พูดตรงๆ ว่าสมัยเด็กผมกลัวผีนะ กลัวจริงอะไรจริงตามประสาเด็กที่โตมากับเรื่องเล่าผีสางสารพัด ไหนจะอ่านหนังสือผีๆ (สมัยก่อนจำได้ว่าออกเยอะมาก โดยเฉพาผีญี่ปุ่น) และดูหนังผีอีก จำได้ว่าเคยกลัวขนาดไม่กล้าไปเข้าห้องน้ำเลย
ต้องยอมรับนะครับว่าของอะไรก็ตามที่ฮิตขึ้นมาน่ะ มันจะต้องโดนคนทำหนังจับมาใส่เรื่องผีสางเหนือธรรมชาติลงไปเสมอ 555
หลังจาก Cell ทำให้ผมเซ็งชีวิตไปพอประมาณแล้ว ก็ขอหาหนังมาฟื้นฟูศรัทธาด้านความสยองตื่นเต้นสักเรื่องน่ะนะครับ แล้วผมก็เลือกเรื่องนี้ครับ เพราะกระแสถือว่าสวยมากทีเดียว
Hard Target ภาคแรกมีความหมายต่อผมในฐานะเป็นหนังแอ็กชันเรื่องแรกที่ John Woo ทำให้กับ Hollywood แม้ตัวหนังจะไม่ได้เด็ดขาดอะไรมาก แต่ก็ถือว่ามันส์ครับ อีกอย่างคือหนังจัดเต็มลีลาแบบ Woo แบบเต็มพิกัดไม่ว่าจะสโลว์, สไลด์ยิง, ถือปืนสองมือ หรือเอาปืนมาจ่อใส่กัน
จริงๆ หนังเรื่องนี้น่าจะเป็นอะไรที่เข้าทางผมมากเลยครับ เพราะเป็นหนังดราม่าที่จับเอาช่วงเวลาหนึ่งของคนมาบอกเล่า ซึ่งหนังสไตล์นี้ที่ผมชอบก็ยกให้ American Graffiti, Stand By Me และหนังตระกูล Before Sunrise ทั้งหลาย
ผมอยากดูเรื่องนี้ตั้งแต่เห็นตัวอย่างครับ มันดูน่าสนใจไม่เลวเลย และอีกอย่างที่แอบเชียร์คืออยากให้น้อง Chloë Grace Moretz มีหนังฮิตจริงๆ จังๆ เป็นของตัวเองสักที
ผมรู้สึกว่าหนังที่สร้างจากหนังสือของ Seth Grahame-Smith จริงๆ มีจุดน่าสนใจครับ มีความแหวกแนวผสมกับสไตล์ดั้งเดิมของวรรณกรรมคลาสสิก และหนังที่ทำออกมาจริงๆ ก็มีความน่าสนใจอยู่ เพียงแต่หากมาพิจารณาโดยรวมๆ แล้วก็จะพบว่าหนังเข้าทาง แต่อาจจะยังไม่เข้าท่าแบบเต็มที่
ดำเนินมาถึงภาคที่ 4 แล้วครับสำหรับ “บรรณารักษ์นักสืบสาว” ออโรร่า ทีการ์เดน (Candace Cameron Bure) ประธานชมรมนักสืบ ที่เธอมักจะไปเจอศพตามสถานที่ต่างๆ (ไม่ถึงขั้นเป็นตัวซวยแบบโคนัน เพราะบางศพก็ตายมานานแล้ว) และจากนั้นเธอก็กลายมาเป็นผู้ไขคดีอยู่ตลอดๆ
แล้วก็มาถึงตอนที่ 3 แล้วครับ สำหรับนักไขคดีสาว เจ้าของตำแหน่งประธานชมรม Real Murders Club นามว่า ออโรร่า ทีการ์เดน (Candace Cameron Bure) ที่จนแล้วจนรอดก็หนีคดีฆาตกรรมไปไม่พ้น
หนังมาเหมาะกับจังหวะลูกเทพครองเมืองเลยครับ พอข่าวมาหนังก็เข้า (ส่วนตอนนี้กระแสลูกเทพก็ซาไปตามกาลเวลาเรียบร้อย)
หมื่นทิพ's Review 