และแล้ว NCIS: New Orleans ก็อำลาจอไปในปีที่ 7 ครับ ยอมรับว่าใจหายเหมือนกันเพราะผมเพิ่งอำลา Hawaii Five-0 ไปหยกๆ นี่ต้องมาโบกมือลา NCIS: NOLA อีก และยังเป็นการอำลาไปพร้อมๆ กับช่อง Fox ไทยด้วย เหมือนอะไรที่คุ้นเคยพากันอำลาไปในเวลาไล่ๆ กัน
ตอนแรกแอบหวั่นใจอยู่เหมือนกันว่าปีนี้จะออกมาสนุกไหม เพราะ Zoe McLellan เจ้าของบทเมเรดิธ โบรดี้ เดินออกจากซีรี่ส์ไป เลยกลัวว่าบรรยากาศครอบครัวและอะไรหลายๆ อย่างที่สร้างไว้ตั้งแต่ปีแรกจะเจือจางลง
ปีแรกถือว่าเปิดตัวได้ประทับใจดีครับ สำหรับซีรี่ส์ชุดที่แยกออกมาจาก NCIS ที่ตอนนี้ซีรี่ส์ต้นฉบับก็ปาเข้าไป 14 ปีแล้วครับ ส่วนเรื่องนี้แม้จะมาทีหลัง แต่หลายอย่างก็ถือว่าทำออกมาสนุกได้มาตรฐานกำลังดีเลย
ยอมรับครับว่าอยากดู NCIS: New Orleans มาก คือเหตุผลจริงๆ ที่ผมเอา NCIS กลับมาดูใหม่ก็คือดูเพื่อนำร่องทางอารมณ์ก่อนจะดูภาค New Orleans นี่แหละ (เพราะชุด New Orleans ได้รับการเปิดตัวที่ NCIS ปี 11 ก่อนจะมีภาคแยกมาเป็นของตัวเอง)
การดู NCIS ปี 13 นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผมเลยครับ มันเกิดความรู้สึกหลายๆ อย่างผสมกันนะ ซึ่งเดี๋ยวจะเล่าเหตุผลต่อไปครับ แต่บอกก่อนเลยว่ามันสปอยล์แน่ๆ ดังนั้นใครไม่อยากทราบไม่ต้องอ่านต่อครับ
หลังดูปี 12 จบก็เกิดคำถามขึ้นในใจว่าอะไรหนอที่ทำให้เราติดซีรี่ส์ชุดนี้ ถึงขนาดนั่งตะบันดูจนจบ 12 ปีในเวลาแค่ประมาณเดือนกว่าๆ เท่านั้นเอง
เล่าแบบเหมาๆ อีกเรื่องครับ กับซีรี่ส์แนวสืบสวนที่ผมเพิ่งมาติดแบบจริงๆ จังๆ เมื่อไม่นานมานี้เอง
หมื่นทิพ's Review 