นี่เป็นหนังตลกที่ดูเพลินเกินคาดหมายครับ ตอนแรกก็นึกว่าจะธรรมดา เรื่อยๆ ไม่ขำมาก แต่ไปๆ มาๆ หนังทำได้สนุกไม่น้อยเลยล่ะครับ

นิค บีม (Tim Robbins) คือชายนิสัยดีที่มีหน้าที่การงาน มีภรรยาสวย (Kelly Preston) อันที่จริงชีวิตเขาน่าจะมีความสุขครับ จนกระทั่งวันหนึ่งเขากลับบ้านไปเห็นภาพบาดตาบาดใจ เห็นภรรยากำลังมีความสุขกับชายอื่น พอเห็นเข้าก็สติกระเจิง เลยขับรถออกจากบ้าน

ระหว่างทางก็ดันโดนปล้นโดยชายผิวดำจอมกวนนามว่า เทอร์เรนซ์ (Martin Lawrence) ซึ่งถ้าเป็นยามปกตินิคก็คงตกใจและยอมทุกอย่าง แต่วันนี้มันไม่ใช่อารมณ์นั้นครับ เขาหงุดหงิด บ้า และอยากตายซะให้รู้แล้วรู้รอด เลยตอกกลับนายเทอร์เรนซ์จนหงอ แล้วนั่นล่ะครับ คือจุดเริ่มของมิตรภาพประหลาดๆ ที่ก่อตัวท่ามกลางวันที่พวกเขาต่างก็ตกอยู่ในสภาพ “ไม่มีอะไรจะเสียอีก”

เป็นหนังที่ดูแล้วรู้สึกว่า “มันมีอะไร” น่ะครับ คือบทหนังไม่ได้โล่งโถงด้วยนะครับ มันมีที่มาที่ไป อย่างนิคนี่ก็มีประเด็นดราม่ามาทำให้สติแตก ส่วนเทอร์เรนซ์ก็มีความจำเป็นบังคับจนต้องหันมาเป็นโจร อันที่จริงหนังเรื่องนี้มันว่าด้วยวันซวยสุดๆ ในชีวิตของคนสองคนที่มีวิถีชีวิตต่างกัน ซึ่งถ้าดูเผินๆ ชีวิตของนิคน่าจะสวยหรูยอดเยี่ยมกว่าเทอร์เรนซ์นะครับ เพราะเขารวยและมีคุณภาพชีวิตที่สบายกว่าเทอร์เรนซ์ตั้งเยอะ แต่หนังก็ค่อยๆ เผยให้เรารู้ครับว่าแม้เทอร์เรนซ์จะง่อนแง่นในเรื่องเงิน แต่เขาก็ยังมีครอบครัวที่น่ารักรอคอยอยู่ ซึ่งอะไรเหล่านี้นี่แหละครับที่ทำให้ผมรู้สึกบวกกับหนังเรื่องนี้ เพราะมันไม่ได้มีแต่ความขำ แต่มันยังมีสาระง่ายๆ คอยกระทุ้งให้คนดูคิดพิจารณา ไม่ว่าจะเรื่อง “เงินไม่ใช่ทุกสิ่ง”, “จนก็สุขได้”, “ทำอะไรโดยขาดสติมักนำปัญหามาให้เสมอ” และ “อย่าด่วนสรุปอะไรๆ เพียงจากสิ่งที่เห็น โดยไม่สำรวจตรวจให้ถี่ถ้วนเสียก่อน”

หนังเขียนบทและกำกับโดย Steve Oedekerk แห่ง Ace Ventura: When Nature Calls ซึ่งผมขอสรุปเลยครับว่านี่คืองานกำกับชิ้นที่ลงตัวที่สุดของเขา มันดูสนุก มันดูลื่น บทมันสนุกครับ ขำก็ขำ ให้แง่คิดง่ายๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตก็ได้ แล้วยิ่งได้ดารานำอย่าง Robbins กับ Lawrence ที่เล่นได้เข้าขากันดีอีก หนังเลยเป็นอะไรที่ดูเพลินจริงๆ ครับ

สองดาวครึ่งได้ครับ

(7/10)