ดูหนังเรื่องนี้แล้วแอบอึ้ง พร้อมตะลึงทางอารมณ์ เพราะไม่นึกว่าหนังมันจะเป็นอะไรแบบนี้น่ะครับ… ถ้าให้พูดตรงๆ คือหนังดูน่าสนใจในเบื้องต้น แต่กลับกลายเป็นอะไรที่เละในตอนกลางและตอนท้าย
ดูหนังเรื่องนี้แล้วแอบอึ้ง พร้อมตะลึงทางอารมณ์ เพราะไม่นึกว่าหนังมันจะเป็นอะไรแบบนี้น่ะครับ… ถ้าให้พูดตรงๆ คือหนังดูน่าสนใจในเบื้องต้น แต่กลับกลายเป็นอะไรที่เละในตอนกลางและตอนท้าย
หนังตลกร้ายแสบๆ คันๆ ที่ดัดแปลงจากนิยายภาพของ Daniel Clowes ที่เขามาลงมือดัดแปลงเป็นบทภาพยนตร์ด้วยตนเองครับ เนื้อหาออกแนวตลกผสมเสียดสีชีวิต สังคม และอะไรอีกหลายๆ อย่างที่สะท้อนความซับซ้อนของมนุษย์
ถือเป็นหนังไซไฟที่น่าสนใจพอดูครับ แต่ต้องบอกก่อนว่านี่เป็นแนวไซไฟแบบดราม่าแล้วก็ผสมความระทึกขวัญลงไป ไม่ได้เน้นแอ็กชัน แม้จะมีช่วงให้ลุ้นระทึกอยู่พอสมควรก็ตาม แต่ก็ไม่ได้มีฉากบู๊มันส์ๆ อะไรแบบนั้น
ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ Warner Bros. จะรู้ตัวหรือไม่น่ะนะครับ ว่าจักรวาล The Conjuring ตอนนี้ดูจะเป็นรูปเป็นร่างและดูมั่นคงกว่าจักรวาลของ DC ซะอีก (โดยไม่ต้องเล่นใหญ่อะไรมากมายด้วย 555)
“จงอย่ายอมให้ผี “หลอก”” คือคำจำกัดความของสาระสำคัญที่ผมได้จากหนังเรื่องนี้ครับ
เป็นหนังไซไฟฟอร์มเล็กที่ไม่เลวครับ เรื่องของจอห์น (Donny Boaz) ชายหนุ่มที่มีภรรยาน่ารักและชีวิตเป็นสุข แต่แล้วจู่ๆ เขากลับพบว่าตัวเองกลายเป็นร็อคเกอร์หนุ่ม แล้วสักพักเขาก็พบว่าตัวเองไปอยู่ในสถานะอื่นอีก
ยังจำ Verne Troyer กันได้ไหมครับ? บอกชื่อจริงไปหลายคนอาจไม่รู้ แต่ถ้าบอกว่าพี่คนนี้แหละที่แสดงเป็น “มินิมี” ในหนัง Austin Powers ล่ะก็ หลายคนน่าจะถึงบางอ้อกันบ้าง
ทุกวันนี้ ผมรู้ตัวเลยครับว่าตัวเองรู้สึกในเชิงลบกับรถมอเตอร์ไซค์ หลังจากเคยล้ม 2 รอบติดๆ กัน (เพราะคนอื่นขับมาเกี่ยว), โดนมอเตอร์ไซค์จ่อก้นเกือบทุกครั้งที่ออกไปเดินตรงฟุตบาทแถวบ้าน (ย้ำครับว่า ฟุตบาท ไม่ใช่ถนน)
เชื่อว่าหลายคนพอเห็นหนังเรื่องนี้แล้วจะนึกถึงหนังเรื่อง Chef ซึ่งก็บอกไว้ตรงนี้เลยครับว่า แม้โดยหลักหนังจะว่าด้วยเชฟมือเยี่ยมที่มั่นใจในฝีมือตนเองเหมือนๆ กัน แต่ลีลาและสไตล์เรื่องไปคนละทางครับ
หนึ่งในหนังที่ตกค้างในหัวสมองตั้งแต่ต้นปี เพราะดูแล้วแต่ไม่ได้เขียนถึงเลยครับ ล่วงมาจนแผ่นจะออก เลยขอเขียนบอกเล่าความรู้สึกสักหน่อยก็แล้วกัน ^_^