โรเบอร์ต้า กลาส (Rosanna Arquette) แม่บ้านที่ชีวิตค่อนข้างน่าเบื่อ สิ่งเดียวที่พอจะทำให้ชีวิตเธอดูมีอะไรขึ้นมาบ้างคือการอ่านประกาศต่างๆ ตามหน้าหนังสือพิมพ์ และประกาศหนึ่งสะดุดตาเธอครับ มันคือประกาศตามหา “ซูซาน” มันทำให้เธออยากรู้ว่าซูซานคือใคร เป็นคนแบบไหน มีชีวิตแบบไหน จนเธอถึงขั้นตามรอยเพื่อไปสังเกตดูซูซานตัวจริง (Madonna)

แต่ทีนี้มันดันเกิดอุบัติเหตุทำให้โรเบอร์ต้าความจำเสื่อมชั่วคราว และอะไรหลายๆ อย่างทำให้เธอคิดไปว่าเธอคือซูซาน แล้วชีวิตน่าเบื่อของเธอก็พลิกผันทันทีครับเพราะชีวิตของเธอในชื่อซูซานนั้นพาเธอไปเจอกับหนุ่มหล่อนามว่าเดซ (Aidan Quinn) และเธอยังถูกตามล่าโดยเวย์น โนแลน (Will Patton) ชายที่เข้าใจผิดว่าเธอคือซูซาน และเขาต้องการของบางอย่างจากเธอ… ต้องการถึงขั้นพร้อมจะฆ่าคนเพื่อมัน

ช่วงแรกๆ ยอมรับว่ามึนนิดหน่อยครับ ยังจับทางไม่ได้ว่าหนังจะไปทางไหน แต่พอรู้เรื่องคร่าวๆ รู้รายละเอียดต่างๆ ก็เริ่มโอเค หนังจัดว่าดูได้เรื่อยๆ ครับ แรงสำคัญเลยที่ดึงคนดูไว้คือการแสดงของ Arquette ที่ผมถือว่าเรื่องนี้เป็นงานแสดงดีๆ ของเธออีกเรื่องหนึ่งเลย เพราะเธอฉายเสน่ห์ ฉายความน่ารัก ดูเป็นหญิงสาวที่ซ่อนความปรารถนาบางอย่างไว้ท่ามกลางชีวิตจืดๆ ชืดๆ และผมชอบแววตาที่เธอมองเดซน่ะครับ มันบอกชัดเลยว่าเธอรู้สึกดีๆ กับผู้ชายคนนี้จริงๆ

ส่วน Madonna นั้นออกแนวบทสมทบครับ เพราะโรเบอร์ต้าจะมีบทเยอะกว่า ซึ่ง Madonna ก็ดูเหมาะกับสาวแสบแบบนี้อยู่เหมือนกัน ถือว่าเล่นได้โอเคครับ อย่างน้อยก็ดีกว่าตอนเล่น Body of Evidence

Aidan Quinn ก็ยังเหมือนเดิมครับ บทคนดีคนร้ายแกเล่นได้หมด อย่างเรื่องนี้มาแนวคนดีที่จริงใจ แววตาท่าทางพี่แกก็ไปแนวนั้นจริงๆ ส่วน Mark Blum ที่เล่นเป็นแกรี่ สามีของโรเบอร์ต้านั้น ก็ถือว่าเล่นได้โอเคเหมือนกัน ดูคาแรคเตอร์แล้วเข้าใจน่ะครับว่าทำไมโรเบอร์ต้าถึงรู้สึกว่าชีวิตเธอจืดชืด

และเรายังจะได้เจอกับ Patton, Robert Joy, Laurie Metcalf, John Turturro และ Timothy Carhart ด้วย โดยเฉพาะรายหลังนี่ดูละอ่อนเชียว

ผมว่าหนังเรื่องนี้ดูเพลินได้ก็เพราะดาราน่ะครับ โดยเฉพาะ Arquette ที่แบกหนังไว้ค่อนข้างมาก จนไม่แปลกใจที่เธอจะได้รางวัล BAFTA แต่ที่แปลกใจก็คือดันได้ในสาขานักแสดงสมทบหญิง ทั้งที่เธอนี่ตัวนำชัดๆ เลย

จริงๆ ตัวบทผมว่าก็น่าสนใจอยู่ครับ เพียงแต่การเล่าเรื่องตอนต้นอาจจะดูสับสนไปหน่อย และช่วงที่เหลือก็เล่าแบบเรื่อยๆ ยังไม่มีจุดที่ชวนให้เราติดตาม ส่วนใหญ่ในโมเมนต์ที่ดูน่าสนใจนั้น มันน่าสนใจเพราะพลังการแสดงน่ะครับ แต่ไม่ได้น่าสนใจด้วยตัวสถานการณ์หรือการเล่า ก็พยายามมองในมุมที่ว่านี่เป็นงานกำกับชิ้นที่ 2 ของ Susan Seidelman น่ะครับ อะไรๆ เลยอาจจะยังไม่ลงตัวมากนัก

โดยรวมผมว่าหนังเหมาะสำหรับแฟนหนังของ Rosanna Arquette หรืออยากตามดูผลงานของเจ๊ Madonna น่ะนะครับ เรื่องนี้ก็ถือว่าเข้าท่าอยู่ เพียงแต่ยังไม่เด็ดจัดๆ จนถึงขั้นห้ามพลาด แต่ผมก็ไม่รู้สึกผิดหวังนะครับ แสดงว่าหนังมันก็โอเคในระดับหนึ่งล่ะ – และถ้าถามว่าหนังอยู่ในหมวดไหน ผมว่าก็อยู่ในหมวดชีวิต+เบาสมองครับ

แต่หนังถือว่าทำเงินนะครับ ทำไปราว $27.3 ล้าน จากทุนราวๆ $5 ล้าน จัดว่ากำไรไม่เลวเลยล่ะครับ

สองดาวหน่อยๆ ครับ

(6/10)