ฟางอิงฉี (เจิ้งเพ่ยเพ่ย, Cheng Pei-Pei) คือจอมยุทธหญิงที่พ่อแม่ถูกสังหารโดยประมุขหานซื่อสง (หวงจงซุน, Huang Chung-Hsin) ตั้งแต่สมัยที่นางยังเล็ก แต่โชคดีครับที่นางรอดมาได้และได้รับการชุบเลี้ยงสอนวิทยายุทธโดยนักพรตเสียนเจิน

เมื่อนางโตขึ้น อาจารย์ก็ได้มอบหมายให้นางเดินทางยังเขาต้าคุน เพื่อพบไต้เท้าเซี่ยที่กำลังรวบรวมชาวยุทธเพื่อกอบกู้บ้านเมือง (เพราะตอนนี้ขุนนางกังฉินเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด) และที่แห่งนั้นนางได้พบกับประมุขไช่ซึ่งแท้จริงแล้วก็คือหานซื่อสงปลอมตัวมานั่นแหละครับ ปัญหาคือนางน่ะไม่รู้เรื่องนี้ แต่หานซื่อสงรู้ว่านางคือเด็กน้อยที่รอดไปคนนั้น ทำให้หานซื่อสงวางแผนใส่ความฟางอิงฉีและหมายจะกำจัดนาง

แต่โชคดี (อีกแล้ว) ที่ฟางอิงฉีได้รู้จักกับฉินซ่างอี้ (เยี่ยหัว, Yueh Hua) ประมุขพรรคกระยาจกผู้เปี่ยมคุณธรรม แล้วทั้ง 2 ก็ร่วมมือกันกระชากหน้ากากหานซื่อสง อีกทั้งช่วยกันหยุดแผนร้ายต่อแผ่นดินของเหล่าทรราชย์ด้วย

ดูเรื่องนี้นี่เพราะอยากดูผลงานของเจิ้งเพ่ยเพ่ยเป็นหลักเลยครับ ส่วนตัวหนังนั้นว่ากันตรงๆ ก็คือไม่มีอะไรมาก เดินเรื่องเป็นเส้นตรงดูง่ายๆ ส่วนคิวบู๊ก็ไม่ได้เด่นอะไรมากมาย ส่วนหนึ่งก็เพราะหนังอายุกว่า 50 ปีแล้วน่ะนะครับ คิวบู๊ย่อมไม่ฉับไว เทคนิคย่อมไม่ล้ำอะไร เทคนิคภาพที่ใช้หลักๆ เลยคือการกรอเดินหน้าและถอยหลัง – เวลาตัวละครจอมยุทธจะกระโดดขึ้นหลังคา ก็จะใช้วิธีถ่ายภาพตัวละครนั้นๆ กระโดดลงมา แล้วก็ไป Reverse ภาพเอาให้ดูเป็นกระโดดขึ้นไป อะไรประมาณนั้นน่ะครับ

หรือฉากโชว์สตันท์อย่างตอนตีกันในโรงเตี๊ยมแล้วตัวประกอบโดนถีบจากชั้นบนตกลงมา อะไรเหล่านี้ก็เป็นความทุ่มเทของเหล่าสตันท์เหมือนกันครับ – ไม่ถึงขั้นว้าว แต่พอเห็นแล้วก็รู้สึกชื่นชมอยู่ไม่น้อย

โดยรวมแล้วไม่เด่นอะไรมาก แต่ผมว่าก็โอเคแล้วล่ะสำหรับหนังยุคนั้น

สองดาวครับ

(6/10)