แอนิเมชั่นที่ได้รับการพูดถึงมากอีกเรื่องหนึ่งของปีนี้ครับ ซึ่งพอได้ชมแล้วก็ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงยืนยันว่าของเขาดีจริง สนุกจริง ดูเพลินและเปี่ยมจินตนาการจริง
แอนิเมชั่นที่ได้รับการพูดถึงมากอีกเรื่องหนึ่งของปีนี้ครับ ซึ่งพอได้ชมแล้วก็ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงยืนยันว่าของเขาดีจริง สนุกจริง ดูเพลินและเปี่ยมจินตนาการจริง
ตอนดูรอบแรกเมื่อสมัยเด็กนี่ มันรู้สึกว่าหนังโคตรมหัศจรรย์เลยนะครับ ในหัวคิดซ้ำๆ ว่า “คนแสดงกับตัวการ์ตูนได้ยังไงอ้ะ” มันเป็นอะไรที่ตื่นตามากๆ และเชื่อว่าคนรุ่นผมที่ได้ดูในโรงก็คงตื่นเต้นไม่แพ้กัน
นี่เป็นหนังการ์ตูนที่ Warner Bros. หมายมั่นมากเลยนะครับ กะเอามาตีตลาด แชร์มาร์เก็ตกับ Walt Disney โดยมีเรื่องนี้เป็นหัวหอกนำหน้า แล้วผลที่ได้คือ ล่มครับผม
เฮ่อ ไม่ได้พูดถึงการ์ตูนเลย เรามาร่ายกันดีกว่านะครับ ก่อนจะเข้าเรื่องเอาโดราเอมอน 25 ตอนมาพล่ามกันเป็นเรื่องเป็นราวอีกที
ยอมรับว่าตอนดู Atlantis: The Lost Empire รอบแรกตอนที่มันเข้าโรงนั้นผมค่อนข้างจะเฉยกับหนังครับ อาจเพราะยุคโน้นมีหนังและการ์ตูนออกมาหลากรสหลายแนว จนไม่ได้รู้สึกชอบอะไรเป็นพิเศษเรื่องนี้ ครั้นพอเอามาดูรอบล่าสุด (ซึ่งก็ประมาณ 23 ปีให้หลัง) ในแง่ความชอบก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นครับ แต่มันให้ความรู้สึกดีๆ แบบชวนให้นึกถึงวันเก่าๆ อะไรแบบนั้นมากกว่า
งานหนังคนแสดงกับการ์ตูนนี่ที่ผมชอบๆ ก็คงหนีไม่พ้น Who Framed Roger Rabbit นั่นแหละครับ เพราะมันออกมาลงตัว เนื้อเรื่องก็มาในโทนสืบสวนอีกต่างหาก เลยออกจะโดนมากๆ ส่วนหนังแนวเดียวกันหลังจากนั้นมาก็ดูเหมือนจะอ่อนทางเนื้อหากว่าเรื่องนั้นทุกทีไป
นี่คือแอนิเมชั่นที่ผมดูอย่างมีความสุขครับ แม้เนื้อหามันจะระคนผสมกันระหว่างสุขกับเศร้า เคล้าความวุ่นวายของโลกแห่งสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน… แต่กระนั้นมันก็ยังสวยงาม
ตอนพิเศษโดราเอมอนมาถึงตอนที่ 24 […]
เนื้อเรื่องผมว่ามันก็เข้าท่าดีนะ […]
ขบวนการเพนกวินตัวแสบมีหนังใหญ่ขอ […]