เห็นหน้าลุง Leslie Nielsen พร้อมผมขาวๆ แล้วแทบไม่ต้องสงสัยครับว่าหนังต้องออกมาตลกโปกฮาแน่นอน แต่จะขำมากขำน้อยก็ต้องพิจารณากันอีกที

มิสเตอร์มากูนี่เป็นตัวการ์ตูนที่มีชื่อดังเอาเรื่องในเมืองลุงแซม เหมือนพวกป็อบอายอะไรทำนองนั้น กำเนิดครั้งแรกในปี 1949 โดย John Hubley ที่สร้างมิสเตอร์มากูขึ้นมาโดยอิงจากบุคลิกลักษณะของอาจารย์ท่านหนึ่งของเขาเอง

Mr. Magoo เป็นการ์ตูนสั้นๆ แต่ละตอนก็ว่าด้วยความโชคดีของลุงแกที่รอดชีวิตมาได้ เพราะแกเป็นคนสายตาสั้นครับ สั้นระดับมหากาฬมองทางข้างหน้าไม่ชัด แต่แกก็ไม่กลัวเกรง เดินๆ มันไป ทำโน่นทำนี่ จนเดือดร้อนเจ้าหมาตัวน้อยคู่กายที่ชื่อ แม็กบาร์กเกอร์ ที่ต้องคอยดึงเจ้านายไม่ให้เจออุบัติเหตุ ซึ่งก็สนุกไม่ใช่น้อยนะครับ ยิ่งลุงมากูตัวสั้นๆ ชอบทำหน้ามู่ทู่ คางเชิดๆ แค่เห็นก็ฮาแล้วครับ แล้วเจ้าหมาน้อยในเรื่องยังน่ารักอีกด้วย

ด้วยความสนุกและเอกลักษณ์พวกนี้ มิสเตอร์มากูเลยได้รับความนิยมเป็นอย่างดี แล้วก็ได้มาเป็นหนังโดย Walt Disney เป็นคนสร้าง

เรื่องราวยังคงสไตล์เดิมไว้ครับ แต่เสริมเนื้อหนังให้มันครบเวลาชั่วโมงครึ่งตามมาตรฐานหนังโรง เปิดมาก็แนะนำคุณควินซี่ มากู (Nielsen) มหาเศรษฐีคนดังของเมืองที่สายตาสั้นเข้าขั้นตรีฑูต แต่ยังดีที่เขามีเจ้าหมาน้อยกับวาลโด (Matt Keeslar) หลานรักคอยดูแลอยู่

ทีนี้เรื่องมันมาเริ่มตรงที่ในเมืองเกิดมีการจัดนิทรรศการแสดงวัฒนธรรมของประเทศคูริสถาน ซึ่งมีการเอาเพชรล้ำค่าที่ชื่อว่า “ดวงดาราแห่งคูริสถาน” มาจัดแสดง ทางการก็เลยต้องหาทางป้องกันอย่างเต็มที่ โดยส่งสองเจ้าหน้าที่จอมต๊อง ชัค สตูพัก (Stephen Tobolowsky) FBI กับ กัส แอนเดอร์ส (Ernie Hudson) CIA แฝงตัวมาดูความเรียบร้อย แต่ทีนี้เพชรที่ว่าก็โดนหมายตาโดยนางโจรสาว (Kelly Lynch) แต่ทีนี้พอเกิดเรื่องเพชรหาย ทางการดันต้องข้อสงสัยมาที่คุณมากู แต่คุณมากูแกไม่รู้เรื่องครับ และไปๆ มาๆ คุณมากูพอได้ทราบเรื่องก็เลยหาทางทำความดีโดยการตามรอยเอาเพชรมาคืนให้ทางการ

เรื่องมันก็ง่ายๆ แบบนี้แหละครับ หนังสนุกสำหรับเด็กน่ะ ซึ่งบอกได้เลยว่าสนุกสำหรับเด็กหรือคนไม่คิดมากอย่างแท้จริงครับ เพราะถ้าท่านคิดเยอะล่ะได้ปวดกบาลกับความไร้สาระของหนังเรื่องนี้แน่นอน

คือ มันไม่เชิงติงต๊องนะครับ มันออกแนวลอยไปลอยมามากกว่า ความฮาก็ไม่ได้มากมายอะไร เท่าที่ดูผมว่าคนทำพยายามจับเอามุกที่เคยได้ผลมาแล้วในการ์ตูนมาเล่น แต่ผลที่ได้มันต่างกันน่ะเพราะนี่มันหนังจริง อย่างฉากที่เล่นเอาพูดไม่ถูกเลยคือลุง Leslie แต่งชุดเจ้าสาว คือผมว่าถ้าเป็นเวอร์ชั่นการ์ตูนมันคงขำล่ะครับ เพราะลุงมากูแกจะตัวสั้นๆ เดินด้อกๆๆๆๆ ชุดเจ้าสาวพลิ้วๆๆๆ ผมว่ามันขำดี แต่นี่คิดดูลุง Leslie ตัวยาวๆ มาแต่งมันก็ดูไม่จืดกันพอดีน่ะสิครับ

ถ้าถามว่าลุง Leslie แกเหมาะกับบทไหม ผมว่าพอได้น่ะครับ แต่ปัญหาคือเรื่องราวมันไม่ขำเท่าที่ควร ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เพราะอุตส่าห์ได้ Pat Proft มาช่วยเขียนบทให้ ขานี้เขียนหนังฮามานับเรื่องไม่ถ้วน อย่างพวกหนังชุด The Naked Gun เป็นต้น แต่มาเรื่องนี้กลับแค่ยิ้มบ้าง ไม่ยักกะฮาแตก

ส่วนผู้กำกับก็คือ Stanley Tong ที่คอหนังฮ่องกงน่าจะรู้จักดีเพราะแกทำหนังกับเฉินหลงบ่อยทีเดียว ถ้าดูจากหนังแล้วก็พอเข้าใจล่ะครับว่าสงสัยเขาคงยังไม่คุ้นชินกับสไตล์ฮอลลีวู้ด อารมณ์จังหวะเลยไม่ใคร่จะลงตัวนัก ขานี้เขาจะเน้นตลกแบบเจ็บตัวแบบเฉินหลงไงฮะ แต่เผอิญในเรื่องนี่ลุง Leslie อายุก็เกินครึ่งร้อยไปยี่สิบปีแล้วจะให้มาออกลีลาก็คงไม่ได้ อะไรๆ ในเรื่องมันเลยดูความเร็วต่ำอย่างที่เห็นนี่แหละ แล้วตากล้องในเรื่องก็ไม่ใช่ใครครับ เขาคือ Jingle Ma ซึ่งก็มาจากฮ่องกงเหมือนกัน อารมณ์มันเลยเหมือนได้ดู First Strike แต่ไร้เฉินหลงยังไงยังงั้น

นี่แหละครับ กลิ่นอายมันยำกันไม่ลงตัว บทน่ะของฝรั่ง แต่คนทำน่ะฮ่องกง รสมันเลยคละไปมั่ว แต่เคล้าไม่เข้าเท่าไหร่

สรุปคือผลออกมาไม่ใคร่จะลงตัวนักครับ ที่แน่ๆ คือมันไม่ค่อยเป็นมิสเตอร์มากูเท่าไหร – ขำน้อยครับ บอกได้เลยว่าขำน้อย ออกจะผิดหวังหน่อยๆ ด้วยสำหรับงานของลุง Leslie แต่เด็กดูได้ครับ อันนี้ชัวร์ เด็กๆ น่าจะเอิ้กอ้ากได้พอควร ดูพอเพลินได้

ไม่ถึงสองดาวครับ

(5/10)