บอกเลยว่าท่านที่ชอบดูหนังประเภทเล่นจริงเจ็บจริง ออกหมัดซัดกันนัว อัดกันจนข้าวของวินาศสันตะโร ต้องลองเรื่องนี้สักครั้งครา

ผมเปิดดูเรื่องนี้แบบไม่ตั้งใจครับ ประมาณว่าแอปแนะนำก็ลองดูสักหน่อย กะว่าดูตอนต้นแค่แป๊บๆ ก่อนจะนอน แล้วพรุ่งนี้ค่อยดูยาวๆ อีกที

แต่กลายเป็นว่าพอดูไปได้ 5 นาทีก็เจอฉากบู๊ชุดแรก เท่านั้นแหละในหัวผมมันผุดประโยคขึ้นมาเลยว่า “เอาเรื่องเว้ยเฮ้ย” แล้วก็นั่งดูต่อไปอีกจนถึงประมาณนาทีที่ 11 ณ นาทีนั้นใจมันบอกเลยว่า “รีบไปเปิดบนจอใหญ่ด่วน!” แล้วก็ยาวครับ นั่งดูยาวๆ ไปอีก 1 ชั่วโมงกว่าๆ สาแก่ใจกันไป

หนังอาจไม่ได้สุดยอดนะครับ แต่มันได้น่ะ คือผมน่ะชอบอยู่แล้วพวกหนังบู๊มันส์ๆ โชว์สตันท์สะใจๆ แล้วเรื่องนี้มันตอบโจทย์ครับ คือดูแล้วรู้เลยว่าคนที่มาเล่นส่วนใหญ่คือคนมีของ ออกมาวาดลีลาต่อยตีกันอย่างมันส์ แล้วที่สำคัญคือการตัดต่อมันได้ด้วยครับ มันรับกับลีลาพะบู๊ในแต่ละช่วงตอนได้อย่างพอดี ได้เห็นท่วงท่าแบบเต็มตา แล้วฉากบู๊ก็มาแบบเรื่อยๆ ด้วยครับ มีพักบ้างรอบละ 5 หรือ 10 นาที ก่อนจะมาใส่กันต่อ คือมันตอบโจทย์สำหรับผมในระดับใช้ได้เลย

พล็อตเรื่องนั้นไม่ซับซ้อนครับ ตัวเอกคือ จงเสี่ยวหนาน (Qu Jing Jing) สาวนักสู้มือเยี่ยมอดีตหน่วยสวาทได้รับการติดต่อจาก เกาปิน (ซื่อเสี่ยวหลง, Ashton Chen) ให้มารับงานเป็นบอดี้การ์ดให้หลินจื่อหาว (Yuan Fu Fu) ที่ตกเป็นเป้าในการสังหาร รู้แค่นี้พอครับ เพราะเนื้อเรื่องจริงๆ ไม่ได้สำคัญอะไร หลักๆ มันคือการเกริ่นนำเพื่อนำพาสถานการณ์มาให้เหล่าตัวเอกได้ออกลีลากันมากกว่า

ดูแล้วค่อนข้างโดนใจครับ เพราะลีลามันได้ คิวบู๊ก็ถือว่ามันส์พอตัว และบางช่วงก็มาพร้อมลีลาพิเศษ อย่างการตีกันแบบ Longtake (ถ่ายแบบยิงยาว) หรือตอนที่เสี่ยวหนานซัดกับนานะ (Yang Xing) นักฆ่าสาวหน้าเด็ก ผมชอบที่การตีกันของพวกเเธอมันสะท้อนคาแรคเตอร์ความเป็นตัวเองได้ดี อย่างเสี่ยวหนานนี่ก็จะสู้แบบตรงไปตรงมา ไม่หาเรื่องเอาเปรียบคู่ต่อสู้ แต่นานะนี่จะออกแนวโหด และเป็นประเภทสู้ได้แบบไม่เกี่ยงวิธี จะโกงบ้างหรือฉวยโอกาสบ้างก็ไม่เป็นไรขอให้เธอได้เปรียบก็พอ

อีกอย่างคือนานะนี่ถือปืนแน่นมากน่ะครับ ยังไงก็ไม่ปล่อยให้หลุดมือ เพราะมันคือความได้เปรียบของเธอ และเธอก็ไม่สนว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีอาวุธหรือไม่ เป้าหมายหลักของเธอคือการฆ่าเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องศักด์ศรีหรืออะไร – นี่ก็ถือเป็นจุดที่ผมชอบครับ เพราะหนังแจกแจงคาแรคเตอร์ได้ดี ขนาดพ่อบ้านของหลินจื่อหาวที่มีบทบาทไม่มาก หนังก็ยังใช้เวลาที่ไม่มากนั้นน่ะ ทำให้เรารู้ว่าพ่อบ้านคนนี้ภักดีต่อเจ้านายหรือไม่อย่างไร

ดูแล้วนึกถึง Accident Man ของ Scott Adkins น่ะครับ อารมณ์คล้ายกัน คือดูเหล่าสตันท์มาโชว์ของแบบมันส์ๆ คือเรื่องบทอาจไม่เด่น แต่เรื่องบู๊นี่ตอบโจทย์ ไม่ผิดหวัง

ดาราในเรื่องคนที่ผมคุ้นหน้าสุดคงหนีไม่พ้น ซื่อเสี่ยวหลง ที่เรื่องนี้ออกแนวมารับเชิญ นายคนนี้ก็เป็นนักบู๊ตัวจริงครับ เชื่อว่าคอหนังจีนน่าจะจำเขาได้จากบทจั่นเจาตอนเด็กจาก เปาบุ้นจิ้นตอนหนุ่มทั้ง 3 ภาค ส่วน Qu Jing Jing ก็ถือว่าเด่นใช้ได้ครับ ช่วงฉากท้ายๆ นี่ดูสภาพเธอแล้วคืออย่างทุ่มจริงๆ หลายตอนนี่แอบเจ็บแทนเลย

หนังมีการทิ้งเชื้อไว้ด้วยครับ สรุปคือถ้ามีภาคต่อล่ะก็ ผมดูแน่นอน

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)