ผลงานการกำกับและเขียนบทเรื่องแรกของ Guillermo del Toro แห่ง Hellboy ทั้งสองภาคนะครับ นี่คืองานชิ้นแจ้งเกิดของพี่แก

เรื่องราวของสิ่งประดิษฐ์อายุ 450 ปีที่ชื่อว่า “โครนอส” ซึ่งมีอำนาจทำให้ผู้ครอบครองมีชีวิตเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย และโครนอสนี่ก็ได้ตกมาอยู่ในมือของจีซัส กริส (Federico Luppi) ชายชราผู้ค้าของเก่าที่ได้เจ้าสิ่งนี้มาโดยบังเอิญ

ไม่นานจีซัสก็ค้นพบความลับของมันเลยใช้มันทำให้ตัวเองหนุ่มขึ้นกว่าเก่า แต่ทว่ายังมีคนที่ต้องการครอบครองเจ้าโครนอสนี่อีกมากหลาย และบางคนก็ต้องการมากขนาดที่ไม่สนใจว่าจะต้องทำการฆ่าใครเพื่อให้ได้มันมาหรือไม่ คนผู้นั้นก็คือเดเตอร์ ลา กัวเดีย (Claudio Brook) มหาเศรษฐีที่ใฝ่หาชีวิตอมตะเช่นกัน จึงได้สั่งการให้แองเจิล (Ron Perlman) หลานชายจอมโหดออกตามมามัน ด้วยเหตุนี้เองชีวิตของจีซัสและหลานสาวของเขา (Tamara Shanath) ต้องตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต

และเหนื่ออื่นใด คือการใช้พลังจากโครนอสจะมีผลข้างเคียงให้ผู้ใช้กระหายเลือด ไม่ต่างจากแวมไพร์ … แล้วเรื่องราวจะลงเอยอย่างไรหนอ

หนังผสมกันหลายแนวดีครับ เป็น Sci-Fi ก็ได้ แนวตื่นเต้นก็ได้ หรือจะเข้าข่ายแนวชีวิตก็ได้เหมือนกัน และผลที่ออกมาก็นับว่าเข้ากันไม่น้อยเลยล่ะครับ

ที่ว่าเป็น Sci-Fi ก็เพราะหนังมีการเล่าถึงอำนาจของโครนอสซึ่งผลของมันนี่เล่นกับจินตนาการล้วนๆ เลยนะครับ เอาแค่การทำงานของมันก็ล้ำจินตนาการแล้ว ซึ่ง del Toro ก็เริ่มออกแววพลังแห่งจินตนาการตั้งแต่เรื่องนี้แล้วครับ ส่วนในเรื่องความตื่นเต้นก็มี ตอนที่จีซัสต้องมาโดนแองเจิลตามล่าเอาชีวิต ชิงโครนอสไป แต่โดยรวมๆ หนังมาเทน้ำหนักให้กับเรื่องดราม่าเป็นหลักครับ

หนังจับเอามุมมองที่น่าสนใจของคนที่ต้องเป็นแวมไพร์มาเล่าได้น่าคิดดีมาก เพราะจีซัสนั้นไม่ได้เจตนาจะเป็นเช่นนี้เลย พอได้พลังอมตะในตอนแรกก็ดีใจครับ หลงคิดว่าเป็นพรพิเศษ แต่ที่ไหนได้มันออกแนวคำสาปมากกว่าเมื่อเขาต้องบริโภคโลหิตมนุษย์เพื่อให้ตนเองอยู่ต่อไป จีซัสก็เลยออกแนวน่าสงสารครับ จะตายก็ไม่ได้ อยู่ก็ไม่เป็นสุข ยังมาโดนตามล่าอีก ผมชอบมากที่ตอนต้นหนังแนะนำให้เรารู้จักจีซัสว่าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง เป็นชายชราใจดีที่มีหลายน่ารัก และเขาก็รักหลานหมดหัวใจ แต่ก็เหมือนชะตาเล่นตลกครับ พอเขาได้ทราบพลังแห่งโครนอสก็อดไม่ได้ที่จะลองใช้ซะหน่อย

นึกแล้วก็เห็นใจจีซัสเหมือนกัน แหม โอกาสได้พลังอมตะ มีสุขภาพดีขึ้น อายุยืนกว่าเก่า มันล่อตาล่อใจจะตาย แต่แล้วชีวิตของจีซัสก็ต้องมาพังพาบก็เนื่องจากพลังแห่งโครนอสนี่แหละ

รู้แบบนี้ก็เข้าหลักพอเพียงพอดี ว่าคนเราไม่ต้องไปหวังอะไรให้มากกว่าที่มีหรอกครับ บางครั้งไอ้ที่เราคิดว่าดีๆ อาจไม่ดีดังคาดก็ได้ เอาแค่พอดีๆ อย่างสุขภาพหรือชีวิตไม่ต้องให้มันอมตะหรือเลิศหรูอะไรมากมาย แค่ให้พอมีพอกิน ร่างกายแข็งแรงกำลังเหมาะก็โอเคแล้ว ไม่ต้องไปหาเครื่องบำรุงให้มากเกินความต้องการของร่างกายหรอก

แต่เอาเข้าจริงสิ่งที่ร้ายกว่าเจ้าโครนอสหรือสิ่งไหนๆ คือความโลภของคน พวกตัวร้ายที่ไม่รู้จักพอ ชอบเบียดเบียนทุกคนเพื่อให้ตนได้สมใจ เฮ่อ พวกนี้แหละครับที่หนักแผ่นดินจริงๆ

หนังไม่ยาวมากครับ แค่ 89 นาทีเท่านั้น มีอืดบ้างแต่ก็ไม่มาก หนังเดินเรื่องแบบเรื่อยๆ อันนี้ต้องบอกก่อนเผื่อใครคิดว่าหนังต้องระทึกตลอด เปล่าหรอกครับ บอกแล้วไงหนังมันเน้นดราม่ามากที่สุด ซึ่งถ้าว่าโดยรวมผมว่าน่าติดตามพอตัวนะครับ แต่จังหวะมันก็ไม่ได้ลงตัวไปหมดหรอก แต่อย่างน้อยก็ถือว่าแจ้งเกิด del Toro ได้ล่ะน่า

ดาราก็เล่นกันดีครับ โดยเฉพาะ Perlman ที่ร่วมงานกับ Del Toro เรื่องแรก ก่อนจะคู่บุญกันไปอีกหลายเรื่อง ทั้ง Blade II และ Hellboy สองภาค พี่แกเด่นดีและชั่วมากครับ ส่วน Lippi ก็ดูน่าสงสารเหมือนกันตอนต้องมารับเคราะห์กรรมหลังจากหลงระเริงไปกับพลังอมตะได้ไม่นาน

ถ้าคนเราพอใจกับสิ่งที่มี อะไรที่มีก็ลายเป็นของดีได้ครับ แต่ที่โลกเราป่วนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะคนเราพยายามจะครองทุกอย่างนี่แหละ

อย่างน้อยก็หาทางทำให้ตัวเองมีความสุขบนความพอนะครับ หาเงินน่ะไม่ว่าแต่อย่าทำให้ใครลำบาก ทำให้ตัวเองสบายก็ไม่ว่าครับ แต่อย่าทำบนความทุกข์คนอื่น ทำอะไรก็ทำไปเถอะครับ ตราบใดที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนน่ะ

ถือเป็นงานแจ้งเกิดที่น่าสนใจของ Del Toro อาจไม่คมเข้มเต็มพิกัด แต่ก็เลือกประเด็นเล่าได้เหมาะสม น่าสนใจ ไม่ผิดหวังครับ อย่างน้อยก็ทำให้เราอยากตั้งคำถามกับตัวเองว่า “ชีวิตอมตะ” มันดีจริงหรือ … เพราะมันเท่ากับเป็นการเพิ่มวันแห่งความสุขหรือต่อเวลาวันแห่งทุกข์กันแน่

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)