The Monster Squad เรื่องนี้ก็จะคล้ายๆกับ The Goonies ครับ เป็นเด็กกลุ่มหนึ่งตั้งชมรมเล็กๆ ขึ้นมา เป็นชมรมที่รวมพลคนเชื่อในเรื่องภูตผีปีศาจและสัตว์ประหลาดต่างๆ ประมาณว่าตั้งขึ้นมาเพื่อความมันส์ส่วนตัวของเด็กกลุ่มนี้น่ะแหละ

แต่ทีนี้ปรากฎว่า ทั้งแดร็กคูล่า (Duncan Regehr), มนุษย์หมาป่า (Carl Thibault), มนุษย์มัจฉา, มัมมี่ (Michael Reid MacKay) และ ปีศาจของแฟรงเกนสไตน์ (Tom Noonan) ต่างมารวมตัวกันในเมืองของพวกเขา จุดประสงค์คือ ตามล่าหาเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ที่จะสามารถกำจัดความชั่วร้ายทุกชนิดบนโลกได้ แน่นอนว่าพวกปีศาจมาเพื่อทำลายมัน แต่ที่แน่นอนกว่าคือ The Monster Squad ไม่ยอมให้พวกมันได้สมใจอยู่แล้ว

ยังกะ Van Helsing แน่ะ ว่ามั้ยครับ รวมพลพรรคปีศาจมากันครบ มาตีกัน ่แน่นอนว่าทุนสร้างไม่สูงมากนัก แต่ทำออกมาได้ดีนะครับ ทำเป็นเล่นไป สนุกดี เด็กๆ ดูได้สบายๆ ส่วนผู้ใหญ่ถ้าชอบอะไรที่จริงจังอาจจะไม่โดนใจนัก แต่เฒ่าทารกอย่างผมค่อนข้างชอบครับ ดูไปฮาไป เอาเพลินๆ ก็ถือน่าติดตามไม่น้อยเลย ซึ่งเรื่องนี้ Fred Dekker กำกับโดยใช้บทของ Shane Black (คนเขียนบท Lethal Weapon น่ะครับ) แล้วพี่ Fred แกก็เอามาเกลาอีกรอบ

โดยส่วนตัวผมมองว่า พี่ Fred นั้นก็เหมือนกับ Stephen Sommers แห่ง The Mummy และ Van Helsing นะครับ เจ้าไอเดียเหมือนกัน ชอบคิดอะไรแหวกๆ อย่างการเอาหนังเก่าๆ มาทำใหม่ในสไตล์ของตนเอง แต่ Stephen Sommers เขาโชคดีครับ จังหวะเหมาะเลยทำออกมาแล้วปัง แต่กับพี่ Fred กลับไม่โชคดีอย่างงั้น เพราะทำยังไงก็ไม่ดัง ไม่ว่าจะเรื่องนี้หรืออีกเรื่องอย่าง Night of the Creeps ที่ยำเอาหนังไวไฟเข้ากับสไตล์ซอมบี้ได้ไม่เลว ที่น่าสงสารหนักเลยคือพี่เขามาโดนด่ากระหน่ำแบบสุดๆ จาก Robocop 3 อีกต่างหาก ซึ่งนับแต่นั้นมาพี่แกก็ไม่จับงานกำกับอีกเลย ท่าทางจะเสีย Self ไปไม่น้อยเลยทีเดียวล่ะครับ – เห็นใจเขาจังนะครับ ถือว่าเขาเกิดผิดยุคหรือจะว่ามาก่อนกาลก็น่าจะพอได้

ว่าตามจริงตัวหนังอาจไม่ได้ลงตัวสุดๆ หรือมีบทแน่นๆ แต่มันดูเอาบันเทิงได้ครับ ผมก็ค่อนข้างชอบอยู่พอสมควร หากใครอ่านที่ผมเล่าไปแล้วสนใจก็อยากให้ได้ลองดูกันครับ ถือว่าทำได้โอเคสำหรับเมื่อเกือบ 40 ปีมาแล้ว และอีกอย่างที่ลืมชมไม่ได้ ก็คือดนตรีเยี่ยมๆ ของ Bruce Broughton ที่ให้หลายอารมณ์ครับ โดยเฉพาะดนตรีของฟีบี้ (น้องสาวตัวเล็กของพระเอก รับบทโดย Ashley Bank ซึ่งแสดงได้อย่างน่ารักครับ) กับ อสูรของแฟรงเกนสไตน์ เป็น 1 ในดนตรีที่ให้อารมณ์ประทับใจได้ดีที่สุดเพลงหนึ่งเลยก็ว่าได้

นักแสดงเด็กๆ นั้นถือว่าได้ระดับเลยครับ พวกเขาชนะเลิศรางวัล Young Artist Awards ประเภทนักแสดงกลุ่มยอดเยี่ยมของปีนั้นด้วยครับ ตามด้วย Duncan Regehr ก็ไปได้สวยกับบทแดร็กคูล่า (และพี่แกก็ได้เข้าชิงรางวัล แสดงสมทบยอดเยี่ยม Saturn Award จากสมาคมภาพยนตร์สยอง – ไซไฟ – แฟนตาซีด้วยล่ะครับ) อีกคนที่เล่นได้มันส์สุดก็คือ Brent Chalem ในบทเจ้าอ้วนฮอร์เรซที่พล่ามคำพูดฮาๆ มาตลอด เช่น “ทำไมเราไม่ไปท่องมนต์กับที่หน้าร้านเบอร์เกอร์คิงอ้ะ” (ประมาณว่าคนท่องก็ท่องไป ส่วนพี่แกก็หาอะไรกินไปอะไรทำนองนั้นน่ะครับ) และเป็นที่น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตไปแล้วตั้งแต่ปี 1997 ตอนอายุได้ 22 ปีด้วยโรคนิวโมเนียครับ ก็ขอแสดงความเสียใจมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

เกร็ดของหนังเรื่องนี้อย่างแรกเลยก็คือจริงๆ แล้วในฉากแรกของเรื่องตอนที่แวน เฮลซิ่งยกทีมไปเตรียมซัดกับแดร็กคูล่านั้น ฉากนี้จะต้องยิ่งใหญ่อลังการครับ ตามที่ Black ร่างบทไว้นี่จะมีตัวละครมาร่วมจอนับร้อย ประมาณว่าทั้งชาวบ้านและคนขี่ม้ามาห้อมล้อมปราสาทแดร็กคูล่าไว้เพื่อเตรียมเผด็จศึก แต่ด้วยปัญหาเรื่องทุนก็เลยต้องลดขนาดฉากลงเหลือเท่าที่เห็น โดยพี่ Fred บอกในภายหลังว่า ถ้าต้องเนรมิตฉากตามที่บทเขียนไว้ เอาแค่ฉากนั้นฉากเดียวอาจต้องลงทุนมากกว่าทุนสร้างสุทธิในการถ่ายทำ ($12 ล้าน) เลยล่ะ

นอกจากนี้พี่ Fred ยังเล่าว่าเขาจำใจต้องตัดหนังออก 12 นาทีตามคำสั่งของผู้สร้างที่ไม่อยากให้หนังยาวเกินไป และมีข่าวว่าจริงๆ ลุง Liam Neeson จะมีบทในหนังเรื่องนี้ด้วยนะครับ แต่บทของเขาก็ถูกตัดออกไป (แต่กระนั้นเขาก็ยังได้ค่าเสียเวลาครับ)

อีกอย่างคือ Andre Gower และ Robby Kiger ที่มาแสดงเป็นฌอนและแพทริค คู่หูตัวเอกของเรื่อง ในชีวิตจริงนั้นพวกเขาเป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่ก่อนหนังจะถ่ายทำอีกครับ ดังนั้นพอ Gower ได้โอกาสแสดงเขาเลยพยายามอย่างเต็มที่เป็นป๋าดันให้ Kiger ได้มาแสดงด้วย

แต่ตัวหนังไม่ประสบความสำเร็จเมื่อตอนออกฉายครับ ทำเงินไปแค่ $3.7 ล้านเท่านั้น ส่วนทุนสร้างน่ะ $12 ล้านครับ หนังเลยขาดทุน แต่ตัวหนังก็มาได้รับคำชื่นชมกันในภายหลัง สุดท้ายมันก็กลายเป็นหนังคัลท์เฉพาะกลุ่มอีกเรื่องที่ถือเป็นตำนานอีกบท

ก็ถือเป็นหนัง Van Helsing ฉบับเด็กๆ ครับ ไม่มันส์โคตร แต่ก็น่าพอใจไม่หยอกนะครับ ดูเอาสนุกและเพลิดเพลิน

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)