จ้าวหยุนหยาง (หลอเหว่ย) ท่านเจ้าบ้านแห่งหุบเขาไส้ขาดหมายมั่นจะยกทุกสิ่งอย่างให้จ้าวอี้หลง (เยี่ยหัว, Yueh Hua) มาสืบทอดดูแล แต่นั่นทำให้จ้าวเจี้ยนอิง (แองเจล่า หยูซิน, Angela Yu Chien) หลานอีกคนที่อยากจะครอบครองทุกสิ่งเกิดไม่พอใจและได้วางแผนสังหารท่านเจ้าบ้าน อีกทั้งซ้อนแผนอีกสารพัดเพื่อกำจัดผู้ขวางทางให้หมดสิ้น

ร่วมด้วย เฉินหงลี่ (Chen Hung Lieh) ในบทจอมยุทธกระบี่เพชรหน้าเย็น จินหู่, ชิวหง (Chao Hsiung) เป็นหลิวหยวนเฮ่อ ลูกศิษย์ของท่านเจ้าบ้านที่หลงบ่วงเสน่ห์ของเจี้ยนอิงเข้า, หลี่คุน (Li Kun) เป็นเอ้อทู หนุ่มกิ๊กก๊อกที่กลายมาเป็นคนติดตามของอี้หลง – หนังเขียนบทและกำกับโดย หลอเหว่ย (Lo Wei) ครับ

สิ่งที่เตะหูตั้งแต่ช่วงแรกๆ เลยคือดนตรีตอนเปิดเรื่องนี่ได้อารมณ์ Batman ยุค 1966 มากครับ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนกำลังดูแบทแมนกับโรบินขับแบทโมบิลทะยานออกไปปราบอธรรมเลย 5555

ส่วนตัวหนังก็ถือว่าดูได้เพลินๆ ครับ จุดเด่นผมยกให้การแสดงดีๆ ของ 3 ดารานำ อย่างเยี่ยหัวและเฉินหงลี่นี่ถือว่าดูดี ดูเป็นจอมยุทธที่องอาจ เท่ห์ ดูมีฝีมือ และที่สำคัญคือมีสมองครับ เพราะพวกพี่ท่านไม่หลงเชื่ออะไรใครง่ายๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้หนังดูสนุกสำหรับผมนะ – เพราะถ้าตัวเอกงี่เง่าไม่เข้าท่า เชื่อคนง่ายไป หนังคงอร่อยน้อยลงเยอะ

แต่คนที่ผมว่าหนังชูแบบชัดเจนจริงๆ คือหยูซินครับ หนังขายเสน่ห์ของเธอในฐานะนางร้ายได้อย่างเตะตามากๆ และในเรื่องเธอยังเปลืองเนื้อเปลืองตัวหาน้อยไม่ ซึ่งฉบับที่ผมดูนี่ผมก็ว่าบทเธอดูใจถึงมากในระดับหนึ่งแล้วนะสำหรับหนังสมัยนั้นน่ะ แต่เพิ่งมารู้อีกทีตอน Search ภาพจากหนังครับ เจอภาพของเธอที่ดูวาบหวิวพอประมาณ แต่ผมไม่เห็นในหนังแฮะ จนในเวลาต่อมาถึงได้ทราบว่าฉบับที่ผมดูนั้นมีการตัดออกไป พอดูฉบับเต็มเข้าเท่านั้นแหละ ก็มีอันต้องเน้นคำว่า “ใจถึง” ไปอีกหลายขั้นพอสมควร

ฉากต่อสู้ก็ถือว่าใช้ได้ครับ อาจจะยังไม่พลิ้วเต็มที่ แต่ก็ถือว่าออกแบบได้ไม่เลว ส่วนบทน่ะจริงๆ ผมว่าเข้าท่านะ เพียงแต่ตัวหนังถ้าเน้นการหักเหลี่ยมเฉือนคมหรือใช้สมองมาประลองกันมากกว่านี้ ผมว่าหนังคงสนุกขึ้นอีกหลายระดับทีเดียว

สรุปว่าดูได้เรื่อยๆ สำหรับคอหนังกำลังภายใน Shaw Brothers ครับ

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)