ปีแรกถือว่าเรื่อยๆ ในตอนต้นๆ แล้วก็เริ่มมาเข้าท่าเอาตอนหลังๆ ครับ โดยรวมผมเลยค่อนข้างโอเคกับปีแรกพอสมควร แต่สำหรับปี 2 นี่บอกได้เลยว่าผมเพลินกับมันไปตั้งแต่ต้นจนจบครับ

สนุกเลยครับ บอกได้เลยว่าสนุกมาก ดีกรีความเพลินของแต่ละตอนในปีนี้ถือว่าพอๆ กับตอนหลังๆ ในปีแรก เหมือนทีมงานเริ่มจับจุดได้น่ะครับ เลยสามารถเล่าเรื่องได้ตรงประเด็น ส่วนที่ยืดเยื้อเยิ่นเย้อก็ตัดออก อะไรที่สนุกๆ ก็ใส่ลงมาแบบเนื้อๆ ความเพลินมันเลยได้ตลอด แต่ละคดีก็อาจจะไม่ได้สดใหม่นะครับ แต่ทีมงานก็ใช้วิธีเพลย์เซฟ คือเอาสูตรสำเร็จความสนุกของ NCIS มายำใส่ลงไป ดังนั้นแม้จะไม่ใหม่ แต่มันก็สนุกพอเพลิน

อันนี้ก็คงต้องแล้วแต่ความคาดหวังล่ะนะครับ ถ้าคาดหวังอะไรที่มันสดใหม่หรือมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแบบของ New Orleans ล่ะก็ ซีรี่ส์นี้อาจไม่ตอบโจทย์ แต่ถ้าอยากดูแบบเรื่อยๆ เพลินๆ ตามมาตรฐาน NCIS ตอนที่สนุกๆ ล่ะก็ ปีนี้ก็ถือว่าตอบโจทย์เหล่านั้นได้แบบเต็มๆ

ตัวละครหลักแต่ละคนก็เหมือนอยู่ตัวแล้วน่ะครับ ทุกคนมีหน้าที่และวาระของตนเอง อันนี้ก็ต้องชมทีมงานด้วยที่รู้งานครับ รู้ว่าตัวละครไหนควรเล่นประเด็นไหนหรือมีปมชีวิตแบบไหน ก็ใส่ลงมาแบบพอเหมาะ และคนที่เป็นชูรสได้เรื่อยๆ ก็ต้องยกให้เออร์นี่ย์ (Jason Antoon) ที่มีอะไรให้ฮาได้ตลอด

และถ้าถามว่าผมชอบตัวละครไหนที่สุดล่ะก็ ผมยกให้ลูซี่ (Yasmine Al-Bustami) เลยครับ ไม่รู้สิผมว่าเธอดูเด่นมาก ดูลงตัวสุด ส่งผลให้บางตอนของซีซั่นนี้ที่เธอไม่อยู่นั้น ความสนุกกลมกล่อมก็มีลดลงไปบ้าง แต่พอเธอกลับมาความมันส์พอเหมาะตามแบบซีรี่ส์ชุดนี้ก็กลับมาครับ สำหรับผมนี่ลูซี่ถือเป็นตัวหลักที่เด่นและมีเสน่ห์มากจริงๆ – อาจเพราะเธอมีครบทั้งความแมนและความอ่อนโยนน่ะครับ น่ารักมากๆ

อีกหนึ่งเหตุผลความสนุกของปีนี้ก็เพราะมีตอนที่ทีมอื่นๆ มาแจมอยู่หลายตอนครับ และยังทำออกมาได้มันส์ซะด้วย ปีนี้เลยอุดมสีสันและความสนุกสำหรับผม

และเพราะผมสนุกกับปีนี้ เลยทำให้ผมใจหายครับ เพราะทีมฮาวายนี่มีถึงแค่ปี 3 เท่านั้น แล้วยังมีเหลือแค่ 10 ตอนด้วย เฮ่อ อุตส่าห์จูนกันได้แล้วแท้ๆ เพิ่งคุ้นเคยกันได้มานานก็กลายเป็นว่าเดี๋ยวต้องจากกันซะแล้ว

สามดาวครับปีนี้

(8/10)