หนังจับเอาอีกมุมของโลกการเมืองมานำเสนอครับ นั่นคือโลกของ ล็อบบี้ยิสต์ (Lobbyist) ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จมากมายในโลกแห่งการเมืองอันแสนซับซ้อน
หนังจับเอาอีกมุมของโลกการเมืองมานำเสนอครับ นั่นคือโลกของ ล็อบบี้ยิสต์ (Lobbyist) ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จมากมายในโลกแห่งการเมืองอันแสนซับซ้อน
หนังเรื่องนี้ดูเพลินกว่าที่คิดไว้ครับ คือตอนแรกก็คิดเอาไว้ว่ามันคงออกแนวฮาเลอะๆ เทอะๆ ห่ามๆ เหมือนเอา American Pie มายำกับ Horrible Bosses อะไรเทือกนั้น ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้มันก็ราวๆ นั้นน่ะครับ เพียงแต่มันไม่เลอะเทอะจนเกินไป
พูดได้เต็มปากว่าเรื่องนี้ทำออกมาได้เข้มข้น ขึงขัง มีพลังโดนใจผมแบบสุดๆ ครับ จริงๆ ตอนแรกก็กะแล้วล่ะว่าคงชอบ แต่ไม่นึกว่าจะชอบมากขนาดนี้ ถึงขั้นดูจบแล้วอารมณ์ไม่จบทีเดียว
หนังไม่ดัง คำวิจารณ์ไม่เด่น และรายได้ก็ทำไปแค่ 8,265 เหรียญเท่านั้น (นี่รายได้จริงๆ นะครับ ไม่ได้ล้อเล่น) แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะบอกได้ว่าหนังเรื่องนี้จะโดนใจเราหรือไม่
ก่อนผมดูหนังเรื่องนี้ ผมจัดการเอา “407 เที่ยวบินผี” ของบ้านเรามาเปิดดูก่อนครับ ดูแบบเรียงลำดับตามปีที่ฉาย เรื่อง 407 มาก่อน (ฉายปี 2012) ส่วนเรื่องนี้มาทีหลังครับ แต่พล็อตมีความคล้ายกัน คือว่าด้วยความสยองบนเที่ยวบินหนึ่ง
ว่าตามจริงผมชอบหนังเรื่องนี้นะ ชอบคอนเซปต์ ชอบองค์ประกอบอะไรหลายๆ อย่างในหนัง เรียกว่าถ้ามองในแง่งานสร้าง ถือว่าสร้างสรรค์ทีเดียวครับ และถ้ามองในแง่เนื้อเรื่องจริงๆ ผมว่ามันส์นะ
ดูหนังเรื่องนี้แล้วคิดถึงเรื่อง “มาห์” เลยครับ เผื่อใครไม่รู้จัก มาห์คือหนังไทยอายุหลายสิบปีแล้วครับ เป็นหนึ่งในหนังไม่กี่เรื่องของบ้านเราที่ทำออกมาในแนวสัตว์ประหลาดสยองโหด ที่ว่าโหดนี่คือโหดจริงครับ ทำออกมาน่ากลัวเอาเรื่องเลยล่ะ
แม้นี่จะเป็นหนังผี แต่ผมขอเล่าแบบขำๆ แล้วกันน่ะนะครับ (5555) สรุปแล้ว นี่คือการเอา The Exorcist มาเจอกับ Poltergeist ครับ คือลอกสูตรหนังพวกนั้นมาแบบเต็มๆ ดังนั้นใครคาดหวังอะไรสดใหม่ล่ะก็ ทำใจได้เลยครับ ^_^
หนังที่นักวิจารณ์ไม่ปลาบ แต่ผู้ชมส่วนใหญ่ปลื้มครับ ซึ่งผมก็อยู่ในพวกหลังคือชอบหนังกับเขาเหมือนกัน รู้สึกแฮ้ปปี้ยามได้ดู และรู้สึกอิ่มเอมไปกับเรื่องราวหวานปนซึ้งแบบนี้
ถ้าใครโปรดปรานหนังขำคิดสไตล์ Woody Allen ล่ะก็ ขอแนะนำเรื่องนี้เลยครับ เพราะหนังทำออกมาได้สนุกไม่เลวเลย (แต่ก็อาจไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบน่ะนะครับ)