านก็มีตั้งแต่ Top Gun, Beverly Hills Cop II, Days of Thunder, Crimson Tide และ Enemy of the State ส่วนเรื่องนี้ก็เข้าทำเนียบสนุกครับ ไม่ได้มันส์สุดยอด แต่ก็น่าติดตาม มันสนุกตรงการแสดงของ Redford นี่แหละ ดูแล้วเชื่อหมื่นเปอร์เซ็นต์ว่าพี่ท่านเก๋าเกม มาดนิ่ม ขนาดมีเรื่องคอขาดบาดตาย พี่แกยังนิ่มรับสถานการณ์ แต่นิ่มนี่ไม่ใช่ปล่อยให้เหตุการณ์แย่ไปตามยถากรรมนะครับ แกนิ่มเพื่อนิ่งและคิด ระหว่างที่พี่ท่านนั่งเฉยๆ เหมือนไม่ทำอะไรนั่น แกกำลังวางแผนซ้อนแผนเพียบไปหมด ยอมรับเลยครับว่าแกเก๋าเกมจริง

หนังยังสอนเกมการทำงานให้คนดูด้วย ถ้าลองสังเกต วิเคราะห์ แล้วนำไปใช้นี่จัดว่าได้ประโยชน์อยู่ครับ อีกทั้งอยากให้ลองสังเกตดูความแตกต่างระหว่าง เนธาน กับ ทอม สองคนสองวัย แต่เนธานเขาสุขุม ไม่โผงผาง ทำอะไรทีละก้าว แต่ก้าวทีหลายกิโลเมตร เรียกว่ามองการณ์ไกลเสมอครับ ไม่ได้คิดสั้นๆ หรือทำอะไรด้วยอารมณ์ ซึ่งอันหลังนี่สำคัญมาก เนธานจะไม่อนุญาตให้อารมณ์มาบงการการตัดสินใจเขาเป็นอันขาด ในขณะที่ทอมนี่มือไม่ใหม่ แต่เลือดร้อนครับ บางครั้งก็มั่นใจในตนเองจนผิดพลาด ทำเอาตัวเองเกือบตายจนต้องรอให้คนที่คมกว่าอย่างเนธานตามไปช่วย

ก็ทำให้เราย้อนนึกถึงตนเองได้เหมือนกันนะครับ ว่าเรามักเป็นแบบเนธานหรือทอม เรานิ่งหรือเราร้อนไปตามอารมณ์กับเหตุการณ์ ซึ่งเรื่องวัยหรืออายุนี่มันเกี่ยวแค่ส่วนหนึ่งครับ เพราะคนสูงอายุบางรายยังเย็นไม่เป็นเลย แสดงว่าจะเย็นหรือไม่ จะนิ่งมีสติแค่ไหน เรานี่แหละเป็นผู้กำหนด และอยู่ที่เราจะฝึกฝนมันบ่อยแค่ไหนด้วย

เตือนสติตนนะครับ ความมั่นใจนั้นดี แต่ต้องมีสติ แยกให้ออกว่าสิ่งที่หนุนหลังให้ความมั่นใจของเรามันเต็มสตรีม มันคือสติเหตุผลหรือโทสะกันแน่ เพราะถ้าแยกไม่ออก บางครั้งมันอาจทำให้คุณล้มโดยไม่รู้ตัว

ดาราที่มาแสดงนั้น ฟอร์มแข็งครับ ทั้ง Redford และ Pitt (ซึ่ง Pitt นั้นถึงกับยอมบอกปัดบทเจสัน บอร์นใน The Bourne Identity เพื่อมาเล่นเรื่องนี้โดยเฉพาะครับ) ส่วนดาราสมทบก็มี Catherine McCormack ในบทอลิซาเบธ แฮดเล่ย์ สาวที่มัดใจทอมได้และเธอคือคนที่นำเรื่องวุ่นวายขนานหนักมาสู่ทอม เธอแสดงได้ดีครับ แววตาท่าทางตอนดูอินโนเซนซ์นี่ก็สดใส ปิ๊งๆ แต่พอไม่พอใจอะไรขึ้นมาก็เหมือนอีกคนมาเข้าสิงน่ะครับ เล่นได้ดีทีเดียว – แต่ก็เสียดายหน่อยครับที่บทเธอไม่มากนัก ซึ่งจริงๆ แล้วผู้กำกับ Scott อยากใส่ฉากที่อธิบายความรักความผูกพันระหว่างทอมกับอลิซาเบธให้มากกว่านี้ แต่เบื้องบนไม่ยอมครับ ฉากสายสัมพันธ์ของพวกเขาก็เลยมีแค่เท่าที่เห็น

และการย้อนดูรอบนี้แอบได้ความสนุกเล็กๆ เพราะได้เห็น Benedict Wong เจ้าของบทหว่องในจักรวาล Marvel สมัยเมื่อ 20 ปีก่อน ตอนนั้นยังผอมอยู่ครับ – ยอมรับว่าตอนเห็นหน้าพี่ท่านครั้งแรกจ้องอยู่นานมาก คิดในใจว่า “ใช่มั้ย… ใช่มั้ยนั่น” 555

ส่วนประกอบอื่นๆ ของหนังถือว่าโอเคครับ ของเด่นอีกอย่างคือดนตรีของ Harry Gregson-Williams ที่ทำหน้าที่ได้ดี ฉากเร้าอารมณ์ก็เร่งได้โอเค ครั้นพอถึงฉากนิ่มๆ กินลมๆ ดนตรีก็จะได้ในอีกอารมณ์หนึ่ง

ถ้าว่ากันตรงๆ หนังก็ยังไม่สุดยอดหรอกครับ เพราะหนังไม่ได้บีบเค้นให้คนดูลุ้นจนตาลุกอย่างที่ควรจะเป็น ความเข้มข้นก็น่าจะเยอะแต่ก็ไม่มาก เพราะหนังเล่าถึงเรื่องในอดีตมากกว่าจะมาเน้นแผนแก้เกมของเนธาน ถ้าเล่าแบบเฉลี่ยๆ เกลี่ยกันหน่อยก็น่าจะอร่อยขึ้น ให้ตอนแรกก็เล่าปูพื้นไป ตอนหลังก็ระทึกซะหน่อย คงเป็นอะไรที่พอเหมาะได้ที่ – แต่เท่าที่เป็นก็โอเคล่ะครับ เพียงแต่ ถ้าปรุงอีกนิดคงสนุกขึ้น

Tony Scott เป็นผู้กำกับที่มือดีคนหนึ่งครับ การมาย้อนดูผลงานของเขาในวันที่เขาไม่อยู่ในโลกนี้แล้วก็อดใจหายไม่ได้ เพราะทุกวันนี้หาหนังสไตล์ของเขาได้ยากเหลือเกิน หนังที่มีความเข้มทั้งเนื้อหาและเรื่องภาพ มีความระทึกเร้าใจที่ชวนติดตาม และเขายังเป็นคนที่เต็มที่เสมอกับงาน อย่างในเรื่องนี้มีอยู่ฉากหนึ่ง ฉากที่เนธานกับทอมคุยกันบนยอดตึกที่เบอร์ลินน่ะครับ ฉากนั้นเราจะเห็นว่ามีมุมกล้องที่ถ่ายวนรอบดาดฟ้าอาคารจากเฮลิคอปเตอร์ด้วย ซึ่งเป็นความต้องการของ Scott ครับ แต่ทางสตูดิโอไม่อนุมัติ เขาก็เลยควักเงินตัวเองเช้าเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปถ่ายฉากนั้นเองซะเลย

คิดถึงเสมอนะครับ และขอบคุณจากใจสำหรับสารพัดผลงานที่ท่านได้ฝากไว้

ถ้าคุณอยากดูการแสดงของ Redford และ Pitt เรื่องนี้ถือว่าดูได้ สนุกเร้าใจพอประมาณ ไม่ผิดหวังครับ แม้จะยังไม่สมหวังสุดๆ ก็ตาม

สองดาวครึ่ง

(7/10)