สก็อต วอสส์ (Kevin James) ครูสอนชีววิทยาที่หมดไฟและใช้ชีวิตไปวันๆ แต่แล้วทุกสิ่งก็มีอันเปลี่ยนไปเมื่อเขาทราบว่าโรงเรียนกำลังถูกตัดงบและเพื่อนร่วมงานของเขาอย่างมาร์ตี้ (Henry Winkler) กำลังจะตกงาน แล้วไหนจะโครงการดนตรีของนักเรียนกำลังจะถูกยุบอีก เขาเลยเอ่ยปากต่อหน้าที่ประชุมว่าจะหาเงินมาช่วยโรงเรียนให้ได้ และวิธีหาเงินของเขาก็คือการไปลงสนามนักสู้ใต้ดิน แล้วความสนุกก็เริ่มต้นตรงนั้นล่ะครับ

ผมดูแบบไม่คาดหวังครับ แล้วกลายเป็นว่าผมชอบหนังเรื่องนี้แบบเต็มๆ มันคือสูตรหนังสไตล์ Adam Sandler แบบที่ผมชอบ นั่นคือตัวเอกตอนแรกจะดูเป็นคนไม่เอาอ่าว แต่จริงๆ แล้วพี่เขามีของและมีจิตใจที่ดี แล้วจากนั้นเขาก็ค่อยๆ พลิกชะตาจากคนขี้แพ้ให้กลายมาเป็นนักสู้ตัวจริง เนี่ยครับ ใช้เลย มันคือหนัง Feel Good ดูแล้วสุขใจแบบที่ผมชอบ แล้วหนังก็ทำถึงใช้ได้อีกต่างหาก

ส่วนหนึ่งก็คงเพราะได้ Adam Sandler มาอำนวยการสร้าง แล้วก็ได้ Frank Coraci แห่ง The Wedding Singer, The Waterboy และ Click มากำกับครับ หนังเลยออกมาสนุก ลื่นไหล ตลอดทั้งเรื่องกรุ่นด้วยอารมณ์ขันและมุกฮาๆ แล้วก็แน่นอนว่าพลังสำคัญอีกอย่างก็ต้องยกให้ James ที่ถนัดอยู่แล้วครับกับบทแบบนี้ เป็นคนรองบ่อนที่พลิกกลับมาเป็นฮีโร่ แม้เรื่องนี้ตอนต้นๆ พี่ท่านจะดูไม่น่ารักบ้างแต่ก็ยังดีที่มันไม่ได้มากจนเกินไป และครึ่งหลังหนังยังเปิดโอกาสให้พี่แกโกยคะแนนด้านบวกแบบได้ใจคนดูอย่างต่อเนื่อง ตัวหนังเลยออกมาทั้งสนุก ทั้งตลก (แม้จะไม่ถึงขั้นฮาแตกก็ตาม) แล้วก็ได้อารมณ์ Feel Good แบบเต็มๆ

ไหนจะ Henry Winkler ที่เหมาะอยู่แล้วครับกับบทคนดีใจซื่อผู้น่ารัก เอาแค่เขาทำหน้าอึ้งๆ เงียบๆ เราก็พร้อมจะเห็นใจเขาได้อย่างยิ่งแล้วล่ะ ส่วนดารารายอื่นก็เสริมหนังได้ดีครับ ไม่ว่าจะ Salma Hayek ในบทนางเอกและ Bas Rutten ในบท นิโก้ ลูกศิษย์ของสก็อตที่กลายมาเป็นเทรนเนอร์ให้เขาแข่งสู้กับคนอื่น รายนี้อาจไม่ถึงขั้นขโมยซีนแบบเต็มร้อย แต่พี่เขาก็ไปกันได้กับตัวละครอื่นครับ ไม่ถูกกลืน ไม่จมหาย – ต้องยอมรับเลยครับว่าทีมดารานี่ถือว่าเวิร์คจริง

ผมชอบที่หนังมันกลมกล่อมน่ะครับ มันจะไม่ล้นไม่เลอะแบบหนังของ Sandler หรือ James ในยุคหลังๆ ที่บางทีก็เยอะเกินหรือล้ำเส้นเกินจนความสนุกลดลง แต่เรื่องนี้มันพอดีพอเหมาะ แล้วที่สำคัญเลยคือดูแล้วมันชูใจครับ ยิ่งซีนหลังๆ นี่ถ้าใครเซนซิทีฟหน่อยนี่มีอันน้ำตาไหลแน่นอน อย่างภรรยาผมนี่คือร้องไห้ตลอดเลยตอนท้ายๆ น่ะ เพราะหนังมีการหยอดฉากดีๆ ฉากที่สร้างความประทับใจลงมาเรื่อยๆ แบบเนียนๆ จนผมพูดได้เลยว่านี่เป็นหนึ่งในหนังที่ “มีหัวใจ” ครับ คือดูแล้วมันรู้สึกได้น่ะว่าคนทำเขาทำถึง เขาลึกซึ้งกับมัน จึงสามารถเก็บรายละเอียดมาสร้างความประทับใจให้คนดูได้ขนาดนี้

หรืออย่างตอนที่สก็อตพูดเรื่องเซลล์ในห้องเรียน ฉากนี้ผมถือเป็นไฮไลต์เลยนะครับ ใจความเลยก็คือหากมีเซลล์หนึ่งเซลล์หยุดนิ่งไม่ทำอะไรเลย มันอาจทำให้เซลล์โดยรอบพากันหยุดนิ่งและส่งผลให้สิ่งมีชีวิตเจ้าของเซลล์ตายได้ แต่ในทางกลับกันหากเซลล์ที่ว่านั้นเปลี่ยนตัวเองใหม่ ฟื้นฟูตัวเองขึ้นมามันก็จะสามารถกระตุ้นเซลล์อื่นๆ ให้เคลื่อนไหวและกลับมาทำงาน อันจะส่งผลให้ระบบทั้งหมดกลับมาฟื้นตัว – โอ้โหพี่… คือ… พี่ได้ใจผมไปเลยอ้ะ ไม่ว่าใครก็ตามที่มีส่วนในการสร้างสรรค์ฉากนี้นะครับ แต่ผมเอาใจผมไปเลย ผมชอบฉากนี้มาก มันคือฉากที่มีพลังและให้แรงบันดาลใจได้อย่างดีจริงๆ

ผมว่ามันสอนเราตรงๆ เลยครับ ว่าถ้าท่านอยู่นิ่งซังกะตายอยู่เฉยไม่ทำอะไรไปวันๆ สุดท้ายท่านก็จะจมจ่อมอวสานไป แต่หากท่านลุกขึ้นไม่ยอมแพ้แล้วทำอะไรสักอย่างเพื่ออยู่ต่อไป มันอาจไม่ถุงขั้นพลิกชะตาท่านในทันที แต่หากท่านทำต่อไปๆๆๆ มันก็ย่อมสร้างความเปลี่ยนแปลงต่อท่านไม่มากก็น้อย – และเช่นเดียวกันในมวลหมู่สังคมครับ ถ้าใครสักคนพยายาทำอะไรสักอย่างเพื่อเปลี่ยนสังคมให้ดีขึ้น มันก็อาจกระตุ้นให้คนอื่นๆ ที่เคยอยู่เฉย กล้าหันมาลงมือทำมากขึ้น กล้ายืนหยัดมากขึ้น แล้วอะไรแบบนี้นี่แหละครับที่จะสามารถพลิกสถานการณ์จากร้ายให้กลายเป็นดี หรืออย่างน้อยก็ให้ร้ายน้อยลงได้

นั่นแหละครับคือเหตุผลที่สังคมต้องมีใครสักคนกล้านำทำในสิ่งที่ถูก เพื่อกระตุ้นให้คนอื่นกล้าทำสิ่งถูกต่อไป – แต่หากเฉยกันหมด นิ่งกันหมด… ผมว่าผมไม่ต้องเล่าต่อแล้วก็ได้นะครับ น่าจะเห็นภาพกันแล้วล่ะ

เนี่ยครับ หนังสนุก ครบเครื่อง ดูแล้วได้พลัง ได้ความประทับใจ ผมนี่จัดเรื่องนี้เข้าไปอยู่ในกลุ่มเดียวกับพวก Mr. Deeds แล้ว Click เลยนะ ดูแล้วได้พลังบวกแบบเต็มๆ และก็แน่นอนว่าเรื่องนี้ผมแนะนำอยากให้ท่านได้ลองชมกันครับ

ถ้าจะมีอะไรที่เสียดายเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ ก็คงเป็นรายได้น่ะครับ หนังทำเงินทั่วโลกไปแค่ $73 ล้าน ซึ่งถ้าวัดจากทุนสร้าง $42 ล้านแล้ว หนังก็ถือว่าขาดทุนอยู่พอประมาณ – เห็นใจเลยครับผม

จึงอยากเชียร์ครับ หนังดี น่าดู ไม่อยากให้พลาดกันครับ

สองดาวครึ่งบวกๆ ครับ

(7.5/10)