อีกหนึ่งหนังสัตว์โลกน่ารักที่ว่าด้วยฉลามครับ เป็นเรื่องของวัยรุ่น 5 คนที่ไปเที่ยวไปเฮ้วกันที่เมืองริมหาด แล้วถึงจุดหนึ่งพวกเขาก็ไปเล่นเจ็ทสกี แล้วก็เจอฉลามตามไล่งับครับ ก็เลยต้องพยายามหาทางรอดกันไป

ความคิดเบื้องต้นระหว่างดูคือหนังเหมาะที่จะเอาไปเป็นสื่อการสอนประเภทอุทาหรณ์สอนใจให้กับบรรดาคนพันธุ์ระห่ำทั้งหลายที่ชอบทำอะไรแบบไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี เอาแต่ความสนุกสนานของตัวเองเป็นหลักจนลืมคิดถึงผลที่จะตามมา หรือไม่ก็มัวแต่สนุกจนลืมเรื่องความปลอดภัยไปเสียสิ้น

คือเรื่องมันจะไม่เกิดขึ้นเลยครับถ้าพวกพี่เขาไม่เอาแต่ความสนุก คือตอนต้นเรื่องนี่หนังก็ปูพื้นแนะนำตัวละครน่ะนะครับ แล้วแนท (Holly Earl) นางเอกของเรื่องก็ได้เจอกับคนพิการคนหนึ่งที่ขาขาดทั้งสองข้าง คือถ้าพวกพี่เขาใส่ใจสังเกตนิดๆ ก็คงจะพอทราบว่าชายคนนั้นขาหายเพราะโดนฉลามงับขาไป – แต่ปรากฏว่าไม่มีใครสังเกต มีแต่แนทที่คิดถึงเรื่องนี้ แต่ด้วยความที่เป็นคนยอมคนง่ายๆ เลยยอมตามเพื่อนๆ ไปที่อื่นต่อโดยไม่คิดอะไรมาก

ครั้นพอตอนเช้าวันเกิดเรื่อง มันก็เกิดเพราะพวกพี่เขาไปเจอเจ็ทสกีจอดอยู่ริมทะเล เลยอยากจะเอาไปขี่เล่น แต่ทีนี้ร้านให้เช่าเขาปิดครับ คือปิดแบบใส่กุญแจล็อคเลยนะ แทนที่พวกพี่เขาจะหยุดรอหรือหาคนถามไถ่สักหน่อย ไม่เลยครับ พวกพี่เอาพลั่วมางัดกุญแจออกแล้วขโมยกุญแจไปขี่เจ็ทสกีเล่นแบบสบายใจเฉิบ – ยอมรับว่าพอถึงจุดนี้ผมกุมขมับเลยครับ คือกลายเป็นว่าพวกพี่หาเรื่องใส่ตัวกันเองเลยนะนี่ และที่พวกพี่ทำเนี่ยมันคือขโมยของชาวบ้านเขาเลยนะเนี่ย

แล้วไงต่อน่ะเหรอครับ… ก็โดนฉลามไล่งับ ตายกันเรียงตัวจนได้ไง

สำหรับผมนี่อะไรเหล่านี้มันก็มีผลต่อความรู้สึกไม่น้อยนะครับ เพราะพวกพี่ทำตัวเองกันจริงๆ น่ะ มันเลยเจอเรื่องแบบนี้เข้า ความรู้สึกสงสารมันก็ลดลงไปหลายเปอร์เซ็นต์อยู่เหมือนกัน

ทีนี้ในแง่ความระทึก ผมว่าก็ไม่เท่าไหร่น่ะครับ จุดนี้ก็ขอสารภาพอีกอย่างว่ากรอเดินหน้าไปหลายรอบเหมือนกัน ความน่าติดตามไม่เยอะ ตัวละครในเรื่องที่น่าเห็นใจก็มีเพียงนางเอกที่ชื่อแนทนั่นแหละ

แง่คิดสำคัญที่ผมอยากให้ทุกท่านได้ไปจากหนังเรื่องนี้เลยก็คือ ทำอะไรขอให้มีสติเถอะครับ อย่าเอาแต่ความสนุกจนลืมเป็นลืมตาย ทำอะไรมันก็ต้องมีขอบเขตบ้าง – หมายถึงขอบเขตประเภทที่ป้องกันไม่ให้เราได้รับอันตรายน่ะนะครับ – รวมถึงใครที่เป็นเหมือนนางเอกที่ชื่อแนทในเรื่อง ถ้าคุณเป็นคนยอมตามเพื่อน เพื่อนจะทำอะไรก็ยอมก็หยวนไปหมด ทั้งๆ ที่จริงๆ เราก็รู้สึกอยุ่แก่ใจว่ามันไม่ถูกไม่ควร ผมขอเสนอให้ท่านต้องหัดยืนหยัดเพื่อตัวเองบ้างล่ะครับ ถ้าเพื่อนทำอะไรล้ำเส้นก็ต้องเตือนกัน หรือถ้าเพื่อนไม่ฟัง อย่างน้อยเราก็หอบหิ้วชีวิตของเราออกจากสถานการณ์นั้น อย่าไปบ้าจี้เสี่ยงเจ็บเสี่ยงตายด้วยเลย

บอกตรงๆ ว่าระหว่างการดูและหลังดูเรื่องนี้จบนะครับ หัวนี่แทบไม่ได้คิดถึงฉลามเลย ดันคิดถึงแต่ความน่าหาเรื่องเข้าตัวของตัวละครซะนี่ มันติดอยู่ในหัวจริงๆ

สรุปว่าไม่ใช่หนังที่ต้องดูครับ ยกเว้นชอบหนังฉลามมากโดยไม่เกี่ยงว่ามันจะสนุกมากหรือน้อยก็จัดไป – ไม่ต้องว่าอื่นไกล ขนาดผมยังดูเลย 555 – และแม้ผมจะหนักใจกับการตัดสินใจของตัวละครแค่ไหนก็เถอะ แต่ก็ต้องยอมรับล่ะครับว่าการถ่ายทำ การถ่ายภาพ ก็ต้องถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง ไม่ได้ดูเห่ยดูแย่จนเกินไป – อะไรที่ดีอันนี้ก็ต้องชมครับ

จบที่ดาวกว่าครับ

(4.5/10)