ใครชอบฟังตำนานหรือเรื่องเล่าแนวสยองก็น่าจะรู้จักกับคำว่า Doppelganger กันน่ะนะครับ สำหรับคนที่ไม่เคยทราบก็ขอบอกคร่าวๆ ครับว่า Doppelganger คือตำนานของเยอรมัน ที่ว่ากันว่าเราจะมีแฝดที่หน้าตาเหมือนเราทุกอย่างอยู่ที่ไหนสักแห่ง และแฝดนั้นมักจะมีลักษณะนิสัยใจคอที่ตรงกันข้ามกับเรา เช่นถ้าเราเป็นคนดี แฝดตนนี้ของเราก็จะชั่วร้ายเป็นต้น – อันนี้คือคร่าวๆ นะครับ เพราะแต่ละถิ่นที่ก็จะมีรายละเอียดต่างกันไป

ส่วนเรื่องนี้ก็เป็นการจับเอาตำนานนี้มาเล่า โดยตัวเอกคือ แพทริค ไฮสมิธ (George Newbern) นักเขียนหนุ่มที่แบ่งห้องให้คนอื่นเช่า และผู้มาเช่าก็คือ ฮอลลี่ กู๊ดดิ้ง (Drew Barrymore) สาวสวยทรงเสน่ห์ แต่พอเวลาผ่านไปเขาก็เริ่มพบความผิดปกติของผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าจะอารมณ์ที่บางทีก็คุ้มดีคุ้มร้าย หรือบางวันเขาเห็นเธอเดินอยู่บนถนนแท้ๆ แต่พอถามเธอกลับบอกว่าวันนี้เธอไม่ได้ไปไหนสักหน่อย… หรือเธอจะมีอีกหนึ่งตัวตน?

ผมว่าหนังทำออกมาแบบกะขายความเซ็กซี่ของ Barrymore เป็นหลักครับ เพราะช่วงนั้นเธอกำลังเดินบนถนนสายนั้นครับ ตั้งแต่ถ่ายแบบหวือหวา ไปจนถึงหนังอย่าง Poison Ivy แล้วก็ The Amy Fisher Story และเรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งผลงานในกลุ่มนั้น ซึ่งถ้าให้บอกตามตรงก็คือ หนังไม่มีอะไรเท่าไรครับ ธรรมดาค่อนไปทางน่าเบื่อด้วย ความระทึกก็ไม่มาก ความตื่นเต้นก็งั้นๆ บางฉากดูแล้วยังแหม่งๆ ด้วย ประมาณว่าดูก็รู้แหละว่าตั้งใจทำให้มันดูระทึก แต่อารมณ์ในฉากนั้นมันไม่ได้เลยจริงๆ

การทิ้งปมตามปมเรื่องลึกลับก็พอกันครับ ออกมาธรรมดา ผมว่าช่วงที่น่าสนใจสุดก็คือตอนท้าย เมื่อเรื่องราวได้รับการเฉลย ฉากนั้นค่อยดูระทึกและสยองขึ้นมาหน่อย แล้วก็มีการใช้เทคนิคพิเศษอีกด้วย ซึ่งผมชอบเสมอล่ะครับพวกเทคนิคสร้างความสยองด้วยอุปกรณ์ทำมือจริงๆ (ไม่ได้ใช้ CG น่ะครับ ว่าง่ายๆ) ซึ่งผมว่าของเหล่านี้มันมีเสน่ห์เฉพาะตัวเสมอครับ

ถ้าพูดถึงหนังโดยรวมแล้ว มันธรรมดาจริงๆ ครับ แม้แต่เสน่ห์ของ Barrymore เอง ในเรื่องนี้ผมว่าก็ไม่เท่าไรนะ ใน Poison Ivy ยังดูตอบโจทย์มากกว่าสำหรับจุดนี้

แต่ผมมีความทรงจำอย่างหนึ่งเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ครับ คือจำได้เลยตอนนั้นยังเรียนอยู่ ประมาณมัธยม แล้วผมก็จะชอบไปสิงอยู่ในห้องโสตฯ ของห้องสมุดน่ะนะครับ เพราะเขาจะเปิดหนังให้ดูตอนช่วงพักอยู่เรื่อยๆ แล้วเราก็สามารถเช่าวีดีโอที่มีในนนั้นกลับบ้านได้ทุกวันศุกร์

แล้วทีนี้ครับ ปรากฏว่ามีอยู่วันหนึ่ง มีใครไม่รู้เปิดหนังเรื่องนี้ แล้วพอดีว่าหนังเรื่องนี้มันมีฉาก “ทำนองนั้น” ตั้งแต่ต้นเรื่อง (ราวๆ 3 นาทีแรก) ซึ่งแน่นอนว่าพอฉากนั้นถูกฉายผ่านจอในห้องโสต ทุกคนก็อ้าปากค้างล่ะครับ จ้องกันตาเป็นมันเลย

แต่แล้วพอดีครับ น่าจะอาจารย์หรือพี่ที่คุมห้องเดินเข้ามาเห็น ก็เลยรีบนำหนังออกจากเครื่องวีดีโอทันที – จนถึงบัดนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าใครหนอช่างกล้าเอาวีดีโอนี้ไปเปิด 555

สำหรับเกร็ดที่อยากนำมาเล่าก็คือ เหยื่อรายแรกที่โดนกระซวกไปตอนต้นเรื่องนั้น เธอคือแม่แท้ๆ ของ Barrymore นั่นเองแหละครับ และในเรื่องเราจะได้เจอกับพี่ Danny Trejo ด้วย พี่เขามาเป็นคนงานก่อสร้างจอมกวนที่ยียวนใส่ฮอลลี่จนโดนเธอตอกเข้าให้

ถ้าให้สรุปตามที่คิดก็คือ เรื่องนี้ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปครับ ถ้าอยากดูเพราะ Barrymore ล่ะก็ ผมว่า Poison Ivy ภาคแรกตรงเป้ากว่าเยอะ หรือถ้าจะดูเอาระทึกหรือสยองเกี่ยวกับ Doppelganger ล่ะก็ ผมว่าอ่านมังงะ “โรงเรียนเฮี้ยน” ที่ว่าด้วยเรื่องนี้ ยังขนลุกขนพองกว่ากันมากครับ

ดาวกว่าๆ ครับ

(4.5/10)