ถือเป็นหนังเบาสมองสำหรับครอบครัวที่ดูแล้วได้อะไรมากกว่าความเพลินครับ

พล็อตนั้นจับเอาประเด็นที่ถือว่าคลาสสิคสำหรับพ่อแม่ลูกครับ ประมาณว่าพ่อแม่มักจะห้ามลูกไม่ให้ทำนั่นทำนี่ ส่วนคุณลูกก็รู้สึกว่าตัวเองโดนจำกัดอิสรภาพมากขึ้นทุกวันๆ จนมันกลายเป็นรอยปริแตกภายในบ้าน ครั้นเวลาผ่านไปรอยนั้นก็ชักจะแตกมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดคุณพ่อคุณแม่เลยตัดสินใจจะเยียวยาครอบครัวด้วยการทำตามคำแนะนำของคุณพ่อคนหนึ่ง ว่าให้ลองมี Yes Day ในครอบครัวดูสักวัน โดยที่วันนั้นคุณพ่อคุณแม่ต้องเซย์เยสกับลูกๆ ทุกอย่าง (แต่ก็จะมีการกำหนดขอบเขตกติกากันตามระเบียบ) แล้ววันเยสเดย์อันแสนวุ่นก็ถือกำเนิดขึ้นครับ

ผมว่าคนที่น่าจะเพลินกับหนังที่สุดน่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่นะ อย่างภรรยาผมนี่ชอบมากเลย ผมดูไปก็เพลินอยู่ครับ หนังจัดว่าสนุกดี ตอบโจทย์ความบันเทิงได้เวิร์กอยู่ และขณะเดียวกันหนังก็มาพร้อมสาระดีๆ ที่แนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ที่อาจจะพบเจอกับปัญหาความไม่เข้าใจกันระหว่างตัวเองกับลูกอยู่ ให้ลองผ่อนหนักผ่อนเบาดูบ้าง ลองเจอกันครึ่งทางบ้าง หรือไม่ก็ลองเปิดอกคุยกันบ้าง

ผมชอบที่หนังบอกเล่าประเด็นนี้อย่างสมดุลย์ครับ นั่นคือให้เราเห็นภาพของการห้ามแบบสุดโต่งและการปล่อยแบบสุดติ่ง ว่าอะไรที่มันสุดซอยเกินไปน่ะก็ไม่ดีหรอก จะให้ตามใจลูกเต็มที่เลยก็อาจไม่เหมาะ เพราะบางสิ่งบางอย่างลูกเรายังไม่รู้ ไม่เข้าใจ และไม่เคยเจอจริงๆ มันก็ต้องมีการห้วงติงห้ามปรามกันบ้าง แต่ในทางกลับกันการห้ามมันเสียทุกอย่างจนแทบจะเอาบับเบิ้ลกันกระแทกห่อตัวลูกไม่ให้ปะทะกับอะไรเลย นั่นก็สุดเกินไป บางทีก็ต้องปล่อยให้ลูกออกไปเผชิญโลก เผชิญปัญหา เผชิญความผิดหวัง หรือไปสัมผัสกับของจริงเพื่อให้ตระหนักว่าบางที “สิ่งที่คิด” กับ “สิ่งที่เป็นจริง” มันอาจแตกต่างกัน

พูดง่ายๆ คือทางสายกลางครับ สอนก็ให้พอดี ห้ามก็ให้พอเหมาะ และปล่อยก็ให้พองาม ซึ่งจริงๆ หลักนี้ใช้ได้กับสารพัดสิ่งในชีวิตครับ ไม่ใช่แค่กับการเลี้ยงลูกอย่างเดียว – ทำอะไรๆ มันก็ต้องมีจุดพอดีด้วยกันทั้งนั้นแหละ

ถือเป็นหนังครอบครัวที่ดูได้เพลินๆ ครับ สนุกดี แล้วก็มีสาระชวนคิด ซึ่งมันอาจไม่ถึงขั้นลึกซึ้งสุดยอด แต่ก็ถือว่าโอเคแล้วล่ะครับสำหรับหนังสไตล์นี้ เหมาะแก่การให้ครอบครัวมานั่งดูด้วยกันครับ แล้วจะ Discuss กันหลังดูเสร็จก็ได้ แต่คุยกันดีๆ นะครับ คุยอย่างสร้างสรรค์ แล้วผมเชื่อว่าหนังจะให้อะไรดีๆ มากกว่าแค่ความเพลินครับ

สองดาวกว่าๆ บวกๆ ครับ

(6.5/10)