มาถึงตอนที่ 7 แล้วนะครับ กับหนังชุดบ้านผีสิงแห่งอมิตี้วิลล์ (ซึ่งจริงๆ ทำแค่สองภาคจบก็น่าจะพอแล้วล่ะ ภาคที่ตามๆ มาเนี่ยดันทุรังแท้ๆ … ผมก็ช่างดันทุรังดูด้วยนะเน้อะ)

ภาคนี้ผีมาทางกระจกครับ พระเอกคือ เคเยส เทอร์รี่ (Ross Partridge) ศิลปินหนุ่มที่ได้กระจกบานหนึ่งมาจากชายไร้บ้านคนหนึ่ง (และเจ้ากระจกนี่ก็มีที่อยู่เดิมคือ… บ้านผีสิงแห่งอมิตี้วิลล์นั่นเอง) และพอเคเยสได้กระจกมาไว้ในที่ทำงาน เขาก็พบว่ามันต้องมีพลังบางอย่างหลอนเขาอยู่ และเพื่อนร่วมงานของเคเยสก็ต้องตกเป็นเหยื่ออาถรรพ์ของเจ้ากระจกนี่ไปทีละรายๆ ด้วย

แล้วเขาจะหาทางสยบอาถรรพ์กระจกแห่งบ้านผีนรกนี้ได้ทันหรือไม่!

เหมือนถอดคอนเซปต์มาจากภาค 4 กับ 6 น่ะครับ ประมาณว่ามีของอาถรรพ์จากบ้านอมิตี้มาอาละวาดสร้างความสยองให้กับผู้คน สำหรับภาคนี้… ก็ไม่เลวครับ พอไหว แต่ก็ไม่ได้เด็ดดวงอะไร สยองก็มีบ้างแต่ไม่ถึงกับมากมาย ด้านพล็อตก็เหมือนหนังจะพยายามสานเรื่องให้ตัวเอกภาคนี้มีความเกี่ยวข้องกับบ้านอมิตี้ โดยการเล่าเรื่องว่าในอดีตนั้น แท้จริงแล้วตอนเขาเป็นเด็กน่ะ เคยอยู่ที่นั่นครับ และพ่อของเขายังโดนผีสิงจนถึงขี้นยิงคนอื่นๆ ในครอบครัวตายหมด และพระเอกก็รอดมาได้ แต่แม้จะพยายามต่อเรื่องอย่างไร มันก็เท่านั้นล่ะครับ ไม่ค่อยจะมีประโยชน์อะไรเท่าไร…จะมีอดีตหรือไม่มีมันก็ไม่ต่างกันเท่าไรน่ะว่างั้นเถอะ

แต่ที่น่าสนใจในภาคนี้ก็คือสาวๆ ครับ น่ารักใช้ได้ คนแรกคือนางเอก Lala Sloatman และอีกคนก็คือ Julia Nickson-Soul ในบทซูกิ ศิลปินในก๊วนเดียวกับพระเอก ซึ่งผู้ชมน่าจะคุ้นหน้าเธอนะครับ เพราะเธอเคยประกบกับพระเอกแรมโบ้ Sylvester Stallone มาแล้วใน Rambo: First Blood Part II ในเรื่องนี้เธอก็เซ็กซี่ไม่ใช่เล่นเลยล่ะครับ แต่เสียดายที่บทไม่เยอะเท่าไร

ส่วนดาราในเรื่องก็จัดว่ามีชื่อที่สุดในบรรดาหนังชุดนี้แล้วล่ะครับ ได้แก่ Richard Roundtree เจ้าของบทแชฟท์ต้นฉบับ และ Terry O’Quinn มาร่วมแสดง แต่ก็ช่วยหนังไม่ค่อยได้หรอกครับ

เอาล่ะ ก็… เข้าอีหรอบไม่ดูก็ไม่เสียดายครับ หนังชุดนี้น่ะดูแค่สองภาคแรก แล้วก็ภาครีเมกก็พอแล้วล่ะครับ จะได้ประหยัดๆ อิอิ

ดาวเดียวครับ

(4/10)