หนังภาคต่อของ To Sir, with Love ที่ทำออกมาหลังจากภาคแรกถึง 30 ปี เรื่องราวก็คือ 30 ปีหลังจากภาคแรก ครูแท็คคารี่ของเรา (Sidney Poitier) เกษียณแล้วครับ แต่เลือดความเป็นครูยังข้นคลั่ก เขาจึงรับปากเพื่อนไปช่วสอนนักเรียนสุดเฮี้ยวที่อเมริกา และความสนุกก็ดำเนินต่อครับ เพราะนักเรียนคราวนี้เฮี้ยวจริง ร้ายจริง เข้ากับสมัยมากเลยครับ มียกพวกตีกัน มีเอาปืนมาไล่ยังกันด้วย แล้วครูแท็คคารี่จะทำยังไงกับนักเรียนเหล่านี้ ต้องไปติดตามครับ

ภาคต่อที่เว้นช่วงไปตั้ง 30 ปีครับ เป็นหนังทีวีด้วย แต่ก็ทำออกมาได้น่าพอใจไม่น้อยนะครับ เริ่มจากเรื่องราวต่างๆ เช่น ปมของนักเรียนนั้นมันจะทันสมัยมากขึ้น เข้ากับยุคปัจจุบันมากกว่า อย่างพวกยกพวกตีกันและใช้ความรุนแรงเป็นคำตอบอะไรหยั่งเงี้ย ดังนั้นเราๆ จึงเข้าถึงมันได้ง่ายกว่าภาคแรก แม้จังหวะต่างๆ ออกจะแพ้ภาคแรกอยู่บ้าง แต่ถึงกระนั้นหากเอาเรื่องเนื้อหามาหักกลบลบแล้ว หนังก็ออกมาดีแบบไม่เสียชื่อหนังแนวคุณครูครับ

Poitier ยังคงแสดงได้อย่างยอดเยี่ยมครับ มาดเขาแม้ 30 ปีผ่านไปก็ยังคงเป็นคุณครูแท็คคารี่คนเดิม ที่ยังเป็นห่วงนักเรียน แต่ที่เพิ่มมากขึ้นคือความเก๋าครับ ก็พี่ท่านเป็นครูมา 30 ปี พวกโทสะทั้งหลายมันก็ลดๆ ลงไปแล้วล่ะครับ แต่หนังจะมาเล่นตรงปมของเด็กๆ แทน ซึ่งก็เข้าสูตรน่ะแหละครับ แต่ถึงแม้จะเข้าล็อคเป๊ะก็ยังทำได้ดีอยู่ ไม่ได้เลอะเทอะนอกลู่แต่อย่างใด

ผมว่าหนังแม้จะอ่อนพลังกว่าภาคแรกบ้าง แต่ก็นับว่ายังอยู่ในข่ายดีน่ะครับ ยังมีสาระดีๆ ให้ มีความน่าติดตามและการแสดงของ Poitier อีกตะหาก คนที่ชอบภาคแรก ก็ควรตามมาดูบทต่อไปของคุณครูแท็คคารี่คนนี้ครับ แม้จะไม่สุดยอด แต่ก็ยังคงเป็นครูที่น่านับถืออยู่ดี

ไม่รู้สิครับ ผมว่าครูหรือแม้แต่ผู้ใหญ่ทั้งหลายหากทำตัวอย่างคุณครูแท็คคารี่ได้ย่อมเป็นสิ่งที่ดีน่ะ อย่างการไม่ถือตัวจนเกินไป คือถือตัวได้น่ะครับ แต่ไม่ใช่มากเกินไปจนกลายเป็นสิ่งที่สร้างระยะห่างระหว่างครูกับลูกศิษย์ หรือการไม่ใช้อำนาจที่ตัวเองมีเพื่อรักษาแต่ประโยชน์ของตนเองเท่านั้น หากแต่เราต้องคำนึงถึงประโยชน์ของเด็กๆ ด้วย ว่าง่ายๆ คือบูรณาการอำนาจที่ตนมี เพื่อสร้างประโยชน์สูงสุดแก่ส่วนรวมนั่นเอง

นอกจากนี้ก็ต้องเข้าใจเด็ก แต่ขณะเดียวกันก็ใช่จะตามใจแบบไร้ขอบเขต ซึ่งครูแท็คคารี่รู้จักประสานประโยชน์ครับ คือสอนให้นักเรียนรู้น่ะ ว่าการทำให้ตัวเองสบายใจ มีความสุขโดยที่ไม่ไปเดือดร้อนคนอื่นน่ะมันเป็นอย่างไร จริงๆ อะไรพวกนี้ก็ไม่ใช่หน้าที่ครูเท่านั้นหรอกนะครับ มันรวมไปถึงผู้ใหญ่ในสังคมด้วย – พวกนักการเมืองนี่ตัวดีเลยครับ จะช่วยเป็นตัวอย่างที่ดีหน่อยไม่ไ่ด้หรือไงก็ไม่ทราบ คนที่ดีผมไม่ได้ว่านะครับ แต่กับอีกหลายๆ คนน่ะครับ ช่วยมีสาระหน่อยเถอะนะครับ เพื่อบุคคลที่ท่านเรียกว่าอนาคตของชาติน่ะ พวกท่านเล่นทำตัวมั่วนิ่มจนเด็กๆ มันจะเอาอย่างกันหมดแล้วนะครับ ขอร้องล่ะครับ (และก็ไม่มีใครได้ยินอีกตามเคย)

หน้าที่สอนความรู้ เป็นของครูครับ แต่หน้าที่สอนให้เดินสู่ทางที่เหมาะควรในชีวิต เป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ทุกคนนั่นแหละไม่ต้องปัดความรับผิดชอบไปทางไหนทั้งสิ้นครับ เราทุกคนล้วนมีส่วนทั้งนั้นแหละ

ดูหนังแนวชีวิตแล้ว ไม่อยากให้ผ่านเลยไปครับ อยากให้เอาไปคิดด้วย เอาไปประยุกต์ใช้กับชีวิต ใช้กับสังคม ไหนๆ เสียตังค์ (หรือไม่ก็เสียเวลา) ดูไปแล้วครับ ให้สมองมันได้ประโยชน์อีกซักหน่อยจะเป็นไร

ตกลงว่าหนังจัดว่าดีพอควรครับ เป็นภาคต่อที่น่าพอใจครับ

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)