Michelle Pfeiffer รับบท ลอแอนน์ จอห์นสัน คุณครูคนใหม่ที่ต้องมาปราบนักเรียนสุดเฮี้ยวทั้งห้อง ซึ่งแน่นอนว่าตอนแรก นักเรียนทุกคนต่างก็หาทางขับไล่ครูออกไป แต่พอเวลาครูได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว เหล่านักเรียนก็หันมาเคารพครูกัน ตามสูตรเป๊ะ

นี่ก็เป็นหนังแนวครูอีกเรื่องนะครับ ที่ทำออกมาได้ดีมากทีเดียว ดูสนุกและได้สาระครบ การเดินเรื่องค่อนข้างไวนะ และนักแสดงก็มือถึงทุกคน Pfeiffer ไปได้ดีมากกับบทนี้ครับ จริงๆ เธอเล่นบทไหนก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะ ดาราวัยรุ่นก็ดี จริงๆ มันเป็นหนังสูตรที่ทำเพื่อความบันเทิงบวกสาระอยู่แล้วน่ะครับ ครบถ้วนทุกอย่างเลย

สิ่งที่ผมชอบอย่างหนึ่งในหนังก็คือการกระทำของครูลอแอนน์น่ะครับ ตอนแรกเด็กๆ ไม่ยอมรับเธอ แต่เธอก็ไม่ถอยนะ หาทางจนได้เพื่อจะให้เด็กยอมรับ ซึ่งทางที่เธอทำก็เช่น เอาเรื่องที่เด็กสนใจใส่ลงไปในชั้นเรียนเป็นต้น – ทำให้เด็กรู้สึกว่าเราอยู่ข้างเดียวกับเขา เพื่อให้เขายอมรับเราง่ายขึ้น – อะไรเหล่านี้มันเข้าท่าดีครับ

หนังอิงจากเรื่องจริงของ LouAnne Johnson ที่เอาประสบการณ์ของเธอสมัยเป็นครูมาบอกเล่าเป็นหนังสือเรื่อง My Posse Don’t Do Homework แล้ว Ronald Bass (What Dreams May Come) ก็นำหนังสือมาดัดแปลงเป็นหนังเรื่องนี้อีกทีครับ

และนี่เป็น 1 ใน 3 ภาพยนตร์ที่ทำให้ชื่อของ 2 ผู้อำนวยการสร้างอย่าง Don Simpson และ Jerry Bruckheimer ได้กลับมาผงาดอีกครั้ง หลังจากเสียกระบวนไปกับ Days of Thunder (อีก 2 เรื่องก็คือ Bad Boys และ Crimson Tide) ตัวหนังก็ทำได้ดีตามมาตรฐานครับ จุดสำคัญคือถ้าหนังสามารถเล่นกับปมของนักเรียนแต่ละคนได้ถูกจังหวะล่ะก็ ที่เหลือก็ไม่ต้องห่วงแล้วครับ

หนังทำเงินสวยงามเลยครับ ทำไป $179 ล้านจากทั่วโลก ในขณะที่ทุนสร้างอยู่ที่ $23 ล้านเท่านั้น

คงไม่ต้องร่ายยาวครับ หนังแนวสายสัมพันธ์ระหว่างครูกับลูกศิษย์ ดูได้ทุกวัย ถ้าชอบแนวนี้ก็น่าลองครับ ไม่ผิดหวังหรอกน่ะ

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)