ป้ายกำกับ: รีวิว

คิดถึงทุกคืน (2012) Always on My Mind

ผมพร่ำบอกมาหลายหนแล้วว่าผมโหยหาหนังรักโรแมนติกที่เดินเรื่องง่ายๆ เนื้อหาไม่ซับซ้อน ดูแล้วอิ่มใจ และยิ้มแก้มตุ่ยก่อนจะไปใช้ชีวิตต่อหลังดูหนังจบ ยิ่งหนังเรื่องไหนดูแล้วให้อารมณ์เหมือนเราได้ร่วมรับรู้ “ช่วงหนึ่งของชีวิตใครสักคน” ก็จะยิ่งอินและยิ่มอิ่มไปกับมันครับ

มหาลัยเที่ยงคืน (2016) Midnight University

เป็นหนังผีที่ดูแล้วได้อารมณ์ทูอินวันครับ ในแง่หนึ่งคือมันมีทั้งอารมณ์สยองขวัญผีๆ สางๆ ผสมกันความตลกตามสไตล์หนังผีไทย… แต่ “ทูอินวัน” ที่ผมบอกตอนต้นนั้น ไม่ได้หมายถึงแค่เรื่องโทนของหนังเท่านั้นหรอกครับ

The Edge of Seventeen (2016) 17 ปี วัยรักเบ่งบาน

เรื่องนี้โดนใจผมเต็มเปาเลยครับ เริ่มจากแนวที่เป็น Coming of Age แบบเต็มตัว เป็นเรื่องของชีวิตช่วงหนึ่งของใครสักคนที่ต้องเจอกับทางแยก เจอกับจุดวิกฤติที่จะส่งผลต่อตัวเองไปอีกนานแสนนาน (หรืออาจจะตลอดไปเลยก็ได้)

The Judge (2014) เดอะ จัดจ์ สู้เพื่อพ่อ

ปี 2014 ถือเป็นปีพักร้อนของ Robert Downey Jr. ครับ หลังจากโหมเล่นหนังฟอร์มยักษ์อย่าง Iron Man, Sherlock Homes และ The Avengers มาหลายปี ก็ได้พักมาเล่นบทเล็กๆ ใน Chef ตามด้วย The Judge ผลงานชิ้นแรกของบริษัท Team Downey ที่เขาและภรรยา (Susan Downey) ร่วมกันก่อตั้งขึ้น

Kick-Ass 2 (2013) เกรียนโคตรมหาประลัย 2

สิ่งที่ยังทำให้ Kick-Ass 2 ดูสนุก ยกให้การแสดงจี๊ดๆ ของ Chloë Grace Moretz ที่นอกจากจะแซ่บในคราบฮิทเกิร์ลแล้ว คราวนี้ยังพกเอาความน่ารักมาละลายใจหนุ่มๆ ในคราบนักเรียนสาวใสอีกต่างหาก

Southbound (2015)

ลองว่าถ้าเป็นหนังประเภทรวมเรื่องสั้น “หลายๆ สยองขวัญ In 1” ล่ะก็ ผมพร้อมดูเสมอครับ ไม่ใช่เพียงอยากดูความสยอง แต่อยากดูจินตนาการของคนทำว่าเขาจะมีอะไรใหม่ๆ เจ๋งๆ มานำเสนอไหม (แม้จะหาที่เจ๋งมากๆ ได้ยาก แต่หลายหนก็พอกล้อมแกล้มครับ)

Dinner for Schmucks (2010) ปาร์ตี้นี้มีแต่เพี้ยน

งานรีเมค The Dinner Game หนังตลกฝรั่งเศสที่ผมชอบ พอมาเป็นฮอลลีวู้ดก็มีการปรับเรื่องนิดๆ โดยคงเค้าเดิมเอาไว้บ้าง แล้วก็ขยายอะไรต่อมิอะไรอีกพอตัว เพราะต้นฉบับนั้นเรื่องราวจะดำเนินไปในฉากเพียงฉากเดียวครับ เนื่องจากมันทำมาจากละครเวทีแล้วก็คงสไตล์หนังไว้ที่ละครเวทีเช่นกัน