ซูซาฮาเอ่อซาน (โจวซิงฉือ, Stephen Chow) คือหนุ่มเอาแต่ใจที่ถูกพ่อตามใจตั้งแต่เด็ก ทีนี้วันหนึ่งเขาก็พบหญิงในดวงใจอย่างแม่นางหยูซวง (จางเหมี่ยน, Cheung Man) ซึ่งนางบอกว่าจะรับรักเขาก็ต่อเมื่อเขามีวรยุทธ์เป็นอันดับหนึ่งในแผ่นดิน อาซูก็เลยไปสอบจอหงวนบู๊หมายจะสร้างชื่อ แต่แล้วเขาก็โดนจับได้ว่าโกงครับ (ซึ่งเขาโกงจริงๆ ซะด้วย) อาซูและพ่อ (อู๋ม่งต๊ะ) เลยโดนฮ่องเต้ (Matthew Wong) ทรงสั่งลงโทษให้เป็นขอทานไปตลอดชาติ และนั่นล่ะครับคือจุดเริ่มต้นของเส้นทางการเป็นยาจกซู

สิ่งแรกที่คาดหวังได้จากหนังฮาของเฮียโจวสมัยก่อนคือดาราหน้าคุ้นที่ขนกันมาเพียบไม่ว่าจะ เจิ้งตันยุ่ย เป็นอาจารย์ของอาซู, Lam Wai เป็นท่านอ๋องหมวกเหล็กเก๋อหลินจิง, ฉีเส้าเฉียน (Norman Chu) มาเป็นจาวอู๋จี้ ตัวร้ายประจำเรื่อง, เยิ่นสงตัน (Yuen King-Tan) มาเป็นแม่เล้าเจ้าของหอคณิกา, หยวนเจิ้งหยาน (Yuen Cheung-Yan) น้องชายของหยวนหวู่ปิง โผล่มาเป็น หงยื่อชิ่ง ขอทานที่อาซูให้เงินพร้อมอภินันทนาการชุดใหญ่ตอนวันเกิด และเฉินไป่เสียน (Chan Pak-Cheung) เป็นท่านอำมาตย์ที่ทุ่มพนันเต็มที่ให้ข้างอาซูตอนที่ไปสอบจอหงวน ซึ่งดาราเหล่านี้ก็เพิ่มสีสันให้ได้ไม่เลวครับ

สิ่งเตะตาต่อมาคือคิวบู๊ที่แม้จะมีไม่เยอะแต่ก็ถือว่ามันส์ไม่เลว ลีลาพริ้วไหวเร้าใจใช้ได้ ในแง่เนื้อเรื่องก็เดินเรื่องง่ายๆ ตามสไตล์หนังเฮียโจวสมัยก่อน แต่ถึงจะง่ายก็ยังได้น้ำได้เนื้อครับ ดูแล้วถือว่าน่าติดตามและสนุกไม่ใช่ย่อย

และสิ่งที่จัดว่าเซอร์ไพรส์คือฉากเชิงดราม่าตอนที่อาซูต้องกลายเป็นขอทาน จากท่านชายผู้มั่งมีต้องกลายมาเป็นยาจกข้างถนน ตอนที่เขาเอ่ยปากร้องขอความเมตตาจากผู้คนนั้นยอมรับเลยว่าเฮียโจวแสดงได้ดี ยิ่งตอนพยายามปกปิดฐานะตัวเองต่อหน้าหยูซวง หรือตอนที่โดนเจ้าหน้าที่กลั่นแกล้งให้กินข้าวสุนัขนี่ก็เหมือนกัน เชื่อว่าใครอินง่ายนี่มีโอกาสน้ำตาไหลเลยล่ะครับ ยิ่งได้อาอู๋มาประกบมาขยี้นี่ยิ่งเพิ่มดีกรีความซึ้งได้อย่างดี

หนังเฮียโจวยุคนั้นนี่ถือเป็นยุคกำลังรุ่งครับ และผลงานของพี่แกนอกจากจะมันส์ฮาตามประสาแล้ว ก็มักจะมีอะไรซึ้งๆ ดราม่าๆ หรือสะท้อนสังคมใส่เข้ามาแบบเนียนๆ ซึ่งอะไรเหล่านี้ก็เป็นเหตุผลที่ผมชอบหนังยุคนั้นของพี่แก

สรุปเลยว่านี่เป็นอีกหนึ่งหนังน่าดูของเฮียโจวครับ ครบรสอย่างยิ่งทั้งแอ็คชั่น ความฮา และฉากดราม่ากินใจแบบเล็กๆ

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)