จบครบไตรภาคจนได้ครับสำหรับหนังชุดนี้ ซึ่งภาคแรกผมว่ายังโอเคนะ ทำออกมาสนุกในระดับกลางๆ แต่พอมาภาค 2 นี่ออกแนวเลอะซะเยอะ เนื้อเรื่องจริงๆ มันเหมือนจะมีอะไรอยู่ไม่น้อย แต่ดันเล่าให้มันไม่มีประเด็นไปซะงั้น และเน้นมุกขำที่บางทีก็ไม่ค่อยขำซะครึ่งค่อนเรื่อง
หนังภาคแรกผมถือว่าทำออกมาเอาฮา ชวนขำ ดูได้แบบเพลินๆ แล้วก็ยังแซวหนังคนตัดคนได้น่ารักไม่น้อย
จำได้ว่าประมาณปี 2537 ผมได้เจอกับหนังที่เพี้ยนที่สุดเท่าที่เคยดูมา และประเด็นสำคัญคือผมดันชอบเอามากๆ ซะด้วย… หนังที่ว่าคือ มังกรหยก หยกก๊าหว่า
หลังจากฮากระจายทำรายได้ถล่มทลายมาแล้วใน พยัคฆ์(ไม่)ร้าย คั้งคั้งฉิก เฮียโจวซงฉือแกก็จัดแบบต่อเนื่องครับ เอาพล็อตเรื่องสไตล์สายลับสืบคดีมาทำอีก แต่คราวนี้ฉากหลังไปเกิดในยุคอดีตครับ โดยเฮียโจวก็รับบทนำเป็นสายลับแห่งวังหลวงนามว่า คั้งคั้งโป้ย (008) ซึ่งพี่แกก็เป็นสายลับที่ฮอ่งเต้ไม่ทรงพระปลื้มเท่าไร เพราะไร้วรยุทธ์ เก่งแต่ประดิษฐ์ของแปลกๆ ที่มักทำให้ชาวบ้านหน้าแหกอยู่เสมอ
ภาคต่อที่ย้อนไปทำเป็นภาคบีกินนิ่งครับ ว่าด้วยตี๋เหรินเจี๋ยวัยหนุ่ม (จ้าวโหย่วถิง) กับคดีประหลาดที่สะเทือนเมืองหลวง เมื่อมีการพบเห็นเทพมังกร สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นกลางทะเลสร้างความเสียหายให้กับกองทัพเรือของแผ่นดินถังไปอย่างมหาศาล
ตี๋เหรินเจี๋ยคือบุคคลในประวัติศาสตร์จีนอีกท่านหนึ่งท่านได้รับการกล่าวขวัญถึง โดยดำรงตำแหน่งสูงสุดเป็นอัครมหาเสนาบดีแห่งราชวงศ์ถัง และที่สำคัญคือได้รับใช้ราชสำนักในรัชสมัยพระนางบูเช็กเทียน กล่าวกันว่าตี๋เหรินเจี๋ยมีบทบาทอย่างยิ่งในการทูลเสนอแนะให้พระนางบูเช็กเทียนปรับเปลี่ยนรูปแบบการปกครอง โดยลดความรุนแรงโหดร้ายลง และให้มาใช้หลักคุณธรรมและเมตตาแทน
หมื่นทิพ's Review 