ไช่หมินอี้ (กุ๊ฟง, Ku Feng) ผู้นำพรรคฟ้าดินถูกไต้เท้าเหลียง (หวังหลงเหว่ย, Wang Lung-Wei) ขุนนางแมนจูไล่ล่า แต่ยังดีครับที่หลี่เจี้ยนเชา (ตี้หลุง, Ti Lung) และผู้กล้าอีก 5 คนได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ซึ่งผู้กล้าอีก 5 ก็ได้แก่ ถันหมิง (ฟู่เซิง, Fu Sheng), หวงฉีอิง (เหวยไป่, Wei Pai), หวงเฉิงเข่อ (ถูจี่หลง, Dick Wei), หวังอี้หลิง (ซุนเจี้ยน, Sun Chien) และ ซูเฮยหู่ (ลุฟง, Lu Feng)

แต่ทีนี้พวกแมนจูก็มีแผนร้าย โดยกุเรื่องหลอกอีก 4 ผู้กล้าให้เข้าใจไปว่าหลี่เจี้ยนเชากับพรรคพวกปกป้องโจรร้าย ซึ่ง 4 ผู้กล้าก็ประกอบด้วย ขากรรไกรทอง ซูชาน หรือ ยาจกซู (กั๊วะจุย, Phillip Chung-Fung Kwok), เถี่ยเฉียวซัน (Yeung Hung), พลองแปดทิศ โจวอี๋เชิง (เจียงเซิน, Chiang Sheng) และนิ้วเหล็กเฉิง (โหลเมิ่ง, Lo Meng) ส่งผลให้ 6 ผู้กล้าต้องมาปะทะกับ 4 ผู้กล้าครับ ก่อนที่เรื่องราวจะคลี่คลายจนพวกเขาทั้ง 10 หันมาร่วมมือกันพิทักษ์ไช่หมินอี้

นอกจากเรื่องของ 10 พยัคฆ์กวางตุ้งแล้วก็ยังมีพล็อตรองว่าด้วยเรื่องราวรุ่นลูกศิษย์ของ 10 พยัคฆ์ที่ต้องเจอแผนล้างแค้นของผู้ร้าย – ซึ่งรุ่นลูกศิษย์นำทีมโดยเฉินเสี่ยวหาว – เนื้อเรื่องจริงๆ ก็ประมาณนี้ล่ะครับ ไม่ได้ซับซ้อนหรือเข้มข้นอะไรมาก แต่จุดขายจริงๆ ของหนังอยู่ที่คิวบู๊ต่างๆ ที่ถือว่าทำออกมาได้มันส์ทีเดียว ไม่ว่าจะรุ่นเดอะหรือรุ่นลูกศิษย์ก็ถือว่าบู๊กันได้สนุกอยู่ เรียกว่าถ้าจะดูเพื่อดูคิวบู๊ฉากสู้กันสไตล์หนังชอว์ล่ะก็ เรื่องนี้นับว่าตอบโจทย์ใช้ได้ครับ และข้อดีอยางหนึ่งของการที่เนื้อเรื่องไม่เยอะก็คือ หนังจะไม่ค่อยยืดเยื้อ ส่วนใหญ่จะหาเหตุมาบู๊กันเป็นหลัก ดังนั้นถ้าใครอยากได้เนื้อเรื่องก็อาจต้องปรับใจก่อนครับ แต่ถ้าใครประสงค์หมัดมวยเตะถีบล่ะก็ เรื่องนี้ถือว่าได้เลย

สาระที่หนังให้ประการสำคัญเลยก็คือ ทำอะไรก็อย่าหูเบาจนเกินไปครับ ว่าตามจริงที่มันเกิดเรื่องจนผู้กล้าต้องมาตีกันเนี่ยก็เพราะความหูเบาเชื่อคนง่ายไม่สอบสวนสืบสาวเพิ่มเติมให้รู้แจ้ง และจะว่าฝ่ายหูเบาอย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายที่รู้ความจริงบางทีก็อมพะนำเกินไป แทนที่จะอธิบายให้กระจ่างก็ดันเลือกที่จะเงียบ สุดท้ายเลยต้องตีกัน กว่าจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็เหนื่อยกันไปไม่ใช่น้อย

สรุปว่าดูเอามันส์ได้ตามสไตล์หนังชอว์ครับ

สอวดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)