ผมชอบหนังเรื่องนี้ครับ แต่ไม่ได้ชอบแค่ในเชิงสยองขวัญ ที่ชอบนั้นคือแง่มุมบางอย่างที่หนังชวนให้คิด

ผมมองว่าหนังเรื่องนี้เหมาะจะเอาไปใช้เป็นสื่อการสอนในประเด็น “อย่าหาทำ” – อย่าทำอะไรที่มันไม่ควร หรือทำแล้วเสี่ยงจะส่งผลร้ายต่อชีวิต และอีกประเด็นคือ “เลือกคบเพื่อนให้ดี”

เหตุในเรื่องคือมีวัยรุ่นสายเฮ้วอุตริไปเอารูปปั้นมือที่ว่ากันว่าเป็นมือของคนตายจริงๆ ถ้าใครจับมือนี้ก็จะเห็นผี แล้วก็มีการท้าทายกันว่าถ้าแน่จริงล่ะก็ คนที่จับมือผีนี้จะต้องเรียกให้ผีมาสิงร่างตัวเองด้วย – ระหว่างดูหนังและฟังกฎ กติกา มารยาทในการจับมือผีนี่ หัวก็ผุดคำว่า “ไม่มีอะไรจะทำแล้วใช่ไหมพี่”

แล้วก็แน่นอนครับว่าการจับมือผีมันจะต้องมีครั้งที่เกิดเรื่อง เกิดปัญหา แล้วเหล่าตัวเอกก็ต้องมาหาทางแก้กัน

ในแง่ความสยองนั้นถือว่าทำได้ดีอยู่ครับ ตอนต้นๆ บรรยากาศก็แบบหนึ่ง แต่พอหนังเริ่มดึงเราเข้าสู่โลกที่มีผีมาเกี่ยวข้องแล้ว บรรยากาศของหนังก็เริ่มออกแนวเย็นยะเยือก ไม่น่าไว้ใจ ประมาณว่าผีสามารถโผล่มาปั่นหัวเราได้ทุกเมื่อ แต่ก็อย่างที่บอกไปครับว่าสิ่งที่ผมชอบไม่ใช่แค่ในเชิงสยอง – เพราะเอาเข้าจริงผมว่าหนังก็ยังไม่ถึงกับสยองสุดซอย ยังมีหนังอีกหลายเรื่องที่สยองจัดหนักกว่านี้

คือถ้าท่านดูหนังเรื่องนี้แบบพินิจพิจารณาสักหน่อย ท่านจะได้แง่คิดเอาไปใช้ในชีวิตได้เพียบครับ โดยเฉพาะหัวข้อ “การอยู่ให้รอดในโลกใบนี้” อย่างแรกเลยคือ “อะไรที่ทำแล้วไม่ก่อประโยชน์ แล้วอาจจะเกิดโทษอีกต่างหาก” ก็อย่าไปทำมันเลยครับ อย่าให้ชีวิตต้องไปข้องแวะอะไรแบบนั้นเลยจะดีกว่า

ผมมองว่ากิจกรรม “จับมือผี” สามารถแทนค่าได้เป็นกิจกรรมห่ามๆ ที่คนชอบท้าให้เล่นกัน เช่น การท้าให้เสพยา, การท้าให้ทำอะไรที่เสี่ยงต่อการเจ็บตัว หรือไม่ก็ท้าให้ไปแกล้งคนนั้น ท้าให้ไปขโมยของ ฯลฯ ซึ่งถือเป็นอะไรที่ “อย่าหาทำ” ทำแล้วมีสิทธิ์ที่ชีวิตจะเจอเรื่องแย่สูง – แง่คิดที่หนังเรื่องนี้พยายามสื่อก็คือ หากเจอคนมาท้าแบบนี้นะ ช่างมัน เดินออกมาเลย อย่าไปเสียเวลา

เพราะอย่างแรกเลยนะครับ ถ้าคนนั้นๆ หวังดีต่อคุณ ปรารถนาดีต่อคุณ และห่วงใยคุณ เขาจะไม่ปล่อยให้คุณไปทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายหรอก – แต่ถ้าเขายังทำ เขาก็เพียงเห็นคุณเป็นของเล่น เห็นคุณเป็นลูกไล่ หรือไม่ก็เห็นคุณเป็นเหยื่อสนองอัตตาเขาเท่านั้น

อีกประเด็นหนึ่งที่ผมชอบก็คือเรื่องเพื่อนนี่แหละ ผมเห็นด้วยกับที่ตัวละครหนึ่งพูดประมาณว่า “เพื่อนกันน่ะจะต้องช่วยกันเพื่อนออกจากอันตราย อะไรที่ทำแล้วเสี่ยงล่ะก็เพื่อนก็ต้องช่วยเตือนกัน ดังนั้นถ้าใครเห็นเพื่อนจะทำเรื่องอันตรายแล้วยังปล่อยให้ทำ ยังทำเย้วทำเฮ้วสนุกกับการที่เพื่อนทำเรื่องอันตรายนั้น คนนั้นก็กำลังทำให้คำว่า “เพื่อน” แปดเปื้อน – อย่าเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนเขาเลย”

และฉากที่ผมขำอยู่ลึกๆ คือตอนท้ายๆ เมื่อ มีอา (Sophie Wilde) พยายามหาทางแก้เรื่องวุ่นที่เกิดขึ้น ปรากฏว่าเจ้า “2 ตัวการ” ที่ชักพาให้มีอากับพวกได้มาเจอกับมือผี และต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์นี้กลับรีบดีดตัวออก แล้วบอกให้มีอา “โชคดีนะ” ก่อนจะก้าวออกจากเรื่องไป ไม่ช่วยไม่เช่ยอะไรมีอาทั้งสิ้น

นี่แหละครับ “เพื่อน (พาไป) ซี้” ที่แท้ทรู – และการจับมือกับเพื่อนแบบนี้ อาจทำให้เรากลายเป็น “ผี” โดยไม่รู้ตัว

คือถ้าเป็นหนังเรื่องอื่นอาจเขียนบทให้ตัวละครที่เหลือทั้งหลายมาช่วยกันสู้ผี แต่เรื่องนี้เขียนออกมาแบบนี้ โดยส่วนตัวรู้สึกชอบครับ เพราะเชื่อเถอะว่าในชีวิตจริงหลายคนก็เจอเรื่องแบบนี้ ที่ตัวต้นเรื่องที่ชักพาปัญหามาให้กลับรีบดีดตัว ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ช่วยไม่เช่ย แล้วปล่อยให้คนอื่นแก้ปัญหาไป

ถ้ายกตัวอย่างให้เห็นภาพก็เช่น มีคนมาให้เราเซ็นต์ค้ำประกัน แต่พอเกิดปัญหาก็หายตัว แล้วปล่อยให้ผู้ค้ำต้องรับหนี้ทั้งหมดแทนน่ะครับ ประมาณนั้นแหละ – เดือดร้อนกันมานักต่อนัก

อีกประเด็นที่น่าเก็บไปคิดก็คือ “อย่าด่วนเชื่อทุกสิ่งที่ได้รับรู้” สิ่งที่ควรทำคือใจเย็นๆ ครับ หากเราได้ชุดข้อมูลหนึ่งมา เราก็ควรหาข้อมูลเพิ่มจากด้านอื่นๆ และมุมอื่นๆ แล้วค่อยๆ เอามาชั่งตวงวัดประกอบกัน อย่าปล่อยให้เราถูกควบคุมด้วยข้อมูลเพียงด้านใดด้านหนึ่ง

ว่าง่ายๆ ก็คือ จงระวังไว้อย่าให้ใครมาหลอก ไม่ว่าจะคนหรือผีก็เถอะ

อีกสิ่งหนึ่งที่ผมเห็นจากหนังคือ หนังสะท้อนให้เห็นน่ะครับว่า “ใครทำอะไรลงไป ก็ต้องรับผลที่ตามมา” ซึ่งผมชอบนะ เพราะหนังผีหลายเรื่องแม้ตัวละครทำงี่เง่าลงไป แต่หนังก็เลือกที่จะหาทางออกให้ตัวละครแก้โจทย์ได้ แต่ประเด็นคือในชีวิตจริงมันไม่ง่ายแบบนั้นเสมอไปครับ ใช่ว่าจะมีอะไรมาพลิกชะตาเราได้แบบในหนัง เราล้วนต้องเผชิญหน้ากับผลของสิ่งที่เราทำ – ดังนั้นถ้าจะให้ดี ณ จุดเริ่มต้นก่อนที่จะทำอะไรลงไปนั้น ก็ควรคิดให้ดี อย่าทำด้วยความคึกคะนอง อย่าทำด้วยอารมณ์ อย่าทำเพราะกลัวขี้ปากคนอื่น – อย่าให้ตัวเองต้องรับกรรมเพราะคนอื่นนำพาปัญหามาเลย

สรุปว่าหนังผีเรื่องนี้มีดีครับ ดูแล้วเตือนสติตัวเองได้ ชอบตรงนี้ครับ

สองดาวครึ่งบวกๆ ครับ

(7.5/10)