ภาคนี้เชร็คตกหลุมพรางของรัมเพอร์สติลสกินจอมเจ้าเล่ห์ครับ ทำให้เส้นชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไป กลายเป็นว่าเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกับเจ้าลาด็องกี้ ไม่ได้ครองรักกับฟิโอน่า ทำให้เชร็คต้องหาทางแก้ไขเพื่อให้ทุกสิ่งกลับคืนมาเหมือนเดิม

ดูแล้วนึกถึง It’s a Wonderful Life เลยครับ ซึ่งจริงๆ เป็นโครงเรื่องที่ดีนะ ตามสูตรแล้วโครงเรื่องแบบนี้มีหน้าที่ทำให้ตัวเอกตระหนักว่าชีวิตที่เขามีนั้น จริงๆ มันมีคุณค่าเพียงไหน ซึ่งตัวเอกก็จะมาตระหนักได้เมื่อเขาต้องเสียมันไปแล้ว ถือเป็นคอนเซปต์ที่เข้าท่าอีกเหมือนกันครับ เพียงแต่การเล่าเรื่องมันไม่ได้เน้นประเด็นดีๆ เหล่านั้นมากนัก ส่วนมากจะไปเน้นความปั่นป่วนวุ่นวายของสถานการณ์ และการพยายามจะเล่นมุกเสียมาก

แต่อย่างน้อยก็ถือว่ามีอะไรน่าพอใจกว่าภาค 3 ครับ อย่างตอนไคลแม็กซ์ก็มีอะไรให้ลุ้นไม่น้อย และตอนจบที่ชวนให้กินใจ (แต่ลึกๆ แล้วรู้สึกว่ายังกินใจกว่านี้ได้อีกน่ะครับ)

ภาคนี้รายได้ทั่วโลก $752 ล้าน น้อยกว่า 2 ภาคก่อน แต่ก็ยังถือว่ากำไรงดงาม (จากทุนสร้าง $165 ล้าน)

สรุปว่าผมชอบภาค 2 สุดครับ ภาคนี้ก็ถือว่าดูได้เรื่อยๆ ดีกว่าภาค 3 แต่ยังไม่ถึงขั้นน่าจดจำ ทั้งที่หากมีการเล่นประเด็นดีๆ ขยี้ปมให้หนักๆ (ไม่ว่าจะเรื่องความรักระหว่างฟิโอน่ากับเชร็ค, เรื่องมิตรภาพระหว่างเชร็คกับด็องกี้ หรือเรื่องลูกๆ) หนังอาจถึงขั้นเรียกน้ำตาได้เลยก็เป็นได้

สองดาวกว่าครับ

(6.5/10)