หนังตลกที่รีเมคมาจากเรื่อง Dirty Rotten Scoundrels (1988) ที่เรื่องนั้นก็รีเมคมาจาก Bedtime Story (1964) อีกที

เนื้อหาหลักของเวอร์ชั่นก่อนๆ ว่าด้วย 2 หนุ่มนักตุ๋นที่แข่งกันหลอกต้มผู้หญิงคนหนึ่ง ส่วนฉบับนี้ก็มีการสลับเพศ ให้ 2 นักตุ๋นกลายเป็นผู้หญิง อันได้แก่ โจเซฟีน เชสเตอร์ฟิลด์ (Anne Hathaway) นักตุ๋นสายไฮโซ กับเพนนี่ รัสต์ (Rebel Wilson) นักตุ๋นสายบ้านๆ ส่วนเป้าหมายหนนี้ก็สลับเป็นผู้ชายครับ เขาคือ โธมัส เวสเตอร์เบิร์ค (Alex Sharp) หนุ่มซื่อๆ ที่มาพร้อมความน่ารักในแบบของตัวเอง (และแน่นอนว่านายคนนี้ต้องมีเงินมากพอให้คุ้มค่าในการตุ๋นด้วย)

มาว่ากันถึงจุดดีครับ อย่างแรกเลยคือหนังได้สายฮาตัวมัมอย่าง Hathaway กับ Wilson มาเจอกัน หนังเลยฮาได้เรื่อยๆ แล้วหนังยังเอาจุดดีจากฉบับก่อนๆ มาใส่ลงไปอย่างพอเหมาะ นั่นคือการเลือกโลเคชั่นสวยๆ วิวงามๆ มาเป็นฉากหลัง ซึ่งก็ช่วยทำให้หนังดูเพลินขึ้นอีกพอตัว – สำหรับคนที่ชอบดูวิวสวยๆ และตึกงามๆ แบบผมน่ะนะครับ

ครับ ดาราเข้าท่า โลเคชั่นใช้ได้ ในขณะที่การเดินเรื่องอาจยังเรื่อยๆ ไปหน่อย ผู้กำกับ Chris Addison ที่เคยจับงานซีรี่ส์มาก่อน และกำกับหนังใหญ่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกก็ชั่วโมงบินอาจยังไม่เยอะครับ ในแง่ลูกเล่นต่างๆ เลยยังไม่เยอะ หนังเลยต้องพึ่งพาพลังของ 2 สาวเป็นหลัก จนบอกได้เลยว่าถ้าเอาลีลาไหลๆ ของ 2 ตัวนำออกจากสมการล่ะก็ หนังก็จะดูไม่มีอะไรเท่าไรครับ ซึ่งจะต่างจากฉบับปี 1988 ที่จัดว่าเวิร์คทั้งพลังดาราและลีลาลูกเล่นในการเดินเรื่อง การหยอดมุก และจังหวะการตึ้งโป๊ะนี่มันได้แบบกำลังดีทีเดียว

และสารภาพตามตรงว่าบางมุกที่หนังเล่นผมก็ไม่ตลกเท่าไร โดยเฉพาะมุกแปรงสีฟันกับชักโครกนั่น ยอมรับว่าแค่ย้อนนึกถึงฉากนั้นนี่ผมก็พะอืดพะอมแล้วล่ะ ซึ่งผมว่าจังหวะของหนังมันก็จะประมาณนี้น่ะครับ ถ้าอันไหนไม่หนักมือเกิน ก็จะเบามือเกิน จนความสนุกไม่ถึงกับไหลมาเทมา

สรุปว่าถ้าชอบ 2 สาวก็จัดเรื่องนี้ได้ครับ หรือใครที่ชอบหนังฮาๆ ผมว่าก็น่าลอง แต่ถ้าอยากได้อรรถรสแบบเต็มเครื่องผมแนะนำให้เอา Dirty Rotten Scoundrels มาดูครับ ของเขาเก่าแต่เข้าท่าจริง

แต่อย่างน้อยหนังก็ทำเงินสวยๆ นะครับ ทำไปราว $97 ล้านจากทั่วโลก ส่วนทุนสร้างเพิ่งจะ $21 ล้าน กำไรสบายๆ ครับ

สองดาวครับ

(6/10)