หน้าหนังคล้ายจะแอ็คชั่น แต่เอาจริงๆ ออกแนวทริลเลอร์สายลับครับ

ปีเตอร์ (Charlie Weber) อดีตซีไอเอมือดีที่ตัดสินใจออกจากวงการหลังเกิดเรื่องที่ทำให้เขาสะเทือนใจอย่างที่สุด แต่แล้วชีวิตสงบสุของเขาก็เป็นอันจบลงเมื่อสาวน้อยโซเฟีย (Madison Bailey) ก้าวเข้ามาในชีวิต แล้วเขายังถูกตามล่าจากซีไอเออีก พี่ท่านก็เลยต้องมาลงสนามรับมือกับภยันอันตรายอีกครั้ง

ผมมองว่าพล็อตหนังเรื่องนี้ถือเป็นสูตรมาตรฐานสำหรับแนวนี้ครับ ในแง่หนึ่งสูตรมันก็แข็งใช้ได้อยู่แล้วล่ะ ทีนี้หนังจะน่าสนใจขึ้นมาได้ก็ต้องได้ดาราดีๆ แสดงถึงๆ มานำทางคนดู ต่อด้วยงานสร้างที่ต้องมีฟอร์มพอประมาณ และปิดท้ายด้วยฉากบู๊หรือฉากระทึกที่จะมากหรือน้อยก็ขแล้วแต่ว่าผู้กำกับจะเนรมิตมันออกมาได้ออกรสแค่ไหน

และกับเรื่องนี้ ดาราถือว่ากลางๆ ครับ คือไม่ดีแล้วก็ไม่แย่เกินไป อาจมีที่เล่นแล้วล้นหรือเล่นแล้วพร่องบ้าง แต่ก็พอหลับหูหลับตาได้ เรื่องงานสร้างก็กลางๆ อาจไม่ได้ดูทุนสูงแต่ก็ไม่ได้ต่ำเตี้ย ซึ่งองค์ประกอบเหล่านี้ที่ผมเอ่ยไปก็ถือว่ายังพอไหวครับ แต่ที่มันไม่เวิร์คเท่าไรก็คือลีลาผู้กำกับนี่แหละ ที่ยังเล่าเรื่องได้ไม่ชวนติดตาม การทิ้งปมวางปมก็ไม่ได้ชวนให้อยากรู้มากนัก

ส่วนฉากต่อสู้ จริงๆ ก็พอไหวครับ แต่จุดอ่อนคือตากล้องที่ยังจับภาพฉากต่อสู้ออกมาได้ไม่มันส์เท่าไหร่ เพราะมันเห็นน่ะครับว่าตัวละครก็พยายามออกท่าออกทางกันในระดับหนึ่ง แต่มุมกล้องต่างๆ มันทำให้ฉากบู๊ดูไม่เด่น ไม่มันส์ เมื่อมาบวกกับการเดินเรื่องที่ยังไม่ดีแบบเต็มๆ แล้ว ผลรวมเลยออกมากลางๆ – แต่ออกจะกลางไปทางลบสักหน่อยเท่านั้นเอง – แต่แอบติดในใจตอนปีเตอร์ตีกับโกสต์ตอนท้ายเรื่อง นึกว่าจะมีอะไร แต่ดันไม่มีอะไรมันส์เลย แล้วยังจบง่ายอีกต่างหาก

พูดก็พูดครับ ผมดูเรื่องนี้เพราะ Jon Voight นี่แหละ ซึ่งในแง่การแสดงของเขาก็ดูออกครับว่าร่างกายของท่านมันถดถอยและเริ่มแสดงไม่ได้มากเหมือนแต่ก่อน แต่ผมก็เห็นนะครับว่าท่านก็พยายามแล้วแหละ พยายามทำเต็มที่เท่าที่ร่างกายจะอำนวย ไม่ได้มาเล่นแบบผ่านๆ แล้วรับเงินกลับบ้านอะไรแบบนั้น… ก็อยากจะตามมาอุดหนุนนักแสดงที่เราโตมากับหนังของเขาน่ะครับ อีกอย่างคือก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้เห็นหน้าท่านแบบนี้อีกนานเท่าไร เพราะเวลานั้นเดินไปข้างหน้าเสมอ

บางทีดูหนังก็ไม่ใช่เพราะอยากดูหนังครับ แต่อยากตามมาดูหน้าคนคุ้นเคยกันเท่านั้นแหละ

สรุปว่า ผ่านไปได้อีกเรื่องครับ

ดาวครึ่งครับ

(5/10)