Falling Inn Love เรื่องนี้น่ารักครับ น่ารักในระดับที่ออกจะมากกว่าที่ผมคาดไว้ซะอีก

กาเบรียล่า ดิแอซ (Christina Milian) สาวจากเมืองใหญ่ในอเมริกาที่เพิ่งจะเจอปัญหาเรื่องงานและเรื่องหัวใจจนทำให้เธอซวนเซและพยายามหาที่ตั้งหลัก ก็พอดีที่เธอชนะรางวัลได้เป็นเจ้าของโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่งในนิวซีแลนด์ ครั้นพอเธอไปถึงก็พบว่าโรงแรมแห่งนี้โทรมสุดๆ เลยครับ เธอเลยต้องหาทางซ่อมแซมโรงแรมเสียใหม่ ซึ่งก็ยังดีครับที่เธอได้รับกำลังใจจากชาวเมืองที่แสนน่ารัก และยังได้พบกับ เจค เทย์เลอร์ (Adam Demos) ผู้รับเหมาหนุ่มหล่อประจำเมือง งานนี้เลยมีการซ่อมโรงแรมไปพร้อมๆ กับการเยียวยาหัวใจของเธอ

หนังมาพร้อมความน่ารักของตัวละครครับ พูดถึงตรงนี้บางคนอาจคิดว่า “อ๋อ หมายถึงคู่พระนางน่ารักใช่ไหม” ซึ่งมันก็ใช่อยู่ครับ แต่พวกเขายังไม่ใช่ตัวละครที่น่ารักที่สุดนะ คนที่น่ารักแบบจัดๆ น่ะคือเหล่าชาวเมืองที่นางเอกไปเยือนต่างหาก

คืออยากจะบอกว่าพวกเขาน่ารักกันมากๆ ครับ และน่ารักตั้งแต่ตอนแรกๆ ที่นางเอกไปพบเจอเลย ไม่ว่าจะคู่รักร้านกาแฟมานากี (Blair Strang) กับปีเตอร์ (Jonathan Martin) ที่น่ารักจริงใจ ห่วงใยแบบไม่สอดรู้ คือถ้า 2 คนนี้มาเปิดร้านกาแฟใกล้ๆ ผมคงไปกินทุกวันเลยล่ะครับ เพราะอัธยาศัยดีมาก ใส่ใจลูกค้าแบบพอเหมาะ ที่สำคัญคือเวลาพวกเขาสวีทกันนี่ดูมุ้งมิ้งน่ารักมากๆ จริงๆ

แล้วก็ยังมี แชลลี่ย์ (Claire Chitham) เจ้าของร้านขายต้นไม้ที่มาพร้อมคำแนะนำให้กาเบรียล่าเสมอ (ทั้งเรื่องทำสวน เรื่องซ่อมโรงแรม และเรื่องหัวใจ), นอร์แมน (William Walker) เจ้าของร้านอุปกรณ์ที่ได้ชื่อใหม่จากกาเบรียล่าว่า นอร์ม และ ดร.คอรี่ย์ (Arlo MacDiarmid) คุณหมอประจำเมืองที่มักจะออกอาการโก๊ะทุกรอบตอนอยู่ใกล้ๆ แชลลี่ย์ เนี่ยครับ บอกเลยว่าหนังน่ารักเพราะได้ตัวละครเหล่านี้มาเสริมบรรยากาศ

ส่วนคู่พระนางนั้นก็ต้องใช้เวลานิดหนึ่งครับกว่าจะเปิดใจให้กัน เพราะหนังลงสูตรสำเร็จเช่นเคย นั่นคือเปิดเรื่องมานางเอกจะต้องไม่ชอบพระเอก จะต้องมีเรื่องให้เขม่นกัน แล้วผ่านไปสัก 1 ใน 3 ของเรื่องถึงจะเริ่มมองกันและกันในแง่ดี ดังนั้นตอนต้นๆ ความน่ารักของพระนางจะยังไม่มากสักเท่าไร แต่ก็ได้ความน่ารักของตัวละครแวดล้อมนี่แหละครับมาทำให้หนังได้รส Feel Good แบบกำลังดี

แต่ที่ต้องทำใจหน่อยคือ หนังเรื่องนี้มีตัวอิจฉาด้วยครับ ประมาณว่าเป็นคนที่ทำให้เรื่องราววุ่นวายอลหม่าน ซึ่งตอนแรกผมก็รำคาญอยู่นะ แต่บทหนังก็ฉลาดพอที่จะทำให้ตัวละครที่ว่ารับผลกรรมจากการกระทำของตัวเอง เลยพอจะมองๆ ข้ามไปได้ถึงความน่ารำคาญที่เกิดขึ้น

ตามปกติหนังแนวนี้มักมีดีที่ทิวทัศน์ครับ แต่กับเรื่องนี้ผมว่าทิวทัศน์อาจยังไม่เด่นนัก แต่ก็อย่างที่บอกน่ะครับ ได้ดารามาทำให้หนัง Feel Good เนื้อเรื่องก็น่ารักตามสไตล์ โดยรวมแล้วหนังเลยถือว่าทำออกมาจตอบโจทย์สำหรับคนชอบหนังรอมคอม – มันอาจไม่สุดยอด แต่ก็ดูเอาเพลินได้ ดูแล้วได้ความรู้สึกดีๆ ติดไม้ติดมือกลับมาครับ

ผู้กำกับเรื่องนี้คือ Roger Kumble ที่เคยแจ้งเกิดจากหนัง Cruel Intentions แล้วก็มาทำหนังรักแนวเพื่อนสนิทอย่าง Just Friends ก่อนจะหล่นวูบไปกับหนัง Furry Vengeance (ที่เรื่องนั้นก็ทำให้ Brendan Fraser วูบไปด้วยเหมือนกัน) สำหรับเรื่องนี้ก็ถือว่าทำออกมาได้ไม่เลวครับ ดูได้เรื่อยๆ ในฐานะหนังรักโรแมนติกผสมอารมณ์ขัน แม้จะไม่กลมกล่อมลงตัวไปเสียทั้งหมด แต่ก็ดูได้สบายใจดี

ใครชอบแนวนี้จัดได้เลยครับ ขอเพียงไม่คาดหวังจนเกินไป ผมว่าเรื่องนี้จะให้ความรู้สึกดีๆ กับท่านได้หลังดูจบครับ

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)