และแล้ว NCIS: New Orleans ก็อำลาจอไปในปีที่ 7 ครับ ยอมรับว่าใจหายเหมือนกันเพราะผมเพิ่งอำลา Hawaii Five-0 ไปหยกๆ นี่ต้องมาโบกมือลา NCIS: NOLA อีก และยังเป็นการอำลาไปพร้อมๆ กับช่อง Fox ไทยด้วย เหมือนอะไรที่คุ้นเคยพากันอำลาไปในเวลาไล่ๆ กัน
ตอนแรกแอบหวั่นใจอยู่เหมือนกันว่าปีนี้จะออกมาสนุกไหม เพราะ Zoe McLellan เจ้าของบทเมเรดิธ โบรดี้ เดินออกจากซีรี่ส์ไป เลยกลัวว่าบรรยากาศครอบครัวและอะไรหลายๆ อย่างที่สร้างไว้ตั้งแต่ปีแรกจะเจือจางลง
ปีแรกถือว่าเปิดตัวได้ประทับใจดีครับ สำหรับซีรี่ส์ชุดที่แยกออกมาจาก NCIS ที่ตอนนี้ซีรี่ส์ต้นฉบับก็ปาเข้าไป 14 ปีแล้วครับ ส่วนเรื่องนี้แม้จะมาทีหลัง แต่หลายอย่างก็ถือว่าทำออกมาสนุกได้มาตรฐานกำลังดีเลย
ยอมรับครับว่าอยากดู NCIS: New Orleans มาก คือเหตุผลจริงๆ ที่ผมเอา NCIS กลับมาดูใหม่ก็คือดูเพื่อนำร่องทางอารมณ์ก่อนจะดูภาค New Orleans นี่แหละ (เพราะชุด New Orleans ได้รับการเปิดตัวที่ NCIS ปี 11 ก่อนจะมีภาคแยกมาเป็นของตัวเอง)
ตอนที่ดูเทรลเลอร์ของ Legion สมองก็พลันนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะรู้สึกว่าโครงเรื่องมันคล้ายกันจังเลย ประมาณว่าคนกลุ่มหนึ่งต้องรวมตัวกันเพื่อต่อสู้เอาชีวิตรอดจากสิ่งชั่วร้าย ที่ล้อมรอบพวกเขาอยู่
Face/Off ถือเป็นหนังบู๊สาดกระสุนที่เด็ดสุดของ John Woo ในสมัยที่เขาโกฮอลลีวู้ดครับ (อันที่จริงนับจากปี 1997 มาถึงตอนนี้ พี่ท่านก็ไม่ได้แตะหนังแอ็กชันยิงกันแบบนี้อีกเลย)
หนังจับกระแสที่กำลังมาแรงในช่วงนั้นครับ คือการก้าวสู่ปี 2000 แล้วก็ผูกเรื่องเข้ากับตำนาน “ซาตานต้านพระคริสต์” โดยกำหนดบอกเล่าว่าคืนสุดท้ายแห่งปี 1999 นั้นซาตานจะขึ้นมาจากขุมนรกและกระทำการสมสู่กับมนุษย์เพศหญิงที่ถูกเลือกไว้ แล้วหากมันทำสำเร็จก็จะเท่ากับเป็นการเปิดศักราชใหม่แห่งการเรืองอำนาจของซาตาน
การดูหนัง Percy Jackson มาแล้ว 2 ภาคทำให้ผมตระหนักถึงความสำคัญของสิ่งที่เรียกว่า “บทหนัง” มากขึ้นครับ เพราะถ้าบทสามารถเขียนโดยถอดเอาเสน่ห์จากนิยายมาใส่ได้แบบลงตัว แล้วก็สร้างเรื่องราวให้มีสมดุลทั้งด้านจินตนาการ ความสนุก และความลื่นไหล เท่านั้นเราก็จะได้หนังสนุกๆ มาประดับวงการอีกเรื่อง
หลังจากภาคสามไปได้ไม่ดีนัก และคนดูก็ไม่ค่อยชอบด้วย หนังเลยทำท่าจะหยุดลงไปครับ แต่แล้วทาง Universal ก็ได้มีการทำหนังภาคสี่ออกมาโดยเอาไว้ฉายทางโทรทัศน์แทน
หมื่นทิพ's Review 