เหลียงคุน (ฝานเส้าหวง, Fan Siu Wong) ตั้งใจฝึกวิชาที่วัดเส้าหลินเพื่อเอามาใช้ปกป้องคนที่รัก แต่เมื่ออันธพาลอย่างหูต้าไห่ (Edward Chui) ข่มเหงกันเกินไปเหลียงคุนเลยทนไม่ได้ และออกโรงจัดการกับมันแบบขั้นเด็ดขาด

ก็เป็นหนังกังฟูตามสูตรเก่าแก่ครับ นั่นคือตัวเอกเป็นคนดี แต่ก็ต้องเจอกับลูกคนรวยมาข่มเหงรังแก เล่นกันหนักถึงขั้นบาดเจ็บล้มหาย พระเอกเลยต้องเอาคืน ก็เป็นสูตรที่คุ้นเคยมากๆ แต่ก็ไม่น่าเบื่อนะครับ คือพอดูได้เรื่อยๆ เพียงแต่ในแง่ความสนุกอาจไม่ได้มากมายเท่านั้นแหละ

จริงๆ จุดขายของหนังควรจะเป็นลีลาบู๊ของเฮียฝานครับ เพราะแกบู๊ได้จริง แต่ดูเหมือนการออกแบบคิวบู๊จะยังไม่โดดเด่นนัก เช่นเดียวกับตากล้องที่ยังจับภาพลีลาบู๊ของเฮียฝานได้ไม่เต็มที่ หนังเลยอยู่ในระดับพอดูได้ พอเห็นการบู๊ แต่ยังไม่ถึงขั้นมันส์

ดาราในเรื่องที่พอมีชื่อก็มี หลิวซีหมิง (Lau Sek Ming) มาเป็นยาจกซู สหายต่างวัยของเหลียงคุนที่มีบทบาทบ้างแต่ก็ไม่เยอะ อีกคนที่มาเด่นเอาตอนหลังก็คือ ฉีเส้าเฉียน (Norman Chu) ในบท หูชิงหวิน พ่อของหูต้าไห่ รายนี้ถือว่าเล่นได้ดีเหมือนเดิมคือถ้าเล่นเป็นคนดีเราก็จะรู้สึกว่าเขาดูใจดี แต่หากเล่นเป็นคนร้ายก็ร้ายได้แบบเกินร้อย

ก็ต้องแล้วแต่ล่ะนะครับ ส่วนตัวมองว่าหนังไม่ได้ถึงขั้นน่าดูอะไร ยกเว้นท่านเป็นแฟนฝานเส้าหวงหรือดาราในเรื่องก็สามารถตามมาให้กำลังใจกันได้ อย่างผมนี่ก็ดูเพราะพี่ฝานนี่แหละ และจริงๆ หนังก็ไม่ได้แย่ครับ แค่ยังไม่ดีถึงระดับ โดยเฉพาะเรื่องคิวบู๊นี่แอบเสียดายอยู่เหมือนกัน เพราะถ้าอย่างน้อยตรงนี้มันส์ล่ะก็ หนังคงดูโอเคกว่านี้่เยอะ

ยังไม่ถึงสองดาวครับ

(5.5/10)