จอห์นนี่ (เดวิด เจียง, David Chiang) คือนักร้องชื่อดังที่เคยมีอดีตเป็นนักเลงตัวร้าย แม้ตอนนี้เขาจะล้างมือจากวงการไปแล้ว แต่อดีตก็ยังตามมาหลอกหลอนเมื่อพี่ใหญ่ของแก๊งที่เขาเคยอยู่ (กุ๊ฟง, Ku Feng) โผล่มาขู่เขาให้ทำงานให้ ไม่เช่นนั้นอาจจะเกิดอันตรายกับ ลิลลี่ (หวังผิง, Wang Ping) ผู้หญิงที่เขารัก ทำให้จอห์นนี่จำยอมต้องทำตามครับ แต่กลายเป็นว่ายิ่งทำเรื่องยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดจอห์นนี่ต้องพยายามหาทางขัดขวางแผนร้ายและพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองให้ได้

ร่วมด้วย เฉินซิง (Chen Sing) ในบทพี่ฟาง ผู้จัดการไนต์คลับ, เฟิงชุ้ยฟาน (Stanley Fung, Fung Sui Fan) เป็นนักสืบหวัง ตำรวจที่รู้จักกับจอห์นนี่, จินเฟย (Tina Chin-Fei) เป็นเหอหม่าน และ ซื่อเทียน (Dean Shek) เป็นกุ้งแห้ง 2 คนนี้คือสมาชิกในแก๊งเก่าของจอห์นนี่, ตี้หลุง (Ti Lung) มารับเชิญแป๊บๆ เป็นนักดนตรีในวงของจอห์นนี่ และเหยินซีกวน (Yen Shi Kwan) โผล่มาแป๊บๆ เป็นคนที่เกือบเอาปืนยิงจอห์นนี่ตอนท้าย

หนังได้เหง่ยคัง (Ni Kuang) มาร่วมเขียนบท และกำกับโดย จางเชอะ (Chang Cheh) ครับ

ตัวหนังมีแอ็คชั่นประปรายครับ ซึ่งก็ถือว่าบู๊กันได้ไม่เลว ไม่เสียชื่อหนังจางเชอะ ส่วนเนื้อเรื่องออกแนวรันทดหน่อยๆ ประมาณว่าพระเอกของเราเป็นคนดีแล้วแท้ๆ แต่กลับโดนคนไม่ดีกดดันให้ทำความชั่ว แต่ก็ยังดีครับที่ครึ่งหลังพระเอกได้เอาคืนและพยายามทำในสิ่งที่ถูก โดยรวมก็ถือว่าหนังทำออกมาใช้ได้อยู่ ดูได้เรื่อยๆ เพียงแต่ก็อาจจะมีช่วงอืดช้าอ้อยอิ่งบ้างตามประสาหนังสมัยเก่า

ผมว่าตอนสู้กันหนังพอจะโอเคครับ แล้วกลายเป็นว่าผมชอบเพลงในเรื่องนะ ถือว่าเพราะดี เพลงเร็วจังหวะก็สนุกใช้ได้ แล้วอย่างหนึ่งที่คิดขึ้นมาระหว่างดูก็คือ รู้สึกว่าพระเอกนางเอกหนังสมัยนั้นบางทีก็โดนกรอบคุณธรรมความดีครอบแบบแน่นเอี๊ยด – ประเภทมองโลกแบบขาวล้วนหรือดำสนิทไปเลย – จนทำให้ไม่ค่อยคล่องตัวในการแก้ปัญหา ทั้งที่บางปัญหานั้นหากยืดหยุ่นสักหน่อยก็พอจะแก้ได้ง่ายขึ้น – ไม่ได้หมายถึงให้ล้ำเส้นไปทำสิ่งไม่ดีนะครับ แต่แค่คลายความตึงของกรอบสักหน่อยเท่านั้นแหละ ก็จะหาทางออกได้ง่ายขึ้น – ในแง่หนึ่งมันก็สะท้อนความคิดและค่านิยมของยุคสมัยได้เหมือนกันนะ

สรุปว่าถ้าชอบเดวิด เจียง ก็จัดเรื่องนี้ได้ครับ ถือว่าไม่เลว แต่ก็ยังไม่ถึงระดับดีครับ

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)