เรื่องก่อนเพิ่งบอกว่าโอเคไปหยดๆ มาเรื่องนี้นี่เข้ากรุไปได้เลยครับ

เนื้อหาว่าด้วยพี่ Steven Seagal กับบท มาร์แชลล์ ลอว์สัน หัวหน้าหน่วยคอมมานโดที่ต้องมาพบว่าลูกน้องโดนสั่งเก็บเรียบวุธ เขาเลยต้องออกโรงหาความจริง จนพบว่ามีองค์กรค้ายาเสพติดระดับสูงอยู่เบื้องหลัง

หนังเรื่องนี้ไม่เน้นบู๊เลยครับ เน้นแต่สืบสวน ซึ่งเป็นการสืบสวนที่อืดชืดมากมาย ดูไปก็ไม่รู้จะดูไปทำไม ยอมรับเลยว่าตอนดูนี่ใช้ความอดทนอย่างแรงน่ะครับ ประมาณว่าดูแล้วจะได้เอาไปเขียนบ่นได้ถูกๆ หน่อย

เรื่องก่อนพี่ซีเก้าแกบู๊ด้วยหมัดน้อย แต่ยังพอมีบู๊ด้วยปืนซึ่งแม้จะไม่เข้ากับแกก็เถอะ แต่ก็ยังพอทำเนา แต่เรื่องนี้บู๊แทบไม่มี ซ้ำบู๊แต่ละทีก็ไม่ได้เร้าใจ เลยเซ็งตลอดเรื่องครับ

แถบจะพูดได้เต็มปากว่านี่คือหนังที่เข้าขั้น “อย่าดู” ของพี่ Steven Seagal โดยแท้ ผมว่าแกพยายามจะหาแนวทางใหม่นะ แต่ปัญหาคือบทมันไม่ได้น่าสนใจ ทุนสร้างก็จำกัดทำให้ฉากมันดูคับแคบ น่าเบื่อมากๆ ขนาดตอนท้ายฉากบู๊กันในอาคารกึ่งปราสาทโบราณ จริงๆ ผมว่ามันเป็นฉากที่น่าสนใจนะครับ เพราะเท่าที่นึกๆ ก็นั้น การบู๊ออกหมัดในปราสาทก็ยังไม่ค่อยมีหนังเรื่องไหนทำ แต่นี่ เฮ่อ ถ่ายมุมแคบด้วยทุนจำกัด เลยไม่ได้อารมณ์แปลกใหม่ๆ ใดๆ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ

อีกอย่างผมเพิ่งมาสังเกตระยะหลังๆ คือในเรื่องเนี่ย (ทุกเรื่องเลยเนี่ย) พี่ซีเก้าแกอ้วนนะ เออ จริงๆ แต่หน้าปกหนังทุกเรื่องทำไมพี่แกดูหนุ่มดูเพรียวจังอ้ะ นี่คือฤทธิ์เดชโฟโต้ช้อปขนานแท้เลยนะครับ แต่งจนดูหนุ่มอ้ะ เท่ห์มาก แต่ในเรื่องนี้เข้าขั้นหงจินเป่าเข้าไปทุกที

เรื่องนี้ ไม่สนุกครับ บู๊ไม่เจอเลย สืบก็ไม่สนุก ฉากการสังหารพวกลูกน้องของพี่ซีเก้าก็ไม่ได้น่าสนใจเลยด้วย

หนังตามปมที่มีปมไม่น่าติดตาม ก็ไม่เหลืออะไรน่ะสิ

เกือบไม่ได้ดาว แต่ให้ด้วยความใจดีครับ

(4/10)