หลังจากบริษัท Dark Castle ของ 3 ผู้อำนวยการสร้าง Gilbert Adler, Joel Silver และ Robert Zemeckis ประสบความสำเร็จไปพอควรจาก House on Haunted Hill ซึ่งผมก็ชอบนะครับ สนุกดี จากนั้นสองปีต่อมาพวกเขาก็ปั่นงานสยองชิ้นต่อไป ซึ่งก็คือเรื่องนี้
แล้วก็มาถึงตอนสุดท้ายซะที ซึ่งถ้าดูจากหนังแล้ว ผมว่าผู้สร้างไม่ได้มีเจตนาจะจบแค่ภาคนี้หรอกครับ แต่ดูท่าว่ากระแสตอบรับมันจะออกมาแย่เกินไปล่ะมั้ง การสร้างเลยหยุดอยู่ที่ภาคนี้
กร๊ากกกกกกก แม้ผมจะดูหนังชุดนี้มานานนมเนตั้งแต่ปี 42 แล้วก็ตามนะครับ (แต่เห็นแผ่นมันออกมาหลอกหลอนเมื่อไม่นานมานี้ครับ) สำหรับภาคนี้ผมยังจำเรื่องราวได้ค่อนข้างแม่นเลยล่ะครับ ไม่ใช่เพราะมันสยองที่สุดนะครับ แต่เป็นภาคที่ฮาที่สุดต่างหาก
กล่ำกลืนฝืนทนครับ เพราะบอกตามตรง สำหรับผมหนังมันไม่ได้สยองพองขนอะไรเลย แต่โดยแนวแล้วผมก็ต้องจัดมาเป็นอันนี้ เพราะคงมีน่ะครับคนที่รู้สึกว่าหนังน่ากลัว หรืออย่างน้อยทีมงานก็สร้างมันออกมาในแนวน่ากลัวแบบตลกแทรก
ช่วงนี้หนังสยองๆ ที่ไม่ค่อยจะดังจะมาเยอะครับ เพราะนึกทีไรก็ได้ชื่อพวกนี้ผุดขึ้นมาทุกที แล้วพอจะนึกเรื่องอื่นก็ไม่รู้จะเขียนอะไรดี ก็เลยเขียนออกมาก่อนครับ เพราะหนังมันจ่อคิวเยอะ (สงสัยคงเพราะผมยังไม่ได้เข้าไปเติมพลังในโรงหนังเลยล่ะมั้ง สมองเลยเดินแบบเอื่อยๆ ไม่ค่อยแล่นเท่าไหร่)
กร๊ากกกกกก นี่แหละครับอาการของคนบ้าชนิดหนึ่งอย่างผม ทำไงได้ล่ะฮะ ขยันดูเหลือเกินน่ะหนังอ้ะ ทุนสูงทุนต่ำไม่สนใจ ชาวบ้านจะสนใจดูหรือไม่ไม่สน เขียนเอามันส์ล้วนๆ
ไม่ใช่ครับ นี่ไม่ใช่หนังครอบครัวเลย มันหนังสยองทุนต่ำโคตร เรื่องราวของ แจ๊ค ฟรอสท์ (Scott MacDonald) ฆาตกรโรคจิตที่ต้องมาตาย แต่ด้วยความโรคจิตหรือจะความหน้าด้านก็ไม่ทราบล่ะครับ พี่แกไม่ยอมตาย แต่กลับเปลี่ยนร่างได้เป็นตุ๊กตาหิมะ แล้วก็ไล่ฆ่าคนอีก
แอรอน บูนน์ (Craig Sheffer) ชายหนุ่มที่มักฝันถึงแดนปริศนาที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตรูปร่างอัปลักษณ์ ดินแดนนั้นมีชื่อว่า มีเดี้ยน
พูดก็พูดเถอะครับ ผมน่ะคิดว่าภาคนี้น่าจะเป็นอะไรที่เห่ยเฟยนะ เพราะสร้างออกมาแล้วก็ตรงไปออกเป็นแผ่นเลย ไม่ได้เข้าโรงเหมือนภาคก่อนๆ ผมเลยไม่ค่อยกระตือรือร้นในการรับชมนัก
ร่ายไม่ยาวครับสำหรับเรื่องนี้ เพราะถือเป็นภาคที่ผมชอบน้อยที่สุดแล้วล่ะในบรรดาหนัง Child’s Play ทั้งหมด เพราะเรื่องราวมันออกจะเล่นจนเลอะ แก่นสารแทบหาไม่เจอ (แม้จะยังพอมีความสยองอยู่ไม่น้อยก็ตาม)
หมื่นทิพ's Review 