ลุง Steve Martin ลงมือดัดแปลงนิยายของ George Eliot มาเป็นภาพยนตร์ครับ เรื่องของไมเคิล แมคคานน์ (ลุง Steve นั่นเอง) ช่างไม้ผู้โดดเดี่ยวและหมดศรัทธาในการใช้ชิวิตร่วมกับใคร – เพราะเมียเขาดันไปมีชู้ – แต่แล้ววันหนึ่ง จู่ๆ ก็มีเด็กหญิงตัวน้อยๆ เดินเข้ามาหาเขาถึงในบ้านครับ เขาจึงตัดสินใจเลี้ยงดูเธอจนเติบใหญ่ ด้วยความรักและความห่วงใย พร้อมทั้งตั้งชื่อว่า มาทิลด้า

แต่พอมาทิลด้าอายุ 10 ขวบ (รับบทโดย Alana Austin) พ่อตัวจริงของเธอที่ชื่อว่าจอห์น นิวแลนด์ (Gabriel Byrne) ก็มาอ้างสิทธิ์จะเอาตัวเธอไป

แล้วไมเคิลจะทำอย่างไรถึงจะไม่ให้ใครมาพรากดวงใจของเขาไปได้

แม้หนังจะมีเนื้อหาที่ดี และกินใจมากก็ตามที แต่หนังก็ออกจะอืดไปสักหน่อยครับ แม้จะได้ดาราคุณภาพทั้ง ลุง Steve ของผม และยังมี Byrne อีก แต่ด้วยความที่จังหวะหนังไม่เร่งเร้าอย่างเต็มที่นั่นเอง เลยทำให้ความน่าติดตามของหนังยังไม่มากเท่าที่ควร

แต่โดยบทผมรู้สึกว่าเขียนได้ดีครับ เขียนมาเจ๋งมาก ชวนซึ้งอย่างมาก เอาแค่ฉากที่ไมเคิลยืนลูบคลำคอกไม้ที่เขาอุตส่าห์ทำขึ้นกับมือ โดยหวังว่าจะให้ลูกในท้องของเมียเขามานอน (แต่ดันเป็นลูกชู้ไปซะนี่) แค่นั้นก็ซึ้งแล้วล่ะครับ ทั้งแววตาและท่าทางที่ลุง Steve แสดงออกมาในฉากที่ว่านี่ก็โกยคะแนนสงสารจากคนดูไปได้แบบเกินร้อยแล้วล่ะ ดังนั้นเรื่องการแสดงผมไม่สงสัยในฝีมือเลยครับ มันถึงอยู่แล้ว แต่จังหวะมันเชื่องช้าไป แล้วหนังก็ไม่ถึงกับเร้าอารมณ์แบบเต็มที่ด้วย หนังน่าจะเล่นกับเรื่องความสัมพันธ์ของไมเคิลและมาธิลด้าให้มากกว่าที่เป็นครับ

โอย ถ้าเล่นหนักๆ ล่ะก็ น้ำตาเป็นปี๊บต้องหลั่งไหลมาเทมาแน่นอนครับ เพราะเนื้อเรื่องมันชวนประทับใจอยู่แล้วนี่หน่า อีกอย่าง ลุง Steve กับบทพ่อคน … ผมยกให้เป็นอันดับหนึ่งตลอดกาลอยู่แล้วครับ

ถ้าชอบแนวนี้ก็ลองดูได้ครับ ท่านอาจจะชอบนะ ส่วนผมก็โอเคล่ะครับ อยู่ในข่ายชอบ เพียงแต่คิดว่ามันน่าจะทำได้ซึ้งกว่านี้เท่านั้นเอง

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)