แม็กกี้ ยัง (Autumn Reeser) ทำงานให้กับบริษัทอาหารแช่แข็งแห่งหนึ่ง ทีนี้บริษัทของเธอมีความคิดจะผลิตอาหารอิตาลีแช่แข็งระดับกูร์เมต์ เลยส่งให้แม็กกี้ไปทาบทามแฮงค์ แดเนี่ยลส์ (Kavan Smith) เชฟมือดีแห่งร้านอาหารออสทีเรีย ที่ร้านกำลังประสบปัญหาหนี้สิน โดยบริษัทเสนอจะปลดหนี้ให้หากแฮงค์ยอมคิดสูตรอาหารให้บริษัทนำไปใช้ผลิต

แล้วก็ตามสูตรครับ พอแฮงคืกับแม็กกี้ทำงานร่วมกัน ความรักความผูกพันก็ค่อยๆ ก่อตัว

เป็นหนังรัก Hallmark ที่ทำออกมาได้ดีเรื่องหนึ่งเลยครับ ของดีอย่างแรกคือคู่พระนาง Smith และ Reeser ที่เข้าคู่กันได้อย่างพอเหมาะ ในส่วนของเนื้อเรื่องก็ถือว่ากลมกล่อมน่าติดตาม ผมชอบที่หนังไม่ได้เน้นแต่จะให้พระนางได้สวีทกันเยอะๆ แต่ความรักของพวกเขาเกิดขึ้นผ่านการทำงาน ผ่านการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน รวมถึงการให้เกียรติกัน มันเลยดูเป็นสายใยความผูกพันที่ดูมีอะไรมากกว่าแค่การปิ๊งปั๊งเพราะหน้าตา

หรืออย่างการที่แม็กกี้ช่วยดูแลฮันนาห์ (Jordyn Ashley Olson) ลูกสาวของแฮงค์ก็เป็นอะไรที่น่ารักครับ มันสื่อเลยว่าแม็กกี้เป็นคนที่มีจิตใจดีและปรารถนาดีต่อครอบตัว ไม่ใช่แค่ทำดีกับคนที่ทำงานด้วยเพื่อผลประโยชน์

และผมชอบรายละเอียดเล็กๆ อย่างการที่ฮันนาห์ในตอนต้นๆ เธอจะไม่ค่อยกินอาหารเช้าร่วมกับพ่อ ส่วนใหญ่จะรีบออกจากบ้านไปพร้อมข้ออ้างว่าจะไปโรงเรียนสาย แต่พอเธอได้คลุกคลีกับแม็กกี้มาๆ เข้า เธอก็เริ่มกลับมาทานข้าวเช้ากับพ่ออีกครั้ง มันเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอกับพ่อมีช่องว่างเกิดขึ้นน่ะครับ อาจเพราะการจากไปของแม่ (หรือภรรยาของแฮงค์) เลยทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวเกิดช่องว่าง แต่พอได้แม็กกี้มาเติมเต็มก็เลยทำให้สายสัมพันธ์ระหงว่างพ่อลูกกลับมาแน่นแฟ้นกันอีกครั้ง

รู้สึกเลยครับว่าคนเขียนบทนั้นใส่ใจรายละเอียด เพราะเนื้อหาของหนังรวมถึงมิติตัวละครต่างๆ ดูไม่โล่งโถง ซึ่งคนที่ควรรับคำชมก็คือ Smith พระเอกของเรานี่แหละครับ เพราะเขาร่วมเขียนบทกับ Alex Wright ได้ออกมาเป็นหนังเรื่องนี้ซึ่งผลที่ได้ก็คือหนังเรื่องนี้มีความกลมกล่อมของเรื่องราว มีกลิ่นอายอุ่นไอรัก ไม่ใช่แค่รักระหว่างหญิงชายเท่านั้น แต่ยังมีรักระหว่างพ่อลูก รักระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง รวมถึงความรักในอาชีพที่ตนทำ

ดูแล้วมีความสุขครับ ผมนี่ดูไปยิ้มไปเลยล่ะ

สองดาวครึ่งกันไปเลยครับ

(7/10)