เมื่อก่อนผมมักจะมีอาการเกร็งๆ นิดหน่อยเวลาที่จะเอาหนังระดับคลาสสิกหรือหนังที่เขาว่าดีระดับตำนานมาดู ที่เกร็งก็เพราะกลัวว่าตัวเองดูแล้วจะไม่รู้สึกว่ามันดีแบบที่เขาว่ากัน และยิ่งผมต้องเอามาเขียนแบบนี้ด้วยแล้ว ก็เลยเกร็งหนักขึ้นไปอีก
ถือเป็นตอนที่ 2 ของหนังชุดไตรภาค 3 จอมแม่มด (Three Mothers Trilogy) ที่เริ่มด้วยเรื่อง Suspiria แล้วต่อด้วยเรื่องนี้ ก่อนจะไปจบที่เรื่อง The Mother of Tears ซึ่งทั้ง 3 เรื่องกำกับโดย Dario Argento ทั้งหมดครับ
รู้ไหมครับ ตอนเป็นเด็ก ผมชอบทำอะไร… ชอบเอาหุ่นเซนต์เซย่ากับตุ๊กตาสิงโตมาสู้กัน
ขอบอกครับว่า “รักหนังเรื่องนี้จุงเบย “
จางจื่ออี๋ (หรือจางซิยี่) แสดงนำในหนังตลกโรแมนติกเรื่องนี้ครับ ในบทโซฟี หญิงสาวที่จมอยู่กับอดีต วันๆ เอาแต่ตามแอบดูแฟนเก่าที่กำลังมีความสุขอยู่กับแฟนใหม่ที่เป็นนางเอกชื่อดังนามว่าโจแอนนา (ฟางปิงปิง) ซึ่งโซฟีก็ยังรักแฟนเก่าไม่เลิกน่ะครับไม่ว่าเขาจะเพิกเฉยต่อเธอยังไงก็ตาม ในที่สุดเธอเลยพยายามหาทางฉุดคนรักเก่าให้กลับมาด้วยสารพัดวิธีต๊องๆ เท่าที่สมอง (สุดฮา) ของเธอจะนึกออก
ถัดมานะครับผมก็จะพูดถึง Sherlock Holmes ฉบับปี 1922 ที่นำแสดงโดย John Barrymore แล้วก็ได้ Roland Young มาเป็น ดร. วัตสัน ซึ่งเรื่องราวนั้นเล่าถึงแผนการร้ายของศาสตราจารย์มอริอาตี้ (Gustav von Seyffertitz) นโปเลียนแห่งอาชญากรรมที่มีแผนร้ายระดับสูง ส่วนโฮล์มส์ในตอนนั้นก็ยังเป็นนักศึกษาครับ ดร. วัตสันก็ยังหนุ่มๆ
วันนี้มีโอกาสผมเลยหาหนังเก่าๆ ขาวดำมาดูนะครับ เรื่องที่ค้นหามาก็คือหนัง Sherlock Holmes เวอร์ชั่นเก่าเลยครับ จนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นโฮล์มส์เรื่องแรก (หรือแรกๆ) ในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์
คงไม่มีอะไรพูดถึงมากสำหรับ Death Note: The Last Name ที่ยังถือว่าดูสนุก แต่อาจไม่ลงตัวเท่าภาคแรก ส่วนหนึ่งเพราะต้องเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้จบใน 2 ชั่วโมงกว่าๆ ซึ่งถือว่ายากใช่ย่อย แต่เท่าที่ทำออกมาก็นับว่าน่าพอใจครับ
Death Note เป็นหนังที่ดัดแปลงจากการ์ตูนได้ Work ดีครับ ดูสนุก น่าติดตาม และเข้มข้นน่าจดจำ
หยิบหนังเฮียเฉินหลงเรื่อง Mr. Nice Guy มาเสพโดยหวังความบันเทิง ผลที่ได้ก็นับว่าตรงตามที่หวังครับ
หมื่นทิพ's Review 