ผลข้างเคียงของการดู TRON: Legacy คือคุณจะรู้สึกว่าตัวเองผิวขาววิ้งริงโก้อีโต้บั้มขึ้นมาโดยไม่ต้องใช้ไวท์เทนนิ่งใดๆ (5555)

นี่คือภาคต่อของ TRON ครับ คราวนี้เควิน (Jeff Bridges) หายตัวไปกว่า 25 ปี โดยที่ลูกของเขาเอง (Garrett Hedlund) ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุให้เขาโดนดูดเข้าไปในโลกดิจิตอลครับ ที่นั่นเขาก็ได้เจอกับพ่อและ “คลู” โปรแกรมแฮ็กที่พ่อของเขาสร้างไว้ ซึ่งดูเหมือนว่า “คลู” จะมีเจตนาที่ไม่ค่อยดีกับพวกเขาเท่าไรด้วย

จุดเด่นในภาคนี้คือภาพสวยครับ ดูจับตาและมีพลังไม่ใช่น้อยทีเดียว การเอาสีขาวเรืองแสงมาตัดกับสีดำนั้น แม้จะพื้นๆ แต่มันกลมกลืนได้ใจอย่าบอกใครจริงๆ เรียกว่าถ้าจะดู Effect หรือเทคนิคภาพเจ๋งๆ ล่ะก็ เรื่องนี้ตอบโจทย์ได้ดีครับ

แต่ที่ออกจะผิดคาดคือด้านเนื้อหาที่ไม่มีอะไรมาก ไปๆ มาๆ ผมว่าภาคแรกมันมีบทและมีเงื่อนไขกดดันพระเอกมากกว่า เลยพลอยทำให้เราลุ้นได้มากกว่า ในขณะที่ภาคนี้หลายอย่างดูยั้งๆ อย่างอำนาจของ “คลู” ก็ยังไม่แผ่บารมีร้ายเต็มที่ (ผมว่าเจ้ามาสเตอร์คอนโทรล ตัวร้ายดิจิตอลภาคแรกดูร้ายและมีแผนการณ์เยอะกว่ามาก)

ในขณะที่บทของเควินก็ดูเหมือนจะมีอะไรนะครับ (แอบแทรกเรื่องปรัชญา ตามด้วยการนุ่งขาวห่มขาวทั้งเรื่อง… นี่ถ้ามัดผมเคี้ยวหมากอีกหน่อยล่ะพ่อปู่เลยนะนั่น) แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรมากอีก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีการเก็บปมเอาไว้เล่าในภาคต่อไป (ถ้ามี) หรือเปล่า

สรุปคือภาพเจ๋งครับ แต่ด้านบทถือว่า “ยังดีได้อีก” พอหักกลบลบแล้วผลก็เลยพอๆ กับภาคแรกครับ (ภาคแรกบทโอเคแต่ยังไม่เร้าใจ ส่วนภาคนี้บทไม่เท่าไร แต่ภาพดีและทำให้เราตื่นตาตื่นเต้นได้ในหลายวาระ)

แต่จุดที่คล้ายกันทั้ง 2 ภาคคือ มีจังหวะเชื่องช้าอืดเอื่อยแทรกอยู่ด้วยกันทั้งคู่ และอีกจุดที่ติดอยู่หน่อยๆ คือภาพหน้าของ Jeff Bridges วัยหนุ่มนั้นยังดูไม่เนียนในหลายๆ วาระครับ ยิ่งตอนมาดูใน Youtube ที่เขาเอามาเทียบกับโปรแกรม Deepfake แล้ว ก็รู้สึกถึงความไม่เนียนหนักขึ้นไปอีก

โดยรวมคือดูเพลินได้ครับ อยากดูภาคต่อเหมือนกัน เพราะหลายปมในหนังก็เหมือนจะเปิดไว้เพื่อการนั้น อย่างการแนะนำตัวเอ็ด ดิลลิงเจอร์ จูเนียร์ (Cillian Murphy) ลูกชายของตัวร้ายจากภาคแรก ก็ทำให้สงสัยไม่ได้ครับว่าการที่เควินไปติดอยู่ที่นั่นตั้งนานน่ะ เกิดจากมีคนวางแผนอยู่เบื้องหลังหรือเปล่า อันนี้คงต้องรอดูกันต่อไปครับ (แต่ตอนนี้ก็รอมา 10 กว่าปีได้แล้ว)

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)