ป้ายกำกับ: Aaron Taylor-Johnson

Kraven the Hunter (2024) เครเว่น เดอะ ฮันเตอร์

ดูเรื่องนี้ท่ามกลางความไม่คาดหวังครับ เพราะหนังโดนบ่นมาเยอะแล้ว ก็กะดูไปตามหน้าที่ ครั้นพอดูแล้วก็บังเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา นั่นคือ “ผมอยากนอน” ครับ

The Fall Guy (2024) สตันท์แมนคนจริง

ดูเรื่องนี้แล้วความรู้สึกแยกออกเป็น 2 ส่วนครับ ส่วนแรกคือส่วนที่ชอบหนังแอ็คชั่น ที่พอดูแล้วก็รู้สึกว่าฉากแอ็คชั่นดูจะไม่มากอย่างที่คิด แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว้าวอะไรนอกจากฉากที่พระเอกตีกับคนในผับหลังโดนยาเข้าไป

Bullet Train (2022) ระห่ำด่วน ขบวนนักฆ่า

หนังแนวฝนตกขี้หมูไหลนี่การจะทำให้ออกมาดีได้นี่ก็ไม่ง่ายเหมือนกันนะครับ เพราะถ้าเล่าไม่ดีก็จะกลายเป็นออกมามั่ว ดูแล้วมึนแทนที่จะมันส์ หรือไม่ก็จะไม่น่าสนใจแบบตลอดรอดฝั่ง ดูพอได้แค่ตอนแรกๆ แต่พอผ่านไปสักพักกราฟก็อาจจะนิ่งและตกลงในที่สุด

Kick-Ass 2 (2013) เกรียนโคตรมหาประลัย 2

สิ่งที่ยังทำให้ Kick-Ass 2 ดูสนุก ยกให้การแสดงจี๊ดๆ ของ Chloë Grace Moretz ที่นอกจากจะแซ่บในคราบฮิทเกิร์ลแล้ว คราวนี้ยังพกเอาความน่ารักมาละลายใจหนุ่มๆ ในคราบนักเรียนสาวใสอีกต่างหาก

Nocturnal Animals (2016) คืนทมิฬ

ระยะหลังมานั่งนึกๆ ว่าหนังแบบไหนที่จะโดนใจเราหลังดูจบ ก็ตระหนักได้ว่ามีอยู่ 2 จำพวกใหญ่ๆ ครับ ได้แก่ พวกแรก “ดีต่อใจ” ที่ดูแล้วอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ ดูแล้วได้สารอาหารทางใจไปใช้ในการดำเนินชีวิตต่อ รวมถึงได้แง่คิดดีๆ ไว้ใช้เป็นทางออกยามชีวิตเกิดปัญหา

The Wall (2017)

ผมเชื่อเสมอครับว่าหนังสักเรื่องจะเด็ดไหม มันมีอะไรมากกว่าเรื่องของทุน หรือเรื่องของความยิ่งใหญ่ เพราะบางเรื่องตัวละครน้อยๆ สถานที่จำกัดก็สามารถเป็นหนังที่ดูสนุก ออกรส น่าจดจำได้มากกว่าหนังใหญ่โตโอฬารบางเรื่องเสียอีก