เทย์เลอร์ จาค็อบสัน (Alexandra Breckenridge) คือคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เพิ่งตกงาน ค้างค่าเช่าบ้านมา 4 เดือน และลูกสาวนาม โซอี้ (Madison MacIsaac) ก็อยากจะเข้าคอร์สเรียนสโนว์บอร์ด

ทุกอย่างดูจะถึงทางตันครับ แต่พอดีเทย์เลอร์ค้นพบว่าถ้าเธอเป็นได้พนักงานในเครือรีสอร์ทสกี ซันพีค เธอจะได้สิทธิ์ลดค่าเรียน 50% แล้วเธอกำลังต้องการงานใช่ไหมครับ เธอเลยตรงดิ่งไปที่นั่นเพื่อนสมัครงาน แต่กลายเป็นว่าที่นั่นทุกตำแหน่งเต็มหมด ยกเว้นตำแหน่งซานต้าประจำรีสอร์ทที่เกิดว่างขึ้นมาแบบกะทันหัน เทย์เลอร์เลยจำใจต้องแปลงร่างเป็นผู้เฒ่าหนวดขาวร่างท้วมเพื่อรับจ็อบนี้ อันจะทำให้เธอแก้ปัญหาชีวิตได้

แต่ก็พอดี๊ครับ ที่้เธอได้เจอกับแมทธิว เลย์น (Ryan Eggold) ทายาทกิจการซันพีคที่โดนพ่อบังคับให้มาฝึกงานที่นี่ เรื่องวุ่นๆ ของหัวใจก็เลยเริ่มต้น

อย่างแรกเลยนะครับ ตอนเห็นหน้า Eggold ครั้งแรกผมตกใจครับ นึกว่า Gerard Butler มาเล่นนำ หน้าพี่เขาเหมือนมากๆ ยิ่งไว้เคราแบบเดียวกันอีก สารภาพว่าตลอดเรื่องนี่นึกถึงพี่ Gerard ตลอด ทำเอาสลัดภาพไม่หลุดเลยครับ 555

ส่วนตัวหนังก็เป็นการเอารอมคอมมาบวกกับวันคริสต์มาส แล้วก็เติมสูตรหนัง Mrs. Doubtfire ลงไป ซึ่งโดยรวมก็ดูเพลินอยู่ครับ สนุกดี อันนี้ก็ต้องชมผู้กำกับ Mike Rohl ที่คุมหนังได้โอเค รายนี้นี่เป็นผู้กำกับที่คร่ำหวอดในวงการหนังทีวีและซีรี่ส์ครับ ระยะหลังก็มาทำหนังรอมคอมบ่อย อย่าง ไตรภาค The Princess Switch ของ Netflix นี่ก็ฝีมือเขาเองครับ

หนังก็ดูเพลิน บันเทิงดี บรรยากาศวันคริสต์มาสก็อบอวล มีฉากสวยๆ แทรกเป็นพักๆ ส่วนเนื้อเรื่องก็สลับระหว่างรอมคอมกับหนังตลกแบบดูได้ทั้งครอบครัว ถ้าถามว่าสุดไหม? เยี่ยมไหม? ก็คงต้องบอกว่ายังหรอกครับ หลายอย่างยังเสริมได้อีก ไม่ว่าจะตัวละครสมทบที่ยังไม่ถึงกับขโมยซีน หรือสถานการณ์ในเรื่องที่ยังสามารถปรุงให้กินใจและอบอุ่นกว่านี้ได้

หรือในส่วนของบท อย่างประเด็นที่โซอี้ต้องเรียนสโนว์บอร์ดน่ะครับ จริงๆ จะปรับให้เป็นว่าโซอี้ต้องเข้ามหาลัยไปเลยก็ได้ มันจะได้ดูจำเป็นมากขึ้นหน่อย เพราะสารภาพว่าก็แอบแหม่งๆ ในใจเหมือนกันว่า คุณลูกหนอคุณลูก คุณแม่ก็ทำงานเลี้ยงเดี่ยวเหนื่อยสายตัวแทบขาดขนาดนี้ คุณลูกยังจะเอาเงินไปเรียนสโนว์บอร์ดอีกเหรอนั่น – มันทำให้รู้สึกเหมือนว่าคุณลูกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณแม่เลยนหรือนี่ และจริงๆ ต่อให้คุณแม่ไม่บอก แต่ถ้าลูกสังเกตหน่อยก็น่าจะดูออกล่ะว่าแม่มีเงินพอใช้ไหม ลำบากไหม อะไรเหล่านี้ถ้าโยงดีๆ มันก็นำไปสู่ความซึ้งและกินใจได้ไม่ใช่น้อย

หรืออย่างตัวละครโดราลีเจ้าของห้องเช่า (Diana Maria Riva) หรือจิมมี่ (Dominic Fox) เอลฟ์ผู้ช่วยซานต้า เอาจริงๆ พวกเขาเหล่านี้ก็สามารถเพิ่มอะไรให้หนังได้เหมือนกัน

… แต่ก็เอาเถอะครับ แม้จะแอบเสียดายที่หนังไม่ได้เลือกไปในเวย์นั้น แต่ถ้าถามว่าหนังตอบโจทย์บันเทิงได้ไหม? ผมก็ว่าได้อยุ่ครับ ตัวหนังน่ะโอเค ดาราก็ถือว่าได้ คู่พระนางก็ถือว่าเคมีเข้ากันดี ดูแล้วแฮปปี้ ได้อารมณ์ Feel Good – อย่างผมนี่แม้จะติดเรื่องนั้นเรื่องนี้อย่างที่บอกไปก็เถอะครับ แต่กระนั้นผมก็ยังสนุกและเพลินกับหนังได้อยู่ดี

สรุปก็คือ นี่อาจไม่ใช่สุดยอดหนังรอมคอมคริสต์มาสน่ะนะครับ แต่อย่างน้อยดูแล้วก็สบายใจ ดูแล้วก็อิ่มในระดับหนึ่ง ดีไม่ดีบางคนอาจถึงขั้นเสียน้ำตาเลยก็ไดทำเป็นเล่นไป

ดังนั้นถ้าใครชอบหนังแนวนี้ ก็ลองดูได้เลยครับ ขอเพียงไม่คาดหวังมากไป ผมเชื่อว่าหนังจะทำให้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งระหว่างดูหนังเรื่องนี้ เป็นช่วงเวลาแห่งความแฮปปี้ได้ครับ

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)