วิค (Sophie Marceau) สาวน้อยวัย 13 ปี ที่กำลังสนุกกับชีวิตไปวันๆ และขณะเดียวกันวิคก็กำลังเริ่มต้นพบรักเป็นหนแรก ชายคนนั้นก็คือ แมทธิว (Alexandre Sterling) เด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้กำหัวใจของวิคได้ แต่แน่นอนล่ะครับ ลองขึ้นชื่อว่าความรัก มันก็ต้องมีเรื่องวุ่นๆ ไม่ได้ดั่งใจมาให้ปวดหัวอยู่แล้ว

และที่สำคัญ วิคปวดหัวเรื่องตัวเองไม่พอ ยังมีเรื่องพ่อแม่ของวิคเอง (Claude Brasseur และ Brigitte Fossey) ที่แม้จะอยู่กินกันมานานปี แต่กลับมีปัญหาที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นมา จนบ้านจะแตกแหล่ไม่แตกแหล่ แล้วบทสรุปจะลงเอยที่ตรงไหน ลองไปหาคำตอบกันครับ

หนังเรื่องนี้ไม่ธรรมดานะขอรับกระผม ดังไปทั่วโลกเลยทีเดียว หนังได้เข้าฉายในบ้านเราด้วย (น่าจะประมาณปี พ.ศ. 2525) และตัวหนังเองก็ยืนโรงฉายอยู่เป็นเดือนๆ โกยไปหลักล้านบาท ซึ่งสำหรับยุคนั้นนับเป็นตัวเลขที่ไม่น้อยเลยนะครับ หนังดังแบบสุดๆ พ่อแม่ผมก็รู้จักหนังเรื่องนี้ครับ และที่ดังไม่แพ้หนังก็คือเพลง Reality ที่โคตรจะเพราะ ชนิดที่พอผมได้ยินก็เป็นต้องไปตามล่าหาซื้อเพลงนี้มาเก็บไว้ในครอบครองเลยทีเดียว

แล้วหนังเรื่องนี้มีดีอะไร…ประการแรก Sophie Marceau ครับ โอย น่ารักเหลือเกินนนนนน สวย คม ดูทอมบอยนิดๆ แต่ก็แทรกความหวานเอาไว้แบบที่หนุ่มๆ ไม่อาจปฏิเสธได้ อันนี้รับรองครับว่าคุณอดใจไม่หลงรักเธอไม่ไหวหรอก – ยุคที่หนังกำลังดังนั้น โปสเตอร์รูปของเธอกลายเป็นของฮิตที่ต้องมีติดอยู่ตามห้องของวัยรุ่นยุคนั้นเลยล่ะ

ประการต่อมา หนังมีสาระเรื่องเกี่ยวกับความรักแบบ Puppy Love รักแรกรุ่นน่ะครับ ซึ่งเด็กๆ ที่เพิ่งจะริอ่านมีความรัก เอาเรื่องนี้ไปดูก็น่าจะดีครับ เป็นการเตรียมตัวและเตรียมใจล่วงหน้า เพราะว่าความรักนั้น จะให้มันสมหวังทุกอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์น่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ต้องมีผิดมีพลาด มีทั้งรอยยิ้มและคราบน้ำตาคละเคล้ากันไปตามครรลองของมัน

จะรักก็ได้ แต่ก็เผื่อใจไว้บ้างนะครับผม เวลาอะไรไม่เป็นไปตามใจหมายจะได้ไม่เจ็บจนเกินไป

ด้านนักแสดงจัดว่าเฉียบครับ ทุกคนแสดงได้ดีทีเดียว หนังจัดว่าดูได้เรื่อยๆ เพลินดี เป็นหนังวัยรุ่นที่ทำออกมาดีเรื่องหนึ่งเลยล่ะครับ แล้วนี่เป็นหนังฝรั่งเศสด้วย โทนและจังหวะบางอย่างในการเดินเรื่องอาจยังไม่ลื่นแบบเต็มร้อยบ้าง แต่ถ้ามองข้ามอะไรเหล่านั้นไปได้ ท่านก็น่าจะสนุกกับหนังไปจนจบครับ

เกร็ดที่อยากจะเล่าก็คือ นี่คืองานแสดงชิ้นแรกของ Sophie Marceau ครับ ซึ่งตอนนั้นเธอคือหน้าใหม่ ใหม่ในที่นี้คือใหม่แบบสุดๆ ไปเลยครับ เพราะตอนที่เธอได้บทนี้น่ะ เธอเพิ่งเริ่มเข้าร่วมโมเดลลิ่งจัดหางานแสดงเพียงแค่ไม่กี่วัน อีกทั้งยังไม่เคยเทรนเรื่องการแสดงใดๆ เรียกว่าเป็นดาราหน้าใหม่ขนานแท้ และชื่อที่เธอใช้ตอนนั้นก็คือชื่อจริงของเธอ ซึ่งก็คือ Sophie Maupu

ทีนี้อยู่มาวันหนึ่งระหว่างการถ่ายทำ ผู้กำกับ Claude Pinoteau ก็เห็นว่าเธอควรมีชื่อในวงการนะ เขาเลยเอาแผนที่กรุงปารีสมาวางตรงหน้า แล้วให้เธอเลือกชื่อสถานที่สักแห่งที่เธอชอบ แล้วเธอก็จิ้มไปที่ Marceau avenue เพราะรู้สึกว่าชื่อมันพ้องกับ Maupu ดี แล้วนั่นล่ะครับคือจุดกำเนิดของ Sophie Marceau

ส่วนดีกรีความฮิตของหนังเรื่องนี้ก็ฮิตแบบไม่มีใครคาดคิดครับ แม้แต่ทีมงานเองก็คิดไม่ถึง เพราะตอนเปิดตัวในฝรั่งเศสน่ะ หนังเปิดตัวที่อันดับ 6 ของตาราง Box Office จนใครๆ ก็คิดว่าหนังจะไปไม่ได้ไกล แต่ที่ไหนได้ในสัปดาห์ถัดมาหนังไต่อันดับสูงขึ้น สูงขึ้น และสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จนไปครองอันดับ 1 อยู่นานเป็นเดือน แล้วก็ลงโรงฉายต่อเนื่องยาวนานถึง 8 เดือน กล่าวกันว่าคนฝรั่งเศสซื้อตั๋วดูหนังเรื่องนี้ไปถึง 4,378,430 ใบ – ในฝรั่งเศสนี่คือทำเงินชนะ The Empire Strikes Back เลยล่ะครับ

ยังไม่จบครับ นั่นแค่ในฝรั่งเศสเท่านั้นนะ คือถ้านับรวมทั่วยุโรปล่ะก็ หนังขายตั๋วไปได้กว่า 15 ล้านใบครับ ยิ่งในอิตาลีเนี่ย La Boum จัดว่าฮิตในระดับสร้างปรากฏการณ์ ชนิดที่ดังไม่แพ้ E.T. the Extra-Terrestrial เลยทีเดียว

ส่วนจุดเริ่มต้นของหนังเรื่องนี้ Danièle Thompson คนเขียนบทก็เล่าให้ฟังครับว่าเธอได้ไอเดียในตอนบ่ายวันหนึ่งที่เธอกลับมาบ้าน แล้วพบว่าลูกสาวของเธอกำลังจัดงานปาร์ตี้ที่บ้านโดยไม่ยอมบอกเธอก่อน แล้วจากนั้นเธอก็คิดเรื่องต่อแบบฉากๆ จนได้ออกมาเป็นบทหนังเรื่องนี้ครับ

และเมื่อหนังดังแบบสนั่น ชื่อของ Sophie Marceau ก็กลายเป็นของร้อนขึ้นมา ผู้สร้างมากมายพยายามทาบทามเธอไปแสดงหนังเรื่องอื่นๆ แต่เธอก็ปฏิเสธทั้งหมดเลยครับ เพราะเธออยากโฟกัสไปที่การเรียนก่อน แล้วเธอก็ไม่รับงานเล่นหนังใดๆ จนกระทั่งโปรเจคท์ La Boum 2 เริ่มเดินหน้า เธอถึงค่อยกลับมาจับงานแสดงอีกครั้ง

อยากให้ลองดูครับ จะได้รู้ว่าหนังเรื่องนี้มีอะไร ทำไมคนรุ่นพ่อๆ แม่ๆ เราถึงฮิตกันนักหนา สำหรับผม ดูแล้วเข้าใจครับ มันคือหนังวัยรุ่นที่ดูร่วมสมัย ไม่ตกยุคอย่างแท้จรืง

สองดาวครึ่งบวกๆ กันไปครับ

(7.5/10)